เมื่อคราที่ผมไปฝึกญาน8ครั้งแรกที่ศูนย์พุทธศรัทธา. ครั้งนั้นใช้ญานดูเรื่องน้ำท่วมครับ
เวลานั้นอจ.ท่านให้กำหนดดูบ้านตัวเองผมก็เห็นว่าท่วมเกื่อบครึ่งหลัง. เวลานี้บ้านผมที่คลอง3รังสิตกำลังจะท่วมแล้วครับ ถ้าท่วมสูงเท่ากับที่ใช้ญานก็หมายความว่าอนาคตังสญานของผมใช้ได้ถูกต้องแม่นยำถ้าท่วมน้อยกว่าที่เห็นด้วยญานก็แปลว่ายังใช้ไม่ได้.
เมื่อวานมีพี่สาวท่านนึงแกอยู่ต่างประเทศฝึกมโนมยิทธิกับผมผ่านskype. แกโทรมาคุยว่าหลังจากฝึกได้แล้วไม่เคยไปได้เองอีกเลยเวลานั้นเวลาผมนำขึ้นไปแกรู้สึกว่าลอยขึ้นไปแต่ฝึกเองไม่ลอยขึ้นไป. มันอยู่กับที่ไม่ไปไหน. สำหรับพี่สาวท่านนี้ผมดูแกตั้งแต่แรกแกนั้งสมาธิดีมากนั่งแผลบเดียวก็เข้าปฐมฌานและจะไปแบบเต็มกำลัง. ไอ้ผมก็เกรงว่าแกไปแล้วจะคุยกันไม่ได้ก็ดึงแกกลับมาอุปจารสมาธิ. ทุกท่านที่ฝึกใหม่จำไว้นะครับถ้าไปเต็มกำลังนี่จะคุยกันไม่ได้เพราะจิตกับกายตัดขาดจากกัน. และครึ่งกำลังไปด้วยอุปจารสมาธิ เมื่อความเป็นทิพย์เกิด. ทิพจักขุญานปรากฏมองเห็นความเป็นทิพย์มีผู้มีพระคุณหรือพระมารับอันนี้คือทิพจักขุญานแต่หากท่านขึ้นเหยียบสวรรค์เมื่อใดเวลานั้นคือมโนมยิทธิอันนี้หลายคนสงสัยถามกันมาก. ถึงไหนแล้วนี่. เอ้าต่อ. เวลานั้นแกไปได้แต่ฝึกเองไปไหนไม่ได้เพราะอะไร ก็เพราะแกตั้งอารมณ์ไม่ถูก อยากไปพระจุฬามณีก็ไปไม่ได้. เพราะนิวรณ์เพื่อนซี้ของจิตมันห้ามไม่ให้ไปมันไม่อยากให้เราจากมันไปนั้นเห็นไหมอยากไปจะไม่ได้ไปอยากได้จะไม่ได้.
เวลานั้นผมก็ถามแกว่าพี่วันนี้นั่งสมาธิหรือยัง แกบอกเพิ่งออกแล้วโทรหาผมเลย แกบอกเมื่อกี้ก็ไปไม่ได้ ผมก็เอาเลยครับบอกแกว่าตอนนี้สะดวกไหมสัก5-10นาทีแกบอกพอได้แต่เดี๋ยวจะมีหลานมาแล้วจะเสียงดัง ผมบอกว่าไม่ต้องสนใจใครจะทำอะไรก็ช่างเขาเสียงจะดังยังไงแต่จิตเราสงบ. และวันนี้จะพาพี่ไปแบบไม่มีพิธีรีตรอง ผมให้แกเข้าสมาธิครับ. พอแกเข้าถึงอุปจารสมาธิ แล้วตอนนั้นราว2นาทีได้ผมก็พาแก่ขึ้นพระจุฬามณีไปกราบพระจากนั้นก็ไปวิมานสมเด็จพระจอมไตร แกก็ไปได้ครับกราบสมเด็จแล้วผมให้แกทูลถามสมเด็จว่าทำไมแกขึ้นมาไม่ได้ สมเด็จท่านตรัสว่าการที่เธอจะขึ้นมาข้างบนนั้นเธอต้องตัดความห่วงใยทั้งหมดไปก่อนเมื่ออทิสมานกายปรากฎให้กำหนดมายังดาวดึงเธอจะถึงทันทีนิวรณ์หากเธอไม่ละจะทำให้เธอขึ้นมาไม่ได้ ท่านตรัสเสร็จผมก็ถามแกว่าท่านตรัสว่าอะไร แกตอบอทิสมานกายเอ้าแล้ว
