เรื่องเล่าของครู

by admin admin ไม่มีความเห็น

ตอนที่ 64

เข้าพรรษา

สวัสดีท่านผู้อ่านวันนี้วันที่ 14 กรกฎาคม 2557 เวลา 00.05น. ช่วงนี้ก็ตรงกับเข้าพรรษาผมก็เดินทางจากนครพิงค์มายังวัดท่าซุงโดยมาร่วมงานที่วัดกับงานบวงสรวงที่บ้านสบายใจ  ผมลงจากเชียงใหม่มาตั้งแต่วันที่11 โดยเดินทางมากับพี่นันและพี่เปิ้ลสหายพี่นันแกร่วมติดรถมาด้วย  มาถึงอุทัยก็ร่วมงานหลวงพี่บ้านสบายใจก่อนเลย  งานบุญในครั้งนี้เป็นอีกครั้งที่สำคัญกับผมอย่างยิ่งเพราะครั้งนี้แม่ผมเดินทางมาร่วมงานด้วย  จะไม่ให้ดีใจได้ยังไงล่ะก็แม่อุตส่าหยุดถือศีลอดมาไหว้พระทำบุญกับผมเพราะช่วงนี้ก็เป็นเดือนที่มุสลิมต้องถือศีลอด ผมนี่ไม่ต้องพูดถึงไปเชียงใหม่แล้วอยู่ยาว3อาทิตย์กินแต่หมูสามชั้นมองไม่เห็นเดือนซักกะวันที่จะได้เริ่มถือศีล  นี่กลับบ้านไปก็คงต้องถือศีลอดกันซะหน่อย เอ้ามาว่ากันต่อ

แม่ผมเดินทางมากับพี่ปิ๋ม ป้าณี ป้าแดงและน้องเกรซลูกสาวพี่ปิ๋ม ไม่แน่ใจว่าพี่ปิ๋มไปโน้มน้าวยังไงแม่ผมก็ยอมมาได้ ส่วนป้าณีกับป้าแดงนี่ก็เป็นพี่สาวแท้ๆของแม่ผมเอง รวมความว่าแม่และพี่ๆมาร่วมบุญกับผมที่วัดท่าซุง  จะว่าไปก็ขอย้อนเล่าให้อ่านสักนิดถึงความเป็นมาของการเข้ามาทำบุญของแม่และป้าๆ ย้อนไปหลายเดือนก่อนก็ซักปีที่แล้ว พี่ปิ๋มแกทุกข์ใจเรื่องครอบครัวก็มาปรึกษาพูดคุยกับผม เออนะปรึกษาเรื่องสามีมีกิ๊กนี่กูจะปลอบยังไงดีล่ะ ก็ปลอบไปตามประสาเรื่อยเปื่อย ไปๆมาๆอียังไงก็ไม่ทราบก็กลายมาเป็นการดึงแกมาปฏิบัติกรรมฐานเสียเลย เท่าที่จำได้ก็หลายวาระที่แกไปฝึกกรรมฐานที่สายลม  เอาเป็นวีาผมไม่ได้สอนแกแต่แนะแกให้ไปฝึกเองแกก็ไปจนฝึกได้  พอแกได้มโนมยิทธิแล้วทีนี้ก็เริ่มเป็นพวกบ้าๆบอๆพอคุยกันรู้เรื่องบ้างละก็มาเข้าคณะคนบ้าๆบอๆโดยมีผมเป็นเจ้าคณะ  มีงานบุญที่ไหนก็ทำไม่ขาด  จนกระทั่งได้มาร่วมทริปกับผมที่ไตรตรึงษ์  นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมฝึกมโนมยิทธิให้แก  

หลังจากนั้นแกก็พยายามจะดึงคนใกล้ตัวมาเข้าวัดทำบุญทะกรรมฐานแต่ก็นะบางทีอะไรที่เกี่ยวกับคนใกล้ตัวมักเป็นเรื่องยากเสมอ  ทั้งสามี แม่ น้องและพ่อก็ต่างห่างไกลคำว่าไตรสรณคมน์  ก็เห็นจะมีเพีงลูกสาวที่พอจะชอบการทำบุญเป็นพิเศษแต่ด้วยวัยเพียงสามขวบก็ถือว่าโชคดีมากที่ชวนไปวัดทีไรไม่พลาดและไม่ปฏิเสธทุกครั้ง   มีอยู่หลายครั้งที่แกมักชวนป้าณี่ไปทำบุญแต่ก็นะบางทีคนไม่ทุกข์ก็ไม่เห็นธรรม  จนกระทั่งพ่อของพี่ปิ๋มป่วยจะต้องเข้าโรงพยาบาล  ครั้งนี้ลุงผมนี่อาการหนัก ทั้งบ้านต่างกังวลไม่สบายใจกับการป่วยของลุงปาน  คืนนั้นพี่ปิ๋มโทรปรึกษาผมว่าจะเป็นยังไงจะรอดมั้ย  วันนั้นผมแนะนำวิธีการไปให้เพื่อจะได้ทุเลาเบาบางลง  ทั้งป้าณีและพี่ปิ๋มก็ทำตามที่ผมแนะนำแล้วมีผลดีมากจนลุงปานออกจากโรงพยาบาล  ก็เลยทำให้ป้าณีเริ่มให้ความสนใจกับการทำบุญเพิ่มมากขึ้นหลังๆพี่ปิ๋มแกชวนไปทำบุญไหนก็ฝากเงินบ้างบางทีก็ไปบ้างจนมาครั้งนี้แหละมายันวัดท่าซุง  มากันทั้งสามพี่น้องรวมแม่ผม

ก็ต้องขอบอกว่าผมจะวางเฉยกับการชวนคนในบัานไปทำบุญหากชวนครั้งแรกแล้วไม่ไปก็ตามสบายไม่มีการชวนอีก  ครั้งนี้ผมก็ไม่ได้ชวนแม่มาแต่เป็นพี่ปิ๋มที่ชวนมา  ก็ยังดีครับวันนี้ทำบุญวันหน้าทำกรรมฐาน  ยังไงเสียก็ได้เริ่มต้นแลัวทั้งบ้านผมเข้ามาในทางที่เป็นของจริงแล้วก็คงเหลือแต่พ่อนี่แหละไว้ค่อยว่ากันต่อไป  สำหรับงานบุญครั้งนี้คณะผมก็มากันหลายท่านมารวมตัวกันไปไหนไปกัน  ทั้งบ้านสบายใจ ทั้งวัดวิ่งรอกเดินสายไปจนครบ. นานๆจะได้พบกับพี่น้องที่มาจากต่างแดนก็มีเรื่องคุยกันสนุกสนานเฮฮากันจนคนอื่นเห็นก็คงแปลกใจว่าพวกนี้มันขำอะไรกันนักหนา  มีแต่เสียงหัวเราะตลอด เออบางทีก็เหนื่อยกะการขำ  ทุกท่านหน้าตาแจ่มใสมีความสุขเพลิดเพลินกับการทำบุญ  วันแรกผมนี่ไม่ได้นอนก็ไปงานหลวงพี่บ้านสบายใจก่อน  วันนี้ก็มีบวงสรวงกับหล่อพระ  สำหรับครั้งนี้หลวงพี่ท่านดูร่างกายอ่อนเพลีย  ท่านดูอ่อนแรงจากอาการป่วย ส่วนผมอ่อนแรงจากอาการง่วง  ผมมาถึงก่อนคณะของแม่ที่มาพร้อมพี่ปิ๋ม  มีคณะหลวงพ่อตามกลับมากันเยอะหลายคน  ผมนี่ก็นะคุ้นหน้าเอคนี้คุ้นๆเหมือนเคยเจอ  ก็มันมาทริปผมจะไม่เคยเจอได้ยังไง  หน้าคนนี่ก็ไม่รู้จักจำเออนะ  ซักพักคณะแม่ผมก็มาถึงแม่ก็ดูงงๆกะผมนะแม่คงคิดเออลูกกูนี่มีแต่คนมาไหว้มากราบแต่ละคนนี่รุ่นกูทั้งนั้นสูงวัยประมาณใกล้หกสิบเยอะสุดนี่น่าจะป้าผมนะ  บรรดาป้าๆก็คงสงสัยว่าหลานนี่เป็นเยอะ  ว่ากันต่อ  วันนี้พบหลวงน้าหมออีกท่านผมก็ไม่พลาดกราบและทำบุญกับท่าน  มาช่วงบ่ายก็ว่างเลยเข้าที่พักกัน  

