หลังจากฝึกมโนมยิทธิในครั้งแรกแล้วผมมีความสงสัยหลายอย่างเกิดขึ้นมากมาย. ที่เราไปเห็นมาของจริงไหม. คิดไปเองหรือเปล่าหรือคิดเองเออเองหรือเปล่า. จากนั้นมาผมก็ลองฝึกเองครับเอาแบบเดี่ยวๆคนเดียวที่บ้านแต่ก็ไปไหนไม่ได้ อยู่กับที่ฟุ้งซ่านมัวแต่คิดว่าต้องไปตรงนั้นตรงนี้ จะไปเห็นเหมือนเดิมมั้ย สุดท้ายก็เลิกไม่ได้ไปไหน ลองอยู่หลายครั้งครับก็ไม่ได้เรื่อง ด้วยความใจร้อนของผมจะรอไปฝึกที่สายลมก็ต้องรอต้นเดือนหน้าช่วงปีไหม่ นานไปรอไม่ไหวเลยดูในเน็ตว่ามีที่ไหนสอนบ้างใจจริงอยากฝึกแบบตัวต่อตัวไม่มีคนอื่นจะได้ไม่ต้องฟังคนอื่นตอบ. เวลาฟังคนอื่นตอบไม่ตรงกับที่เราเห็นก็จิตตกทุกที ทำไมไม่เหมือนเราเราตอบผิดหรือเปล่าอารมณ์ประมาณฝึกคนเดียวน่าจะดีกว่า
จนได้มาเจอศูนย์พุทธศรัทธา ที่บ้านหมอสระบุรี วันนั้นมีผู้หญิงอีกคนก็มาฝึกนับเป็นความโชคดีของผมที่ฝึกกันแค่2คน. การมาฝึกที่ศูนย์พุทธศรัทธานี้ทำให้ผมมีครูคนที่สอง คืออาจารย์ชนะผมได้เล่าเรื่องการฝึกครั้งแรกของผมให้ท่านฟัง. ท่านบอกวันนี้ท่านจะฝึกญาน 8 ให้. ในใจตอนนั้นคิดว่าถ้าวันนี้ฝึกแล้วไม่ได้เรื่องได้ราวจะทำยังไง ก่อนมาก็ลองหลายครั้งก็ไปไหนไม่ได้. ก็เลยถามอาจารย์ชนะว่าทำไมผมฝึกเองที่บ้านไม่ได้ มันฟุ้งซ่านคิดล่วงหน้าไปต่างๆนานา นั่งแล้วพระไม่มารับจะทำยังไง หรือพระมาแล้วไปไม่ได้จะทำยังไง ท่านบอกว่าการฝึกมโนมยิทธินั้นต้องตั้งอารมณ์ให้ถูก. ไม่ต้องคิดอะไรตัดความกังวนความห่วงใยต่างๆออก. วางอารมณ์สบายๆอย่าไปคิดว่ามันจะผิดหรือถูก ให้เชื่อความรู้สึกแรกและความรู้สึกแรกนั้นถูกต้อง
จากนั้นก็เริ่มฝึกครับในส่วนนี้จะเล่าแบบคร่าวๆนะครับจำไม่ค่อยแม่นเท่าไหร่เพราะวันนั้นฝึกนานมากราวๆเกือบ 3 ชั่วโมง
ครู:หยุดภาวนานั่งตามสบายนะมีความรู้สึกว่ามีใครอยู่ข้างหน้าไหม
ผม:มีครับเป็นพระ
ครู:กราบท่านขอบารมีท่านนะลูกขอบารมีองค์สมเด็จท่านพาไปยังพระจุฬามณีเจดีย์สถาน
ผม:ถึงแล้วครับ
ครู:พระจุฬามณีมีสีอะไร
ผม:สีทอง
ครู:ลองดูใหม่สิขอบารมีพระนะขอให้เห็นตามความเป็นจริง
ผม:สี่แก้วใสครับสว่างมาก
ครู:ถูกต้องนะความจริงแล้วพระจุฬามณีมี7สีอยู่ที่ความละเอียดของจิตเราว่าจะเห็นเป็นสีอะไร
ครู:ขอบารมีพระเข้าไปข้างใน
ผม:เข้ามาแล้วครับ
ครู:เห็นอะไรบ้าง
ผม:เห็นพระครับและมีเทวดาพระสงฆ์เต็มไปหมด
ครู:กราบท่านนะด้วยความเป็นทิพย์เราสามารถกำหนดให้กายในเรามีจำนวนเท่าไรก็ได้ด
ผม:กราบแล้วครับ
จากนั้นผมก็ไปกราบท่านปู่ท่านย่าและผู้มีพระคุณทั้งหมด
ครู:เคยไปกราบหลวงพ่อหรือยัง
ผม:ยังครับ
ครู:ขอบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพาข้าพพุทธเจ้าไปยังวิมานของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ
ผม:ถึงแล้วครับ
ครู:เจอหลวงพ่อหรือยัง
ผม:เจอแล้วครับเวลานี้ใจผมเต็มไปด้วยความปีติตื้นตัน
ครู:ท่านแต่งกายอย่างไร
ผม:ห่มจีวรใส่แว่นครับ
ครู:ขอบารมีหลวงพ่อขอให้ท่านแสดงภาพที่แท้จริงด้วยนะ