ท่านตรัสตั้งเยอะดันได้ยินแค่นี้ผมก็ให้แกทูลถามใหม่ พระท่านตรัสเหมือนเดิมแต่แกดันได้ยินนิวรณ์เพิ่มมาอีกคำเดียว ก็เอาแค่ไหนก็แค่นั้น จากนั้นผมก็ขยายความตามที่พระชินศรีท่านตรัสแล้วก็ให้แกลงมา ผมก็ถามแกครับทีงี้ไปได้เพราะอะไรก็เพราะไม่ได้ตั้งใจจะไปผลุบผลับจับมาขึ้นไปแบบไม่ได้อยากจะไปมันก็ไปได้เห็นมั้ยครับท่านผู้อ่าน. ก็รวมความว่าหากท่านจะไปข้างบนให้ตัดนิวรณ์ไว้ชั่วคราวบอกมันว่าเดี๋ยวกูมานะ มึงรอกูที่นี่ก่อนเพราะที่ๆกูจะไปเขาไม่ต้องการมึง ท่านผู้ฝึกใหม่ก็จักสามารถไปได้โดยไม่ต้องมีใครนำไป
พี่ท่านนี้แกถอดกายในได้เป็นปกติครับแกเล่าให้ฟังว่าเมื่อว่านแกเหมือนฝันกายในแกกลับมาเมืองไทยเห็นลูกสาวตัวเองนั่งเล่นอยู่ในห้องใส่ชุดสีชมพูพอแกตื่นด้วยความอยากรู้เพราะฝันเหมือนกับได้ไปเห็นมาเองแกก็โทรถามแฟนแกว่าเมื่อวานนี้ลูกแกใส่ชุดสี่ชมพูใช่ไหมแฟนแกก็ตอบว่าใช่ เห็นไหมครับของเก่ามีแต่ใช้ไม่เป็นก็ต้องฝึกฝนกัน. คุยไปคุยมาร่วมชั่วโมงเศษได้ผมก็อยากลองมั่งเลยลองเจโตแหมแจ๋วครับพูดอะไรไปตรงใจแกหมดรู้ภาวะจิตแกรู้ว่าแกสงสัยอารมณ์สมาธิตรงไหนอธิบายได้หมด(ทั้งที่ตัวเองเป็ดๆไก่ๆ)แกก็บอกว่าผมอธิบายตรงกับที่แกสงสัยพอดี. อีกทั้งไหนๆก็ตรงแล้วเอาจุตูปปาติญานดูต่อเลยเพื่อทดสอบกำลังใจตัวเองเวลานั้นภาพก็ปรากฏก่อนพี่แกจะมาเกิดนี่เป็นพรหมมาก่อนผมก็บอกแกครับแกบอกว่ามีอาจารย์อีกท่านที่สอนมโนมยิทธิแกเคยบอกไว้เหมือนกันแหมชักจะแม่นจากนั้นก็ทักอีกสองสามอย่างก็ถือว่าเราเริ่มดีขึ้นจากงูๆปลาๆมาเป็นเป็ดๆไก่ๆ วางอารมณ์ถูกก็แม่นยำวางอารมณ์ผิดก็มั่วมัน เป็นปกติของผู้ที่ห่างพระอรหันต์ครับ
วันนี้ก็มีเรื่องเล่าแต่เพียงเท่านี้…สวัสดี
หนักจริงๆครับคราวนี้ผมโดนทั้งบ้านทั้งออฟฟิตครับบ้านนี่ตรงตามที่ดูไว้ทุกประการแต่ออฟฟิตนี่ดิอีตอนฝึกก็ไม่ได้ดูไว้พอตอนน้ำเริ่มท่วมก็กำหนดจิตดูแหมสูงเอาการแต่ไม่เชื่อครับผมนี่ท่าจะบ้าเห็นแต่ไม่เชื่อ ผมเห็นภาพโรงงานผมจมน้ำหนักเอาเรื่องแต่มันไม่น่าเป็นไปได้ครับใครจะไปคิดออฟฟิตผมอยู่ติดถนนพหลโยธินย่านรังสิตติดถนน10เลน เวลานี้10เลนกลายเป็นแม่น้ำย่อมๆ