ที่พักนี่เป็นรีสอร์ทครับคณะผมก็ไปพักกันที่นี่  รอช่วงเย็นจะมาเวียนเทียนกันที่โบสถ์ตอนนี้แหละถึงได้พักหลับไปชั่วครู่ก็ตื่นเพราะแอร์ไม่เย็นเออว่าแต่กูจาเล่าทำไมวะ  เอ้ามาตอนเย็นเลยละกันครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้เวียนเทียนที่วัดท่าซุง  รู้สึกชุ่มชื่นใจมากเป็นกรณีพิเศษ  ทุกครั้งที่ผมมาวัดท่าซุงเห็นพี่ๆน้องๆลูกหลานหลวงพ่อมากันมากก็ชื่นใจสิ่งที่หลวงพ่อท่านทำไว้ได้ทำให้ที่นี่เป็นศูนย์รวมใจลูกหลาน เป็นเหมือนบ้านที่ลูกหลานทุกข์หรือสุขก็กลับมารวมกันทำทุกอย่างเพื่อพระศาสนาและเพื่อพ่อ  อันมีพระกรุณาธิคุณล้นเหลือเต็มไปด้วยความเมตตาตลอดมาหาได้มีผู้ใดเสมอเหมือนท่านอีกแล้ว   นึกถึงท่านทีไรน้ำตาคลอทุกทีไปรักท่านเหลือเกิน  ความรักที่มีให้ท่านยังคงไม่เปลี่ยนแปลงความเคารพเทิดทูลยังคงเดิม  

เวียนเทียนเสร็จก็ไปกินข้าวกับคณะเชียงใหม่แล้วกลับที่พัก  กลับมาถึงที่พักผมก็เอาของกินไปให้บรรดาญาติๆห้องข้างๆปรากฏว่ามารวมกันอยู่ห้องเดียวกันหมด  สอบถามได้ความว่าน้องเกรซลูกสาวพี่ปิ๋มดันเห็นผีอยู่ในห้อง  บอกแม่ว่าแม่ๆผีๆแล้วชี้ไปที่มุมห้อง ผีๆมดเต็มหัวเลย  นั่นเอาเข้าแล้ว ทั้งแม่ทั้งยายเจ้าเกรซมานั่งจุมปุ๊กอยู่ห้องแม่ผมเออดีซวยกูอีกต้องไปดูว่ามีผีจริงมั้ย  แหมเด็กมันก็บอกอยู่ว่าผีๆก็หนีกันมาหมดยังให้กูไปดูอีก  เออแอบกลัวนิดๆเห็นว่ามดเต็มหัวกูชักไม่มั่นใจละปกติเจอแต่ผีคนนี่ผีมดด้วยซวยละกู  ผมก็พกมีดหมอหลวงพ่อไปด้วยกันผีหลอก  พอเปิดประตูเข้าไปในห้องนั้นก็ขนหัวลุกเออชัวร์ละมีผีแน่  ผมเดินไปตรงเตียงแล้วนั่งลงเห็นผู้หญิงอายุราว25ปีน่าจะได้นั่งพับเพียบก้มหน้าอยู่ผมเธอยาวประมาณบ่ามีมดคล้อยมดตะนอยอยู่เต็มหัว  พอผมนั่งลงเธอก้มกราบผม  เออมามุกไหนล่ะเนี้ย  ผมเก็บมีดหมอใส่กระเป๋าแล้วมองเธอด้วยความสงสาร  การแต่งกายคล้ายคนสมัยเก่าเสื้อสีขาวแบบมีเชือกผูกข้างหน้า  เก่าและขาดบ้าง  ผ้าถุงสีออกเข็มๆเก่าและเลอะเทอะเหมือนรอยดินไม่มีรองเท้า  ผมก็ไม่พูดมากถามมาก  บอกเธอว่าก่อนหน้านี้ฉันทำบุญสร้างพระมาขอเธอร่วมยินดีในบุญที่ฉันทำนะ  เธอก้มลงกราบโมทนา พอเธอโมทนาจบเสื้อผ้าเธอใหม่ขึ้นทันทีครับมดบนหัวหายไป  ผมก็ว่าต่อ วันนี้ฉันได้ไปทำสังฆทานที่วัดท่าซุงมานะฉันมีความสุขใจอิ่มบุญเพียงใด  ขอเธอจงสุขใจอิ่มบุญเสมือนเธอได้ทำเองนะ  เธอก็กราบอีกรอบครับ ครั้งนี้ร่างกายเธอสว่างขึ้นผิวพรรณผ่องใสขึ้นร่างกายดูอิ่มเอิบ  ผมก็ว่าต่อ วันนี้ฉันได้กราบและทำบุญกับพระอริยเจ้าขอเธอจงโมทนา  เธอกราบอีกครั้งครับคราวนี้มีความสว่างมากขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยทีเดียว  แต่ก็ยังอยู่ในชุดเดิมมีแสงรอบๆกายเป็นสีขาวนวล  เธอเงยหน้ามองผม นั่นเอาละกูชักหลอนละถ้ามันมองแล้วแยกเขี้ยวโดนกัดคอกูนี่จะทำไงดี  

เนี้ยมันเป็นซะอย่างนี้นะ  ผมก็กะไม่มองหน้าแต่ก็นะปกติผีมักก้มหน้าก็ลองมองดู  ตาเธอสวยมากครับตาเรียวสวยขนตายาวจมูกนิดปากหน่อย  เธอยิ้มแล้วบอกผมว่าขอบพระคุณท่านมากที่ช่วยเหลือ  ปากเธอไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย  เออผีนี่สวยดีว่ะ  ผมก็บอกเธอว่าไปได้แล้วนะ  ทีนี้ผมก็เดินออกมาหาพี่ปิ๋มบอกแกว่าไหนลองอุ้มลูกจากอีกห้องมาซิ  ดูว่าผีไปรึยัง แกก็ไปอุ้มมาพาน้องเกรซเข้าไป  ก็ถามลูกว่าผีอยู่มั้ยลูก  น้องเกรซบอกผีไม่อยู่แล้วไปแล้ว นี่ขนาดผีไปแล้วนะ  แม่มันยังไม่กล้านอนเลยยังมีการถามลูกอีกว่านอนห้องนี้มั้ยลูก  แหมลูกสาวส่ายหน้างกๆไม่เอาๆ  พอกันทั้งแม่ทั้งลูกปอดแหกกลัวผีที่ไปแล้ว   จบการไล่ผีก็ได้พักซะที

