สวัสดี..วันนี้มาต่อเรื่องฌานอีกซักเล็กน้อยดีมั้ย

ดีไม่ดีไม่รู้ว่าต่อเลยละ ก่อนไปฌานย้อนมานิดนึงนะ อานาปานุสสติ

ศัพท์วัยรุ่นก็อานาปา แรกๆฟังก็งงมันคืออะไร เออหลังๆเริ่มเข้าใจ ว่าต่ออานาปานี่เป็นกรรมฐานคุมกรรมฐานทุกกอง ต้องขึ้นต้นก่อน หลังจากขึ้นต้นด้วยอานาปานุสสติ คือลมหายใจเข้าออก หายใจเข้าเราก็รู้ว่าหายใจเข้า หายใจออกเราก็รู้ว่าหายใจออก แบบนี้เป็นอย่างหยาบเป็นขั้นต้นนะ

ต่อไปคือหายใจเข้ายาวหรือสั้น ก็รู้อย่างนี้ละเอียดขึ้นมาอีก ถ้าเอาละเอียดสุดก็สมาธิสูงสุดเป็นฌาน ถ้าเวลานั้นนะจิตจะทรงฌานเล็กน้อย ฌานเบื้องต้น ตือ ฌาน1 2 3 จะรู้อาการของลมตั้งแต่กระทบจมูกเรื่อยมาจนถึงศูนย์เหนือสะดือ ลมหายใจออกกระทบศูนย์สะดือ กระทบหน้าอก กระทบปลายจมูก จะรู้ตัว ถ้าเกิดความรู้สึกแบบนี้ให้ทราบไว้นะจำให้ดีนะถ้ารู้สึกตามนี้นั้นเรียกว่าจิตเป็นฌาน ฌานอะไรล่ะ ก็ฌาน1 2 3ไม่ใช่4 เออแล้ว4ล่ะ ถ้า4นะจิตจะไม่มีความรู้สึกสัมผัสลมหายใจ คิอว่าประสาทกับจิตแยกออกจากกันเด็ดขาด จะรู้สึกเหมือนไม่หายใจ แต่ความจริงหายใจ จิตจะไม่รับรู้กับประสาท

เป็นอันว่าลมหายใจเข้าออกเนี้ยเรียกว่า อานาปา เป็นกรรมฐานที่กันความฟุ้งซ่านของจิต

ถ้าจิตมีความฟุ้งซ่าน ถ้ารู้ลมหายใจเข้าออกมันจะยับยั้งทันที ง่ายมั้ยแหมใครทำไม่ได้ก็แย่เต็มทีและนะใครฟุ้งก็ลองทำดู

 25 25-01-2012, 12:52 PM, P. 169

วันนี้ว่างจัดนอนหายใจทิ้งเวลาไปกับทางโลก…แต่ลมหายใจในพระพุทธศาสนาไม่เคยทิ้ง หายใจเข้ารู้ว่าหายใจเข้า หายใจออกรู้ว่าหายใจออก

เมื่อวานออกไปตลาดกับแม่ครับแม่ถามเย็นนี้กินอะไรดี ผมก็บอกว่าผมศีล8 แหมแม่หันมามองขวับ เออชักเป็นเยอะแล้วสินะ แหมศีล8ผมมันก็แปลกๆเขาห้ามนอนที่นอนนุ่มๆไอ้ครั้นจะลงมานอนกะพื้นก็คงทำให้พ่อ งงๆ ทำไมนอนกะพื้นแล้วให้หมานอนบนที่นอน เออเอาก็ในเมื่อเขาห้ามนอนนุ่มๆ ก็ไม่ร้จะทำยังไงก็เลยนึกเอาครับว่าไอ้ที่นอนเนี้ยไม่มีความนุ่มไม่มีความสบายไม่มีอะไรดี

มาต่อเรื่องไรดีล่ะ ว่างเกินจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน เอาเรื่องการนอนดีมั้ย ฝึกก่อนนอนไปลองใช้ดู

วิธีฝึกก่อนนอนหรือก่อนจะหลับ ให้เราจับอานาปา คือนึกถึงลมหายใจเข้าออก ถึงแม้เราจะได้มโนยิทธิแล้ว เราก็ไม่อยากรู้ไม่อยากเห็นอะไรไปทั้งหมด ตัดการเห็นออกไป นึกถึงลมหายใจเข้าออก นึกถึงคำภาวนา นึกถึงพระพุทธเจ้า

แต่จริงๆถ้าได้มโนมยิทธิแล้วถ้านึกถึงแล้วจิตมันจะเต็มกำลังมันไปของมันเองนะ ถ้ามันไปก็ช่างมัน ไอ้ผมนี่ประจำนิดๆหน่อยๆไปทันที ถ้าหากเรานึกอยู่ ไม่คิดถึงอะไรเลย ไม่คิดอยากเห็นเทวดา เห็นพรหม ไม่ต้องการอะไรทั้งหมด ต้องการรู้ว่าเวลานี้ ลมเข้า เวลานี้ลมออก ก็ภาวนาตามและนึกถึงพระพุทธเจ้าไว้อย่างนี้ทำให้ชิน คืนนึง2-3 นาทีพอ

ทำแบบนอนทำนะไม่เอานั่ง แล้วก็ปล่อยให้หลับไป ต่อไปอารมณ์มันจะชิน ในเมื่อเราล้มตัวนอนเมื่อไหร่ มันจะภาวนาเอง มันทรงตัวเองนะ และบ้างครั้งถ้าเราไดมโนมยิทธิแล้วถ้ากำลังมันเต็มมันไปของมันเองก็ปล่อยมัน ถ้ามันจะไปอย่าไปฝืนอย่าไปยั้งปล่อยให้มันไปตามเรื่องตามราว เพราะกำลังมันได้

จิตมีสภาพ 2อย่าง คือบางทีมันต้องการสงบ บางครั้งมันต้องการท่องเที่ยว ถ้าจิตท่องเที่ยวออกจากร่างกายก็ถือว่าจิตห่างไกลจากกิเลส ถ้าจิตอยู่กะร่างกายก็เป็นจิตสงัด ไม่นึกถึงอย่างอื่นทั้งหมด จิตก็ไม่ยุ่งกับกิเลสเหมือนกันได้ผลเท่ากัน ลองทำดูถ้าไม่ทำเอาแต่อ่านมันก็ไม่รู้เมื่อไม่รู้ก็มาถาม เมื่อถามแล้วไม่ทำมันก็อยู่จุดเดิมคือไม่รู้

12, 04:12 PM, P. 169