ถนนข้างหน้าน้ำสูงถึงเกือบหน้าอกครับหน้าอกคนนะไม่ใช่หน้าอกหมา เสียหายน้อยครับที่ว่าน้อยนี่น้อยกว่าคนอื่นเยอะเพราะอะไรก็เพราะผมตีมูลค่าของเหล่านั้นเป็นศูนย์หมดจะพังก็ช่างมันหมดตูดก็ช่างมันหาใหม่ได้หลายท่านข้างๆออฟฟิตผมเขาคงงงว่าไอ้หมอนี่ไม่เห็นทำไรเหมือนมันประมาทว่าน้ำจะไม่ท่วมไอ้ผมก็เห็นเขามองหน้าก็เฉยๆคิดในใจว่าภาพที่เราเห็นนี่ร่วม2เมตรจากถนนกั้นไปก็เท่านั้นเห็นเขากั้นกันเมตรเดียวมันก็คงไม่พอยังไงก็โดนอยู่ดีเขายังมีน้ำใจเพราะเห็นผมไม่ทำอะไรก็มาก่ออิฐหน้าประตูให้เมตรนึงที่ทำให้เพราะไม่ได้ห่วงเราแต่กลัวน้ำเข้าที่เราแล้วลามไปที่เขา นั้นว่าไปนั้น. อันนี้ผมไม่ได้คิดไปเองแต่ใช้เจโตที่เพิ่งได้ฝึกเล็กๆน้อยๆ ส่วนอนาคตังสณานนั้นเห็นว่าท่วมสูงตัวผมไม่เชื่อแต่ใจเห็นก็ย้ายของที่คิดว่าจะสร้างความเดือดร้อนให้ในอนาคตเช่นคอมพิวเตอร์และบิลเอกสารต่างที่จะทำให้สรรพากรมาเยี่ยมเยือนภายหลังได้.
หลายท่านที่เข้ามาอ่านก็คงมีคนเดือนร้อนเช่นเดียวกับผมทำอะไรไม่ได้ก็ทำใจครับปลงเสียก็เข้าใจบางท่านครับพูดง่ายทำยากสมบัติหามาทั้งชีวิตจะทำใจได้ยังไง. แต่ท่านก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากจิตจะเศร้าหมองแล้วยังทำให้ทุกข์หนักแต่หากท่านทำใจให้ปลงมันก็จะบรรเทาความทุกข์ได้เป็นอย่างดีครับ ทำใจก็คือทำจิต. ทำจิตให้ปล่อยวางอย่าเอาจิตไปจับทีวี ตู้เย็น รถ
บ้าน เพราะเรามีแค่จิตเท่านั้น ของทุกอย่างเป็นเรื่องสมมุติครับ สมมุติว่าของเรานั้นเป็นของเรามันก็ทุกข์ ให้สมมุติว่าของเหล่านั้นไม่ใช่ของเรา. เราเกิดมามีแต่ตัวครับเวลาไปก็ไปแต่จิต
เวลาที่เขียนบทความนี้ผมอยู่คอนโดย่านบางนาและกำลังจะเข้าไปเอาเอกสารสำคัญบางอย่างที่ออฟฟิตครับไว้ผมกลับมาก็จะมาเล่าให้อ่านว่ามันสูงตรงตามที่ดูไว้หรือไม่ถ้าไม่โดนไฟดูดตายไปเสียก่อน วันนี้เลยเตรียมตัวตายแต่เช้าครับขึ้นไปกราบพระเรียบร้อยหากไฟดูดตายวันนี้ขอไปนิพพานครับ แต่ก็ไม่แน่ไฟดูดตายนี่อาจทรมานก็ได้เผลอๆอาจไปเที่ยวอเวจีตีตั๋วอยู่ยาว. คนเราไม่มีอะไรแน่นอนครับอย่างที่สมเด็จพระจอมไตรท่านตรัสว่า ชีวิตเป็นของไม่เที่ยงแต่ความตายเป็นเที่ยง คนเราต้องตายแต่จะตายยังไง ที่แน่ๆยังไม่เคยโดนไฟดูดตายเกิดหลายชาติไม่เคยโดนไฟดูดตายสักทีครับแต่ก็จะไม่ประมาทเตรียมตัวตายไว้ก่อนก็ใช้ได้ครับ
วันนี้ก็ขอจบแต่เพียงเท่านี้ครับ บุญใดที่ข้าพเจ้าสะสมมาตั้งแต่กาลก่อนจวบจนบัดนี้ขอให้ผลแห่งบุญกุศลนั้นจงสำเร็จแก่ท่านผู้อ่านทุกท่าน เทอญ…