วันรุ่งขึ้นช่วงเช้าก็มีงานบวงสรวงฉลองชัยพระเจ้าพรหมมหาราช  คณะเราก็มากันครบไม่พลาดแหมสุขใจอีกครั้งที่ลูกหลานหลวงพ่อร่วมแห่ร่วมร้องเพลงฉลองชัยกันถ้วนหน้า  ส่วนผมไม่ได้ไปเดินกะเขาหรอกยืนปวดขี้อยู่เลยไม่ได้ไปเดิน  ก็ต้องขอบอกว่างานนี้พระเจ้าพรหมมหาราชท่านเสร็จลงมาจากนิพพาน มีเทวดาติดตามมามากมาย  ท่านยิ้มด้วยความเมตตาเวลานั้นพระอาทิตย์ทรงกลดนานเป็นชั่วโมงเห็นจะได้  สร้างความปีติยินดีกับท่านที่มาร่วมงานต่างถ่ายรูปเก็บเป็นที่ระลึกเป็นจำนวนมาก  ผมอยู่ร่วมงานได้พักเดียวก็ไปวิหารร้อยเมตรต่อเพราะมีนัดรับลูกแก้วมณีรัตน รุ่นแรก แหมเป็นบุญแท้ที่ได้ครอบครองเป็นเจ้าของสิ่งล้ำค่าที่หาได้ยากยิ่ง  คุยกับเจ้าของเก่าอยู่พักใหญ่ก็ไปอีกงานครับเป็นงานบวงสรวงถวายระฆังที่วิหารหลวงพ่อศักดิ์สิทธิ์  เสร็จงานถวายก็ไปตะเวนป่าแถวนั้นเป็นการพักหลังจากแบกบุญมาหนัก  ไปถึงก็ได้เรื่องเลยลงจากรถมาไม่ทันไรฝนตกเสียหนิ  

ไอ้เราก็จะกลับก็คิดว่าเออไหนๆมาแล้วจะได้ไม่เสียเที่ยวเอาไงดีล่ะโทรศัพท์ก็จะพังเสีย  ก็ถอดอทิสมานกายขึ้นไปที่วิมานพอใสปิ็งแล้วผมกลับลงมาลอยอยู่บนยอดเขา  พบเทวดาสองท่านยืนรออยู่ท่านยืนยิ้มแฉ่งคล้ายจะทราบว่าผมจะพูดอะไร  แหมดีจริงๆแค่คิดก็รู้แล้วดีไม่ต้องพูดกัน  ผมก็กลับลงมากายเนื้อ เอาเข้าแล้วไงฝนตกหนักกว่าเดิมผมก็เอ้ยังไงกลับขึ้นไปใหม่  ท่านบอกว่าคุณใจเย็นๆผมกำลังจะเคลื่อนให้อีกซักสองนาที  ออสรุปกูใจร้อนเออตลกดีผมกลับลงมาก็จับเวลาเลย  ตรงเผ่งเลยครับสองนาทีจริงๆฝนหยุดสนิททันที  ก็ไม่พลาดนะบุญตั้งแต่ชาติต้นจนวันนี้ให้ท่านร่วมโมทนา  รวมทั้งเจ้าป่าเจ้าเขาผีสางนางไม้  รุกขเทวดา มาโมทนาให้หมด  เดินเล่นอยู่เป็นชั่วโมงก็กลับ  ขึ้นรถปั๊บฝนตกหนักทันที  แหมก็ต้องขอบคุณเทวดารักษาเขตนั้นมีสององค์  ขอบคุณที่เมตตาสงเคราะห์ให้ผมเดินเสียเหนื่อยไอ้เราก็ไม่ได้ถามท่านว่าไอ้ข้างในนั่นมันสวยมั้ยถ้าไม่สวยจะได้ไม่เข้าไปดู  ก็มาคิดได้ว่าขนาดมาเที่ยวมึงยังขี้เกียจเดินอีก

คุ้มจริงๆครับมาครั้งนี้มีหลายงานทำบุญกันแบบไม่เสียดายเงินมีเท่าไหร่ควักทำหมด  แต่สิ่งนึงที่ทำให้ผมมีความสุขที่สุดคือแม่และครอบครัวที่เริ่มหันหน้ามาเข้าวัดแม้นเพียงเล็กน้อยสำหรับเงินทำบุญแต่มีค่าที่ยิ่งใหญ่มาก  อีกทั้งยังเป็นแรงขับเคลื่อนให้ผมมีกำลังใจในการแนะนำทางกลับบ้านให้กับอีกหลายๆท่าน  วันนี้ทราบดีแล้วว่าแม่ศรัทธาและภูมิใจในตัวผม  คนอื่นจะด่าว่าผมยังไงก็ช่างเรื่องของมึง  ส่วนผมยังคงมั่นที่จะสร้างความดีให้มากกว่าความเลว  และหวังไว้ว่าวันหนึ่งพ่อผมจะพบของจริงเสียที  วันนี้ก็ขอจบเรื่องเล่าไว้แต่เพียงเท่านี้…สวัสดี….

by admin admin ไม่มีความเห็น

ตอนที่ 63

เยือนนครพิงค์

สวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่าน  วันนี้วันที่ 1 กรกฏาคม 2557 เวลา 24.10น. ห่างหายไปสองเดือนเศษก็เห็นว่ามีคนมารออ่านมากมาย ต้องขอบอกว่าสองเดือนที่ผ่านมานี่ไม่ค่อยจะว่างซักเท่าไหร่ ลงใต้ขึ้นอีสานยันนครพิงค์  สะสางงานเก่าที่ค้างไว้ก็เลยไม่มีโอกาสเหมาะๆมานั่งเล่านั่งพิมพ์  อีกทั้งบริวารคู่ใจดันมาตีจากลาออกไปเผชิญโลกกว้างก็เลยเหนื่อยหนัก  อีกทั้งเริ่มต้นทำธุรกิจใหม่อีกก็เลยเหนื่อยทวีคูณ  การเป็นมนุษย์นี่มันช่างยากช่างเย็นแสนลำเค็ญแท้  ช่วงนี้ก็เป็นช่วงถือศีลอดของมุสลิมทั่วโลก  ทั้งโคตรผมก็ถือบวชกันหมดแต่ผมนี่ดิประเดิมมาถวายหลวงพ่อกับหล่อพระเสียหนิ  ก็ผ่านไปด้วยดีกับโครงการหนึ่งอำเภอเจอหลวงพ่อ ณ วัดเจดีย์หลวงวรมหาวิหาร อ.เมือง จ.เชียงใหม่  การนี้จะไม่สำเร็จด้วยดีหากขาดความเมตตาของพระอาจารย์จิรวัตร  รวมไปถึงพี่หมูแห่งช้างเผือกที่เป็นธุระจัดแจงนิมนต์อันเชิญรูปหล่อหลวงพ่อขึ้นไปให้  ผมและคณะหลวงพ่อตามกลับต้องกราบขอบพระคุณทั้งสองท่านสุดหัวใจ  การมานครพิงค์ครั้งนี้ก็ได้มีโอกาสมาร่วมงานหล่อพระที่สำนักศาลาพุทธปฐม  อ.ดอยสะเก็ดอีกงานนึง  แหมเห็นท่านที่มาร่วมหล่อพระร่วมแรงร่วมใจด้วยกำลังกายกำลังทรัพย์ก็ทำให้เราอดที่จะอิ่มใจเสียมิได้  

คณะผมก็มากันจากกรุงเทพบ้างก็อยู่เชียงใหม่ บ้างก็อยู่ต่างประเทศก็ยังฝากเงินมาร่วมทำบุญกันเป็นจำนวนมากก็ขอโมทนาร่วมยินดีในกุศุลที่พวกเราสร้างร่วมกัน   โดยงานบุญวันแรกก็เป็นงานถวายรูปหล่อเท่าองค์จริงของพระราชพรหมยาน  ณวัดเจดีย์หลวงวรมหาวิหาร  อ.เมืองเชียงใหม่  ความจริงผมตั้งใจไว้ตั้งแต่ปีที่แล้วแต่ด้วยภารกิจและอุปสรรคในการขนส่งก็ทำให้ต้องเลื่อนมาตลอด  มาได้ฤกษ์ได้ยามก็ช่วงนี้ประจวบเหมาะกับงานหล่อพระที่สำนักศาลาพุทธปฐม  นี่ก็สองบุญใหญ่  คณะผมร่วมกับคณะพระอาจารย์จิรวัตรแห่งไตรตรึงษ์นครและชาวนครพิงค์กลุ่มช้างเผือก นัดหมายกันไว้ช่วงเช้าเก้าโมง   วันนั้นพอดีว่าพระคุณเจ้าท่านมีกิจนอกวัดเลยต้องประสานกับทางพระเลขาแทนแต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี  ทุกท่านอิ่มใจในบุญกันถ้วนหน้าพอจบกิจช่วงเช้าคณะของพระอาจารย์ก็มาชวนไปสำนักพุทธปฐมกันช่วงบ่าย  ไอ้เราก็ว่างพอดีก็ไปกันทั้งคณะครั้งนี้ผมเตรียมแผ่นดวงของท่านที่มาร่วมทริปนำมาบรรจุด้วย  พอมาถึงก็พบกับคณะของอ.ภุชงค์แห่งป่าซางกำลังทำงานกันอยู่หลังพูดคุยทักทายกันเรียบร้อย  ท่านก็บอกว่าถ้าผมจะบรรจุแผ่นทองอะไรต่างๆก็เชิญได้เลย  เพราะเดี๋ยวจะเริ่มผสมปูนเทกันต่อผมจึงกราบขอขมาพระที่ฐานก่อนแล้วปีนขึ้นไปเพื่อบรรจุแผ่นดวง  

