วันนี้จะไม่เล่าให้อ่านก็คงไม่ได้ครับมารอกันเยอะ..แต่วันนี้เหนื่อยมากตีห้านี่ต้องเดินทางไปประจวบอีกครับแต่เห็นท่านทั้งหลายติดตามก็เกรงว่าจะเข้ามาดูหลายรอบมันไม่เล่าซักที

เรื่องการฝึกญาน8นี่ต้องขอบอกก่อนว่าเมื่อวันที่ 20 ที่ผ่านมาเป็นการฝึกที่ดีที่สุดตั้งแต่ฝึกมาครับแต่ติดตรงเหนื่อยกว่าทุกครั้งเพราะนั่งๆอยู่มันจะไปเต็มกำลังเสียให้ได้สั่นแล้วสั่นอีก

วันนั้นอ.วิท่านอยู่แถวๆนั้นเห็นผมสั่นท่านมากระซิบข้างหูบอกให้ว่า นะโมพุทธายะไปเรื่อยๆแล้วไปเลย แหมอยากจะไปครับแต่ติดฝึกญาน8 ผมนี่โง่จริงๆ ดันไปห่วงฝึกญาน8

เกรงว่าอ.ชนะถามแล้วเราไม่ตอบ..นั่นคิดไปนั่น มันสั่นจนเหนี่อยจริงๆครับแต่ดีตรงตอบถูกภาพชัดเจนเสียงพระท่านชัดมากครับ ชัดกว่าทุกครั้งและถูกหมดทุกคำถาม กำลังใจตรงนี้ทำให้หมดครับนิวรณ์ขณะนั้นหมดไปจากผมชั่วขณะ อย่างเรื่องพระพุทธเจ้าครับ

ออ แทรกนิดนะครั้งนี้ต้องขอโทษท่านผู้อ่านที่ชอบให้ลงบทสนทนาวันนี้ไม่ไหวครับ เอาคราวๆนะ

อ.ท่านให้ไปที่พระจุฬามณีครับไปกราบพระพุทธเจ้าจากนั้นให้เดินไปตรงพระเขี้ยวแก้วและท่านให้ดูว่ามีลักษณะอย่างไร ตอนนั้นผมเห็นแต่ยังไม่สว่างครับเพราะใช้กำลังตัวเอง

พอขอบารมีพระแหมสว่างชัดเจนสวยงามมากครับเป็นเขี้ยวแก้วระยิบระยับมีรัศมีแผ่กระจายออก จากนั้นอ.ท่านบอกว่าเขี้ยวแก้วพระพุทธเจ้านั้นมี 4 เขี้ยว มีที่ศรีลังกา เมืองบาดาล พระจุฬามณี ท่านก็ให้ขอบารมีพระไปดูแต่ละที่ครับ มีนิดนึงที่เมืองบาดาล

ไปพบท่านพญานาคราช ท่านเจ้าเมือง แหมหน้าตาท่านเหมือนมนุษย์ครับรูปร่างสวยงดงาน เมืองนี้เหมือนมีเมืองทั้งเมืองอยู่ในถ้ำ เวลานั้นผมเห็นท่านทรงเครื่องสี่เขียวมรกต

(อันนี้ไม่แน่ใจนะอย่าเพิ่งเชื่อผม) ท่านมายืนอยู่ข้างๆ ผมก็กราบพระเขี้ยวแก้วก่อนและก็กราบท่าน เวลานั้น อ.ท่านถามผู้ฝึกท่านอื่นอยู่จนมาถึงผม

ครู:บอลว่าไงเห็นมั้ยพระเขี้ยวแก้วเป็นยังไง

ผม:เห็นครับไม่เหมือนกับบนพระจุฬามณี

ครู:อยู่ที่ไหน

ผม:ในเจดีย์ครับ

ครู:สีอะไร

ผม:สีทองครับ

ครู:ถูกต้อง

จากนั้นท่านก็ให้ดูบริเวณรอบๆเมืองครับ เวลานี้ท่านถามคนอื่นไม่ได้ถามผม แต่ผมนี่สิเวลานั้นท่านพญานาคราชกอดผมแหมท่านดีใจครับยิ้มแย้มดีใจเออ ผมก็งงๆแต่เวลานั้นรู้สึกว่าผมต้องเกี่ยวข้องกับท่านแน่ครับไม่ทันถาม อาจารย์ท่านก็พากลับ

ทีนี้แหละคำถามเด็ด

อ.:ให้ดูว่าพระเขี้ยวแก้วที่เหลือนะว่าอยู่ที่ไหน

ผม:เอาแล้วจะรู้มั้ยเนี้ย ตอนนี้ทุกคนงึมๆงัมๆ ผมก็เงียบรอฟังคนอื่นไม่มีใครตอบซะงั้น

อ.:บอลว่าไงเห็นมั้ย ถ้าไม่เห็นให้ขึ้นไปถามพระ

ผม:ขึ้นไปถามครับ ท่านตอบประเทศไทย

อ.:เงียบครับ อ.ท่านเงียบ

ผม:คิดในใจครับสงสัยกูตอบผิดแน่ๆจะอยู่ไทยได้ไงตอบไปได้

อ.:ดูซิว่าอยู่จังหวัดอะไร

ผม:คิดในใจต่อครับ ว่าเอไทยจริงหรอน่าจะเนปาล หรืออินเดียมากกว่า

อ.:ท่านถามคนอื่นอยู่

ผม:เห็นคนอื่นเริ่มเงียบ ก็ถามพระครับ พระท่านบอกเชียงราย ผมก็บอกอ.

อ.เงียบ เชียงรายหรอ

ผม:ตอนนี้ชักยังไงๆ

อ.:เมืองชื่ออะไร

ผม:เชียงแสน

อ.:อืม ถูกต้องนะ อยู่ประเทศไทย ที่เชียงแสนนะ

จากนั้นท่านก็เล่าต่อผมจำไม่ได้ครับสมองท่าจาฝ่อ เวลาท่านถามผมผมก็สั่นงักๆๆๆๆ

เวลาเจาะลึกแบบบอกรายละเอียดเช่น ชื่อ สถานที่ อะไรแบบนี้แหมมันสั่นคอแทบหักครับ

ตอนนี้ยังปวดต้นคออยู่เลยครับ นี่แค่เรื่องแรกนะครับ

แล้วจะมาต่อให้นะครับตีหนึ่งกว่าแล้ว

23-11-2011, 01:23 AM