ผม:ท่านกลายเป็นแต่งเครื่องทรงเทวดาครับหน้าตาหนุ่มหล่อ
ครู:กราบท่านนะ
ผม:กราบแล้วครับกายในผมโผไปกอดเข่าท่านแน่นเลยท่านลูบหัวผมบอกผมว่าเฮ้ยกว่าจะตามมาได้เล่นเอาเหนื่อย อย่าสงสัยนะลูก
ขึ้นมาบ่อยๆนี่เป็นคำพูดของหลวงพ่อที่พูดกับผมครั้งแรกครั้ง
ครู:เป็นยังไงท่านพูดอะไรบ้าง
ผม:ผมกอดขาท่านแน่นแล้วท่านลูบหัวครับ
ครู:แสดงว่าเราเคยเกิดเป็นลูกเป็นหลานท่านนะ
ผม:ครับ
ครู:ขอบารมีพระและหลวงพ่อนะให้พาเราไปยังวิมานเราบนพระนิพพาน
ผม:ถึงแล้วครับ
ครู:เป็นยังไงวิมานเราเป็นแบบไหน
ผม:เป็นแก้วครับสีขาวสว่างมาก
ครู:เข้าไปข้างใน
ผม:เข้ามาแล้วครับ
ครู:เห็นอะไรบ้าง
ผม:มีแท่นอยู่ตรงกลางครับ
ครู:ลองนั่งดูซิได้มั้ย
ผม:ได้ครับนิ่มดี
ครู:แล้วในวิมานเรามีอะไรอีก
ผม:ไม่มีครับ
ครู:เห็นโต๊ะบูชาพระประจำวิมานไหม
ผม:ไม่เห็นครับ
ครู:ให้ถามพระนะว่าเราจะขอฝึกญาน8ท่านให้ไหม
ผม:ให้ครับ
ครู:กราบลาหลวงพ่อนะ
ครู:เริ่มจากอตีตังสนาญานนะกำหนดจิตให้เห็นพระรูปพระโฉมสมเด็จท่าน
ครู:ขอบารมีพระท่านขอดูภาพในอดีตชาติก่อนเรามาเกิดเราเป็นอะไรมาก่อน
ผม:เป็นเทวดาครับ
ครู:อยู่สวรรค์ชั้นไหน
ผม:ดาวดึงครับ
ครู:ดูสิว่าเราทำความดีอะไรถึงได้ขึ้นมาเป็นเทวดา
ผม:เป็นนักรบครับ(ภาพที่ผมเห็นนั้นเป็นภาพชายชราผมยาวหนวดยาวขาวนอนอยู่บนแท่นใส่เสื้อผ้าสีขาวมีคนหมอบกราบอยู่กับพื้นร้องไห้กันระงม)ก่อนตายนึกถึงความดีที่ได้บำรุงพระศาสนาและนึกถึงพระ
ครู:สมัยไหน
ผม:อยุธยา
ครู:ก่อนมาเกิดเป็นนักรบเป็นอะไรมาก่อน
ผม:เป็นพระสงฆ์
ครู:ผลของการบวชเป็นพระในชาตินั้นส่งผลให้การปฏิบัติของเราก้าวหน้าและไปได้ไวในชาติปัจจุบัน
จากนั้นก็ย้อนไปอีกหลายชาติครับเป็นมาแทบจะครบเป็นมาหมดทั้งเต่า งู เปรต อสูรกาย ลงนรกก็มากหลายอยู่
ต่อมาครูฝึกท่านก็ให้ฝึกอนาคตังสญานก็ให้ดูอนาคตประเทศ เรื่องน้ำท่วมและอีกหลายเรื่อง
วันนั้นฝึกแทบครบผิดบ้างถูกบ้าง. ครูฝึกท่านก็บอกว่าเป็นเรื่องปกติเราไม่ใช่พระอรหันต์ ถ้าให้ดีก็ให้ถามพระท่าน เผลอแผลบเดียวเวลาผ่านไปเกือบ 3 ชั่วโมง. ไม่รู้สึกเมื่อยเลยครับ ออส่วนอีกคนไม่ได้ไปไหนเลยครับคงนั่งฟังผมจนเพลิน.
เรื่องที่ผมเล่าให้ฟังนี้เป็นผลจากการปฏิบัติของผมเป็นอีกครั้งที่ผมดีใจ ตื่นเต้น ตื้นตันใจ อย่างบอกไม่ถูก. หลังจากฝึกเสร็จก็นั่งคุยกับอาจารย์ชนะ. ต่อเรื่องการปฏิบัติและการฝึกฝนให้คล่องตัวการรักษาอารมณ์ ให้มีพระนิพพานเป็นอารมณ์อีกทั้งอาจารย์ท่านบอกว่าเรามีของเก่าก็ฝึกง่ายยิ่งทำให้ผมมีกำลังใจมาก
สำหรับผู้ฝึกใหม่ผมมีคำแนะนำว่าทุกท่านสามารถทำได้อย่าเคร่งเครียด วางอารมณ์สบายๆไม่อยากรู้ไม่อยากเห็นอะไรทั้งสิ้นสำคัญที่สุดคือศีล 5 ต้องบริสุทธิครับไม่ต้องคิดว่าเรามีของเก่าหรือไม่ บางทีมีของเก่าแล้วใช้ไม่เป็นก็ไม่มีประโยชน์ ให้คิดไว้เสมอว่าหากเราไม่มีบุญบารมีเราคงไม่ได้พบคำสอนของหลวงพ่อ นั้นหมายถึงเรามีบุญบารมีพอสมควรเราถึงได้พบคำสอนของหลวงพ่อท่าน ขอให้ผู้เริ่มปฏิบัติจงมั่นใจและยึดคำสอนหลวงพ่อเป็นหลัก