ช่วงนี้เป็นช่วงสำคัญอย่างยิ่งที่ผมจะนำแผ่นดวงของทุกท่านที่ร่วมทริปของเราทั้งหมดที่ผ่านมา  ผมถอดอทิสมานกายขึ้นไปบนวิมานตัวเองก่อนเป็นอันดับแรก  อยู่จนใจเบาโปร่งและเห็นภายในวิมานชัดเจนแจ่มใสดีแล้วจึงขึ้นไปกราบสมเด็จองค์ปฐมบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า  ซึ่งก็เป็นเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาคือองค์ท่านใหญ่มากตัวผมนี่เล็กจิ๋วเดียวผมก้มกราบท่านอย่างเช่นทุกครั้ง  ท่านถามผมว่าวันนี้มาได้มีอะไร  ผมกราบทูลท่านขอฝากดวงชะตาลูกหลานไว้กับพระองค์ท่าน  ท่านยิ้มน้อยๆ  แล้วแผ่นดวงก็ลอยขึ้นไปจากนั้นผมกราบลาท่านลงมาที่กายเนื้อที่ยืนเกาะพระพุทธรูปอยู่  ผมอาราธนาบารมีสมเด็จองค์ปฐมและพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์  พระปัจเจกพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์เป็นประธาน  ท่านปู่ท่านย่า  ท่านท้าวมหาราชเป็นทิพญานในการอธิฐานจิตแห่งเรา  “ข้าพเจ้าขอตั้งจิตอธิษฐาน ขอเหล่าเทวดาทั้งหลาย พรหมทั้งหลาย โปรดเมตตาจดจำชื่อบุคคลทั้งหมดนี้  หากแม้นวันใดพวกเขาออกไปในมิจฉาทิฏฐิขอเหล่าท่านจงดึงพวกเขากลับมาในสัมมาทิฏฐิ   และหากแม้นว่าท่านเหล่านี้ประกอบกิจอันเป็นสัมมาทิฏฐิแล้วไซร์  ขอเหล่าเทวดาพรหมทั้งหลายได้ร่วมโมทนาในกุศลผลบุญที่ได้ทำไปด้วยเถิด”  ต้องขอบอกว่าเทวดาพรหมที่มานั้นมีมาก  เดาๆจากที่เห็นก็น่าจะหลายพันองค์  มีทั้งที่ผมรู้จักและไม่รู้จัก  ผมว่าท่านที่อยู่ในเหตุการณ์และได้มโนมยิทธิก็คงเห็นเช่นเดียวกับผม  แต่ท่านที่ไม่ได้มโนมยิทธิก็จะเห็นพระอาทิตย์ทรงกลดแทน  เหตุที่เหล่าเทวดามากันมากมายนักก็ไม่ใช่ว่าผมเป็นผู้วิเศษหรือเก่งกาจอะไร  แต่การกิจที่พวกเราร่วมทำนั้นเป็นมหาบุญมีอานิสงส์มากมายยิ่งนัก  หลังจากนั้นก็เริ่มผสมปูนหล่อพระกันต่อ  ผมอยู่พักหนึ่งก็เดินทางกลับ

มาถึงวันพิธีก็มีการบวงสรวงกันเวลา 9โมงเศษ  ผมด้วยความที่ปวดหลังปวดคอเพราะขับรถมากก็ไปแอบหลบตามมุมต้นไม้  พระอาจารย์จิรวัตรเห็นเข้าก็เรียกให้เข้าไปในพิธี  นั่นมั้ยได้เรื่องจนได้  ผมก็ไปนั่งบริเวณฐานพระในช่วงที่อ.ภุชงค์ท่านบวงสรวง  ท่านก็เชิญของท่านไปไอ้เราก็มองไปใครมามั่ง  ซักพักมีเทวดาแต่งกายเต็มยศ เครื่องทรงสวยงามเป็นสีทองระยิบระยับมายืนห่างจากที่ผมนั่งราว 2 เมตร  ท่านบอกว่าคุณใจคอคุณจะนั่งท่านี้รึ  ผู้ใหญ่มากันเยอะคุณไม่เห็นรึ เอาเข้าแล้วสิ ผมฟังก็นะแทบจะลงมานอนกราบกรานที่พื้นดิน  จากนั่งชันเข่าบนฐานพระกลายมาพับเพียบเรียบร้อยกับพื้นดินหน้าโต๊ะบวงสรวงเสียหนิ  แหมหลังก็เจ็บแต่ก็นะท่านพูดซะแทบแทรกแผ่นดินหนี  ผมก็นั่งท่าเดียวอยู่นานจนขาชาไม่มีความรู้สึกว่ามีขา  ก็คงไม่ต้องเล่าว่าใครมาบ้าง  เพราะมากันมากพอผู้ใหญ่กลับก่อนกลับท่านหันมามองแล้วยิ้มน้อยๆ  แหมเห็นท่านยิ้มให้ก็ใจสบายว่าแต่ลืมกราบลาท่านเพราะมัวแต่มองเพลิน  หลังพิธีบวงสรวงเสร็จสิ้นก็ร่วมเทปูนหล่อพระกันจนเสร็จสิ้น  กลุ่มเราก็นั่งคุยกันตามประสาไปเรื่อยก็มีหลายท่านมาพบมาทักทาย  ผมก็แนะนำไปตามประสาคนบ้าๆบอๆส่งเดชไปเรื่อยเปื่อย  ถ้าท่านผู้ฟังวันนั้นบ้าๆบอๆเหมือนกันก็คุยกันรู้เรื่อง  ส่วนคนมาใหม่นี่ก็คงจะงงกับคณะเรา   

ผมคิดว่าผมนี่ก็แปลกนะไอ้เวลาจะดูชาวบ้านแนะคนนู้นบอกคนนี้มันไม่เหมือนช่วงแรกๆ  พูดแบบเข้าใจง่ายๆก็คือมันไม่ต้องตั้งหลักมากคุยๆไปนี่นึกอยากจะรู้ว่าตนนั้นคนนี้ติดขัดแบบไหนยังไงมันก็รู้และเข้าใจอธิบายความได้โดยที่เจ้าตัวไม่ต้องถาม  บางครั้งหลายท่านถามนิดเดียวผมก็เข้าใจคำถามแล้วอธิบายยาวเป็นชั่วโมงจนเจ้าตัวเข้าใจหายสงสัย  บางคนถามผมว่าทำไมวิมาน  ถามแค่นี้เองนะผมรู้แล้วว่าเขาอยากทราบว่าอะไร  บางทีมันอัศจรรย์ใจเหมือนกัน  สิ่งนึงที่ผมคิดแต่ไม่เคยบอกก็คือ พอกลับมาอยู่คนเดียวก็จะคิดถามตัวเองตลอดว่า  นี่กูเดาแม่นขนาดนั้นเลยหรอ  เที่ยวไปเสือกรู้เรื่องคนอื่นเข้าใจคนอื่นไปเสียหมด  แล้วตัวเรานี่ล่ะเข้าใจตัวเองบ้างรึยังอันนี้ก็ยิ่งสำคัญมัวแต่สนใจชาวบ้านรึยังไงล่ะ  พูดเรื่องนี้ก็นึกถึงเรื่องนึงจะเล่าให้อ่านก็คงไม่เหมาะเพราะเกี่ยวกับพระสงฆ์  ก็ขอยกไว้เป็นการภายในไม่เป็นสาธารณะจะดีกว่า  เอาเป็นว่าการที่ท่านเป็นสงฆ์กิจบางอย่างไม่เหมาะสมและเป็นการสร้างกรรมกับผู้อื่นซึ่งเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนท่านก็ควรจะทราบได้ด้วยตัวท่านเอง  การที่ท่านไปทักไปทายคนนั้นป่วยเป็นโรคนั่นโรคนี่  หรือผีเปรตอสูรกายเข้าสิงอะไรเทือกนี่ก็ต้องดูเสียก่อนนะ  บางอย่างผมคิดว่ามันก็ไม่ใช่อย่างที่ท่านเห็นเสมอไป  มีพระหลายรูปครับที่มาขอคำแนะนำจากผม  ตรงนี้ผมต้องขอบายนะ  บอกตรงๆว่าอย่ามาถามผมเลยท่านควรปฏิบัติด้วยตัวท่านเองหรือท่านติดขัดก็ควรจะถามพระอาจารย์ของท่านไม่ใช่มาถามผม  เพราะผมยังเลวอยู่มากและมิอาจสอนใครได้เพราะตัวเองยังหาดีไม่เจอ  ขอบ่นหน่อยแล้วกันนะเพราะอึดอัดใจและไม่สบายใจจริงๆที่อยู่ๆจะมาให้ผมแนะนำพระสงฆ์  ทำเอาคิดมากไปหลายวัน  

มาว่าเรื่องของเราก็ต่อดีกว่าขืนไม่จบเดี๋ยวก็ไม่พ้นปากนรกกันทั้งคนเขียนและผู้อ่านจะพากันกอดคอลงไปเที่ยวเล่นข้างล่างกันเสีย   แต่ก็นะเพราะทุกวันนี้มันก็มีดีและไม่ดีปะปนกันไป  ระหว่างที่เล่าอยู่นี่ผมก็ยังอยู่ยั้งนครพิงค์  อยู่ยาวพออยู่ยาวก็ได้สงเคราะห์คนนั้นนิดคนนี้หน่อยเป็นการเฉพาะ  หลายท่านต้องการให้มีทริปช้างเผือกอีก  ส่วนผมก็ขี้เกียจ  รึยังไงเอาเป็นว่าไม่มีเวลาดีกว่า  แต่ท่านทั้งหลายก็ยังหาที่ฝึกได้นะมีหลายท่านแนะนำหรือสอนกันอยู่ไม่จำเป็นต้องมาหาผม  แต่ถ้าท่านไปทุกที่แล้วยังไม่ได้เรื่องได้ราวก็น่าคิดว่าท่านคงจะยังไม่ตั้งใจพอรึเปล่า  หรือถ้าตั้งใจแล้วแต่ยังไม่ได้  อันนี้ผมก็จะดูให้ว่าติดตรงไหนยังไง  ส่วนจะมีทริปช้างเผือกมั้ยอันนี้ไม่รับรอง  ค่อยว่ากันอีกทีก็แล้วกัน

ระหว่างอยู่ยั้งนครพิงค์ผมก็สืบเสาะจนได้พบโรงหล่อเรซิ่นที่คิดว่าอนาคตเราจะหล่อหลวงพ่อเป็นเรซิ่นในโครงการหนึ่งอำเภอเจอหลวงพ่อ  เนื่องจากมีน้ำหนักเบากว่าปูนมากจะได้ง่ายต่อการขนส่ง  แบบไปสองคนก็ยกถวายกันได้ก็จะมีความสะดวกและคล่องตัวดี  ไว้จะมาบอกกล่าวเล่าความคืบหน้ากันในโอกาสต่อไป  สำหรับวันนี้ก็ขอจบเรื่องเล่าไว้แต่เพียงเท่านี้  สิ่งที่สำคัญที่สุดให้ตั้งใจไว้นะว่าเราจะทำทุกทางเพื่อกลับพระนิพพานชาตินี้  จงเริ่มต้นเอาจริงเอาจังและไม่ประมาทในความตาย…สวัสดี

นั่นเขายังไม่อยากให้จบ  เขาว่าสั้นเกินไปรอมานานก็เอาเป็นว่ามาเล่าเรื่องผีกันซักเรื่องสองเรื่องก็แล้วกัน  ช่วงเดือนที่ผ่านมามีกิจไปภูเก็ต อีตอนไปภูเก็ตนี่ไม่เจอมาเจอตอนกลับเพราะตอนกลับนี่แวะนอนพักที่หัวหิน  ผมไปถึงราวๆ5ทุ่ม แบบว่าโรงแรมปิดแล้วถ้ามาเกิน2ทุ่มต้องเช็คอินกับยาม  ตายามก็ให้ไปพักชั้นสาม แหมออกจากลิฟท์มา เจอผียืนหน้าลิฟท์น่าจะมากกว่า20นะไม่ทันนับ  ห้องที่พักก็มีลักษณะคล้ายหอพักนักศึกษา  วันนั้นจำได้ว่านั่งดูบอลอยู่ปลายเตียงมีโซฟา  หันไปกะว่าเออจะไปอาบน้ำนอน  ดันไปเจอสาวใส่ชุดนอนผมยาวยืนก้มหน้าเท้าเปียก ไอ้เราก็คิดในใจอีนี่อาบน้ำไม่เช็ดตัว  แต่ก็หลอนนะกลัวเหมือนกันไม่ใช่ไม่กลัว  ว่าแต่ผีนี่แปลกมันมานี่ต้องก้มหน้าก้มตาแทนที่มันจะทำผมดีๆเอามาบังหน้าเพื่ออะไรนี่ก็แปลก  ผมไม่ได้คุยกะมันนะแต่ทำเป็นไม่เห็นเดินไปหยิบมีดหมอมา  อาราธนานิดนึงท่าจะดี  เอาแค่หยิบออกมานี่หันไปมองมันหายไปละ  แล้วอีตอนอาบน้ำนี่หลอนสุดตอนล้างหน้านี่แหละเกิดอีผีชุดนอนมันยืนจ้องหน้าจะทำไงแบบว่ากูยังไม่ได้ตั้งหลักจะเจอมัน  อาบน้ำไปคิดไปว่ามันจะโกรธเรามั้ยเอามีดหมอมาขู่มัน  แต่ก็ไม่เจอนะคืนนั้นหลับสบายยันสายอีกวัน  สุดท้ายอยากจะบอกท่านผู้อ่านไว้นะว่า  ความกลัวคือสิ่งที่จิตสร้างขึ้นมาเอง มันปรุงมันแต่งและสร้างสิ่งต่างๆขึ้นมา  เอ้าสุดทัายจริงๆละพบกันใหม่โอกาสหน้า โอกาสนี้ขอลาก่อน สวัสดี..

by admin admin ไม่มีความเห็น

ตอนที่ 62

ขึ้นปี่ใหม่

สวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่าน วันนี้วันที่ 15 เมษายน  2557  เวลา 24.00 น. ข้าพเจ้าขออ้างคุณสมเด็จพระพิชิตมารบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยสงฆ์ ขอบารมีพระรัตนตรัยจงคุ้มครองป้องกันให้ท่านทั้งหลายรอดพ้นจากอุบัติเหตุ มีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ มีความสุขสมหวังดังใจปรารถนา ตลอดปีใหม่ไทยนี้ทุกประการเทอญ…

ห่างหายไปเดือนเศษก็ไม่ได้หายลับไปไหนทำงานครับล่องใต้ขึ้นเหนือไปอีสานยันตะวันออกตก เดือนเดียวนี่ขับรถเกือบหมื่นโล  บางทีก็มาคิดว่าคนที่เขาทำงานประจำนี่น่าจะสบายกว่าเรา  วันๆเปิดคอมออฟฟิตเล่นเพซบุ๊คมั่งแซทนู้นนี่นั่นสิ้นเดือนได้ตังใช้ มันสบายว่ามั้ย  แต่พวกนี้บอกเบื่ออยากมีธุรกิจส่วนตัวจะได้มีอิสระ  ก็ขอบอกว่าโคตรอิสระจนเกินไป  ผมไปต่างจังหวัดจนเบื่อไปแล้วไปอีกซ้ำๆซากมากว่าสิบปี  คนที่ไม่เคยไปก็อยากไปคนไปบ่อยก็เบื่อ  นี่แหละนะความไม่พอดีขับรถไม่ใช่ว่าสนุกสบาย  ทุกข์พอสมควร  เดือนนี้มีเรื่องสำคัญจะเล่าให้อ่านแล้วโมทนาบุญร่วมกัน  เมื่อวันที่ 5 เมษายน ที่ผ่านมาผมก็ได้ไปร่วมงานถวายวิหารแก้วสมเด็จองค์ปฐม  ที่วัดป่าซางงาม จ.ลำพูน  คณะเราเมื่อสองปีที่แล้วก็ได้ช่วยกันอุทิศแรงกาย แรงทรัพย์ ร่วมสร้างวิหารแก้วสมเด็จองค์ปฐม ที่สวยสดงดงามแห่งหนึ่งในประเทศไทย  สถานที่นี้มีความสำคัญมากแห่งหนึ่ง  ที่สำคัญอีกอย่างคือมีสมเด็จองค์ปฐมปางพระนิพพานประดับเพชรที่ใหญ่และสวยที่สุดอยู่ที่นี่  ก็ขอให้ท่านผู้อ่านร่วมโมทนามหากุศลในครั้งนี้ด้วยครับ

ช่วงนี้เป็นเทศการสงกรานต์ก็เห็นว่าสมัยนี้วัยรุ่นเล่นน้ำสนุกสนานกันมากจนบางทีก็เกินงามเกินประเพณี  เห็นแล้วก็คิดว่าเออรึเราแก่แล้วเลยไม่เห็นถึงความสนุก  เอรึว่าที่เขาสนุกกันนี่เพราะสาดน้ำใส่สาวๆปะแป้งแถมจับนู้นนี่กันเพลิน  จริงๆแล้วตรงนี้น่าคิดนะว่าเรามีประเพณีนี้ไว้เพื่ออะไร  เพื่อให้หนุ่มๆมาลวนลามหญิงรึว่าให้หญิงมาเต้นยั่วหนุ่ม  อันนี่เท่าที่ผมเห็นนะ  แถวบ้านผมมันเป็นแบบนี้แม่คุณเล่นยืนบนรถโยกเอวส่ายสุดฤทธิ์  เห็นแล้วได้แต่สงสารมดลูกเธอ  ส่วนผู้ชายนี่เมาปลิ้นกระโดดโป๋เป๋เป็นเปรตโดนน้ำร้อน  เออนะว่ากันไปนานๆมีทีปีละครั้ง  ว่าแต่พวกเราเหล่านักรบกิเลสล่ะเป็นยังไงกันบ้างได้ไปสรงน้ำพระกันบ้างรึเปล่าหรือว่าไปสรงน้ำสาวๆหนุ่มกันจนลืมพระ  บางทีเห็นบ่อยๆลืมพระได้เหมือนกันนะว่ามั้ย  

หลายท่านถามกันมามากสำหรับทริปต่อไปซึ่งเดิมผมตั้งใจว่าจะจัดทริปอโยธยาศรีรามเทพนคร ครั้งที่ 2 แต่ติดว่าขี้เกียจก็เลยยังก่อนดีกว่าที่ขี้เกียจเพราะเวลาจะอยู่บ้านยังไม่ค่อยจะมีเร่ร่อนนอนจังหวัดนู้นทีนี้ที เดือนนึงนอนบ้านไม่ถึงห้าวัน  ตั้งแต่จบทริปที่แล้วก็มีคนแห่ถามกันมามากหนูโดนของมั้ย  หนูมีผีตามรึเปล่า  สรุปกูกลายเป็นหมอผีไปซะแล้ว  บ้างก็จะมาให้ถอดของ  บ้างก็จะให้ไปไล่ผีเออเอากะมัน  แต่ละคนก็มีปัญหาแต่ละอย่างไม่เหมือนกัน  คนมันก็แบบนี้ยุ่งวุ่นวายคอยแต่จะพึ่งคนโน้นพาคนนี้  ไอ้เรามันก็ประเภทบ้าเป็นพักๆเกิดคึกขึ้นมาก็ช่วยสุดใจ  พอหายคึกก็ขี้เกียจวุ่นวายกะคนอื่นก็เอาเป็นว่าเลิกขี้เกียจค่อยมาว่ากัน

ชีวิตเราทุกคนที่เกิดมาบนโลกนี้ลองคิดดูดีๆนะว่ามันไวมาก  สั้นมากบางท่านแป๊บๆ60ขวบแล้ว  ผมนี่แป๊บๆ18ขวบไวแท้  ก็เรียกว่าวัยขบเผาะกำลังเอาะๆนั่นมั้ย  เวลามันผ่านไปทุกวันๆนี่ก็เพิ่งผ่านปีใหม่มาจะครึ่งปีแล้ว  ก็อย่าประมาทกันครับ  ประเภทที่สวดมนต์ก็ไม่เอากรรมฐานก็ขี้เกียจไอ้ประเภทนี้อย่ามาบอกว่าไม่อยากเกิดอีก  อย่ามาพูดว่าต้องการไปนิพพาน  มันน่าตบเอาเลือดปากออกเพราะอะไร  ก็เพราะสักแต่ว่าพูด  พูดส่งเดชส่งลมไปเรื่อยเปะปะโปเป   หาได้เอาจริงตามคำไม่  คนประเภทนี้ไม่ไหวพวกนี้ทำหลวงพ่อเหนื่อยเปล่า  หลังๆมานี่ผมต้องสู้กับอารมณ์ใจตัวเองมาก  เดี๋ยวดีเดี๋ยวบ้าหงุดหงิดง่าย  ก็พยายามจะระงับยับยั้งแต่บางทีก็เหลืออด  เจอพวกที่มาทริปดื่มสุรายาเมาไอ้เราก็ปรี๊ด  มันทำแบบนี้ได้ยังไงเรามาฝึกให้มีสติ  คนพวกนี้หาเครื่องทำให้ขาดสติ  ผมไม่โทษใครนะ ผมโทษตัวเอง  ผมมันเลวที่ไม่สามารถทำให้คนที่มามีกำลังที่จะรักษาศีลข้อที่สำคัญที่สุด  บางทีก็คิดว่านี่หรือคนที่บอกว่าการเกิดมันเป็นทุกข์ไม่อยากเกิดอีก  อยากตามหลวงพ่อไปนิพพาน  มันหาได้เข้าง่ายเพราะเราพูด  แต่ต้องทำด้วยขัดเกลาใจเราให้กิเลสเบาลง

 คณะเราหลายๆคนก็มุ่งสร้างวัดหล่อพระ  แต่ก็ลืมที่จะสร้างใจตนให้เป็นพระ  ที่ไหนมีไปหมด อีแบบนี้ก็ไม่ได้ไปหรอกนิพพานน่ะ  ก็เข้าใจว่าชอบทำชอบสร้าง  พวกท่านติดที่จะทำบุญสร้างนู้นสร้างนี่มาหลายต่อหลายชาติแล้ว  แต่อย่าลืมว่าหากเราต้องการเกิดชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย  มันต้องสร้างใจเราให้เสมอพระ  เน้นปฏิบัติให้มาก  มองดูตัวเองว่าทุกวันนี้ปฏิบัติกันมั้ย  อ้างว่าไม่ว่างบ้างไม่มีเวลาบ้าง  อ้างตลอดคือมึงยุ่งขนาดนั้นเลยรึ  กูก็ยุ่งแต่เวลากูขี้กูจับลมสามฐาน  กูขึ้นไปกราบพระ  กูอาบน้ำแต่จิตกูเกาะพระเพราะถ้าไอ้เครื่องทำน้ำอุ่นมันไฟรั่วดูดกูตายอย่างน้อยกูไปสวรรค์ก่อน  กูขับรถก็จับลมหายใจ มีสติรู้ตัวตลอดเวลา  ก่อนนอนกูไปกราบพระแล้วจับลม  มองสาวสาดน้ำตัวเปียกกูเอาอสุภเข้าจับเออกระดูกดิ้นได้  ฉะนั้นอย่ามาพูดว่าไม่ว่างไม่มีเวลา  มันไม่มีใครมาคอยเตือนเราได้ทุกวันเราต้องเตือนตัวเราเอง

ไม่รักหลวงพ่อรึ  ไม่สงสารท่านรึ ท่านทำทุกอย่างทุกทางเพื่อให้เราไม่ต้องมาเกิด  ท่านทนทรมานร่างกายท่านสั่งสอนพวกเรา  ผมไปกราบพระมาก็มากบางท่านนี่กว่าจะได้กราบลำบากลำบนกราบเสร็จก็ต้องลุกออกไปเลยไม่ได้คุยไม่ได้สนทนา  บางรูปป่วยเราไปตั้งไกลก็ไม่ได้พบ  บางรูปก็พบยากเหลือเกิน  แต่หลวงพ่อเราแม้ท่านป่วยสาหัสขนาดไหนท่านยังเมตตาออกมารับแขกมาให้ลูกให้หลานกราบไหว้พูดคุยสนทนา  เพราะอะไรก็เพราะท่านรักษากำลังใจพวกเรา  ท่านบอกว่าบางคนมาก็ไกลค่าใช้จ่ายในการเดินทางก็มากหากท่านไม่ออกมาลูกหลานก็เสียกำลังใจ  ดูเอาเถิดครับนี่ท่านพ่อเรา  ลูกๆหลานๆทุกๆท่านผมรู้ว่าลึกๆแล้วท่านใฝ่ดีกันทั้งนั้นแต่คนเรามันจะเอาดีได้มันต้องลงมือทำไม่ใช่ใช้ปากพูด  ตัวผู้เขียนก็ยังเลวอยู่มาก  ก็ต้องลงมือทำเช่นกัน  เวลามันลดลงไปทุกวัน  เอาอย่างนี้นะให้พวกท่านนับแต่นี้ไปความเลวที่เคยทำมาไม่ต้องไปคิดให้คิดว่าจากวินาทีนี้ไปเราจะรักษาศีลให้ครบ เราจะยอมตายเพื่อไม่ให้ศีลขาด  เราจะกราบพระตอนเช้าและก่อนเข้านอนทุกวัน และเราจะนึกถึงความตายทุกวัน  มันไม่มีอะไรยากถ้าท่านทำจริงจังครับ  วันนี้ก็ขอจบไว้แต่เพียงเท่านี้  สวัสดี…

by admin admin ไม่มีความเห็น

ตอนที่ 61

ทริปหลวงพ่อตามกลับ ครั้งที่ 2

สวัสดีครับวันนี้วันที่ 6 มีนาคม 2557  ผ่านไปได้ด้วยดีกับทริปหลวงพ่อตามกลับครั้งที่ 2 ตอนล้างบางผี  แหมชื่อตอนนี้หลอนไปหน่อยแต่ก้ขอบอกว่าสนุกเหมือนเดิมครับ  มีรอยยิ้ม  น้ำตา  ฮา  หลากหลายอารมณ์  สำหรับทริปนี้ผมเลื่อนจากเดือนกุมภาพันธ์มาเป็นมีนาคม  เพราะอย่างที่ทราบกันโดนผีเล่นงานซะหนักเลยต้องมาล้างบางกันเสียหน่อย  นานๆโหดทีดีเหมือนกันครับ  แต่ขึ้นชื่อว่าผีนี่ประมาทไม่ได้เราไม่ได้เห็นมันและไม่ได้ระวังตัวตลอดเวลา  เผลอเมื่อไหร่โดนเล่นงานทันทีอันนี้โดนมาแล้วก็เป้นบทเรียนให้ผมเพิ่มความระมัดระวัง  

มาว่ากันด้วยเรื่องผี  ผีตัวแรกนี่ก็ต้องบอกว่าผมเตรียมมาจัดหนักเพราะมันจะเอาผมไปอยู่กะมันหลายวาระ  ตัวนี้เป็นผู้หญิงมาจากไหนไม่มีใครทราบแต่เท่าที่ทราบคือมันแฝงอยู่กันผู้ร่วมทริปของผมคนนึงนานกว่า20ปี  คราวที่แล้วดึงมันออกมามันยังฤทธิ์มาก  มาแฝงผมเล่นงานผมอย่างหนัก  อ่านๆไปก็ชักคิดแล้วดิเดี๋ยวนี้ไอ้บอลเพี้ยนหนัก  ผมเพี้ยนไม่เพี้ยนก็เป็นเรื่องของผม  ไอ้คนว่านี่เพี้ยนกว่าดันมาตามอ่านคนบ้า  ก็ต้องยอมรับว่าผีมีจริงและบังคับจิตเราได้จริง  มันเป็นหญิงหน้าดำผมยาว  เล็บยาว ตาแดง ฤทธิ์มาก  ระหว่างที่มันอยู่กับผมนี่มันพยายามเอาไปอยู่กะมันหลายครั้ง  เที่ยวนี้ผมจึงกลับมากะว่างานนี้มึงต้องโดนของจริงซะแล้ว  ผมตั้งใจเล่นมันหนัก  เอาให้เข็ดกลัวหัวหดกันไป  หลายท่านพอจะทราบว่าผมไปเรียนวิชาถอนของ  ไล่ผี  แก้คุณไสย  ยังไงก็ต้องมาลองกะไอัพวกมาทริปนี่แหละหนูทดลองของผม  สำหรับครั้งนี้อาวุธครบครับ  พระหลวงปู่ปาน  ลูกอมหลวงปู่ปาน  มีดหมอหลวงพ่อ  อาคมสายอิสลาม  งานนี้มันส์

วันแรกเราก็ฝึกมโนมยิทธิกันตามปกติ  มีไปได้บ้างไม่ได้บ้างแต่ท้ายสุดไปได้ทุกคน  มาช่วงกลางคืนวันแรกครับ  หลังจากฝึกท่องเที่ยวไปในภพต่างๆเสร็จก็มาต่อกันด้วยช่วง ถอนของ  ล้างบาง  ผมทำน้ำมนต์ราวๆ15นาที  ครั้งนี้น้ำมนต์ที่ทำคิดว่าแรงกว่าทุกครั้ง  ล่อเสียหลายบท  อัดเต็มกำลังกินแล้วของไม่ออก  ผีไม่หนีให้มันรู้ไปมันไม่ไปกูไปเอง  สำหรับน้ำมนต์นี่ผมตั้งต้นด้วยการนึกถึงพระพุทธเจ้าเป็นอันดับแรกจากนั้นใส่ด้วยอิติปิโส ตามด้วยบทจัดเต็มของอิสลาม  เล็งๆดูว่าเออใช้ได้เรียกว่ามั่นใจก็ให้คณะเราที่ต้องการถอนของเอานู้นนี่นั่นออกมารับน้ำมนต์ไปกิน  คนแรกนี่เคยกินไปแล้วเมื่อทริปที่แล้วและครั้งนี้มาอีกรอบ  ผมจำไม่ได้ว่ารอบนี้อาเจียนอีกมั้ย  มาคนที่สองแหมคนนี้ทำหลอนกันทั้งทริป  ถ้าท่านดูจากคลิปวีดีโอแล้ว  ผมก็อธิบายเพิ่มอีกนิดนะ  สำหรับคนที่สองนี่เป็นสุภาพสตรี  เริ่มด้วยผมส่องก่อน  การส่องนี่ผมก็เห็นว่ามันมีอะไรบางอย่างที่แผงอยู่ไอ้เราก็คิดว่า  ผีนี่ดีนะไม่กลัวพระเอาวะ  ผมเข้าสมาธิเต็มกำลังแล้วใช้กำลังจิตต้อนสิ่งที่ซ่อนอยู่ออกมาก็เริ่มมีอาการ  แต่อาการมาแสดงแบบเต็มที่ก็ตรงมันโดนคาถานี่แหละมันรู้ว่าผมเห็นมันและที่สำคัญมันไม่กลัว  ดีเลยกลัวก็ไม่สนุก  ไม่กลัวนี่สนุกกูได้ลองคาถาหลายๆบทว่ามันได้ผลจริงมั้ย  ผีมันจะกลัวมั้ย  

แหมนี่ติดว่าเป็นผู้หญิงแต่ถ้าเป็นผู้ชายนี่กูเตะแม่งจนออก  นึกไปนึกมาถ้าเป็นพ่อกวงคงสนุกไม่น้อย  เอ้ามาต่อ  ผีตัวนี้นี่มันเก่งมันไม่กลัวก็ดีผมก็เล่นมีดหมอ  อันที่จริงก็ลืมบอกเทวดาที่รักษาวัตถุมงคล  ว่าให้ช่วยวันนั้นท่านมาดูไอ้เราก็มาคิดได้ว่าถ้าไม่บอกพ่อคุณก็มองตาแป๋วไม่ช่วยกัน   ผมเริ่มใช้คาถาบทที่แรงขึ้นรวมกำลังจิตให้ทรงตัวแล้วไล่มัน  เออเอาแล้วนั่นมันเริ่มอ่อนลง  เริ่มร้องไห้  เริ่มหมด  ก็ต้องบอกว่า นะโมพุทธายะนี่แหละถ้าเชื่อมั่นในพระพุทธเจ้าก็เอาอยู่  ตัวแรกออกไปละไอ้เราก็เบาใจแต่เออมันไม่ได้มีตัวเดียวนะนั่น  ระหว่างนั้นผมชักเหนื่อยละ  ที่เหนื่อยเพราะไปแหกปากไล่มัน  อีตัวที่เหลื่อนี่ต้องไล่แบบทีเดียวออกเลยท่าจะดี  บทนี้ผมยังจำไม่ได้เลยอาศัยไอแพด  เออเอากะกูดิพ่อหมอไม่เปิดตำราเปิดไอแพดซะเลย  ไฮเทคแท้แต่รู้มั้ยครับว่าแค่ท่องไปได้นิดเดียวอีผีนี่มันอยู่ไม่ได้เลยมันเริ่มพูดภาษาต่างด้าวเอ้ามึงพูดไรก็เรื่องของมึงกูก็ท่องของกูไปแล้วมึงเผลอกูจะผูกมึงไว้  ขังมันไม่ให้ไปไหนเลยทีนี้  

ด้วยความที่ผมเป็นคนกวนตีนเป็นปกติก็พูดจากวนตีนผีตลอดชักชวนให้มันมาอยู่กับผมแทน  มันคงปรี๊ดบ้างก็เป็นเรื่องของมันแต่เรานี่สนุกนานๆได้กวนตีนผีแหมเร้าใจแท้  ระหว่างนี้ผมก็ใช้กำลังจิตดานไล่มันพร้อมกับคาถากำกับ  จนมันยอมออกไปเหตุการณ์นี้มีคลิปให้ชมกัน  มาถึงอีกคนที่ผมเตรียมมาจัดหนักก็อีผีที่มันเล่นงานผมเมื่อทริปก่อน  แหมมันรู้ว่าจะโดนจัดหนักมันเลยหนีไปเสียก่อน เลยอดซะหนิ  ผีเนี้ยมันก็เหมือนคนอย่างเรานี่แหละมันไม่ได้น่ากลัวอะไร  คนเรานี่แหละน่ากลัวกว่าผีมาก  นี่เหตุการณจริงก็ขอบอกว่าคนที่มาหลอนกันหมดผมก็ไม่วายคิดพิเรนว่านี่ถ้ากูโกยหน้าตั้งวิ่งหนีคนแรก  ที่เหลือมันจะวิ่งตามกันมาหมดมั้ย  เออนะไอ้เรามันช่างคิดคงฮาดีถ้ากูวิ่งคนแรก  

มาวันที่2ก็มาเก็บตกคนที่ยังสงสัยแล้วก็ให้เล่าประสบการณ์ในการฝึก  แล้วก็สรุปผลการปฏิบัติรวมทั้งแนะการรักษาอารมณ์ใจกลับบ้านไปต้องฝึกต่ออย่างไร  ทริปนี้โดยรวมก็ผ่านไปได้ด้วยดี  แต่ผมติดนิดนึงนะตรงที่คนที่มานี่มาแบบแนะๆกันมาชวนๆกันมาบางคนก็มีบ้างในช่วงแรกที่ไม่น้อมฝืนประมาณกูแน่กูเก่งกูฝึกมาเยอะ  ตรงนี้ผมเข้าใจพวกท่านดีเพราะอาการน้ำเต็มแก้วนี่เจอมามาก  แต่ท้ายสุดก็ยอมรับในสิ่งที่ผมแนะนำ  ผมไม่ใช่ครูบาอาจารย์ที่จะสั่งสอนใครได้เป็นเพียงมนุษย์ครึ่งเหี้ยที่ยังกินของเน่าเอาของเหม็นอยู่  นั่นมั้ยสำนวนชวนโดนล่ออีกละ  เออแต่ก็ว่ากันตามความเป็นจริงนะ  สุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกท่านที่มาให้ผมตอบแทนความดีพวกท่าน  ขอบคุณทุกๆของฝาก  ขอบคุณความรักความเมตตาที่มีให้ผม  ขอบคุณคณะผู้ช่วยผู้ฝึกสอนของผมทุกคน  และสุดท้ายกราบขอบพระคุณพระราชพรหมญานเป็นที่สุด  ที่สุดในชีวิตคือท่านพ่อลูกขอตอบแทนคุณเต็มกำลังสติปัญญา  เต็มกำลังกายใจนี้ลูกทำเพื่อพระนิพพานเป็นที่สุด  ลูกยังรักท่านพ่อไม่เสื่อมคลายทุกลมหายใจเข้าออกลูกมีพระพุทธเจ้า  ทุกๆนาทีลูกมีพ่ออยู่ในหัวใจไม่มีวันไหนที่ลูกลืมนึกถึงท่านพ่อ  วันนี้ขอจบเรื่องเล่าไว้เพียงเท่านี้ สวัสดี…

คลิปล้างบางผี

คลิป ทริปหลวงพ่อตามกลับครั้งที่ 2

by admin admin ไม่มีความเห็น

ตอนที่ 60

โดนซะเอง

สวัสดีท่านผู้อ่านวันนี้วันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2557  สำหรับวันนี้เป็นวันศุกร์แห่งชาติรถติดอลังการแท้  ห่างหายไปนานร่วมเดือนที่หายนี่มันมีที่มาที่ไปหลายอย่าง  หายไปทำงานบ้าง ไปเที่ยวบ้าง  ไปเรียนบ้างและก็ป่วยบ้าง  ไอ้ป่วยนี่ก็นะมันไม่ปกติเพราะถ้าปกติมันต้องหายแต่มันไม่หายอีกทั้งยังหนักกว่าเดิมอีก  หลังจากจบทริปตามชักกี้กลับบ้านนี่ผมก็แทบกลับบ้านเก่าเช่นกัน  การเข้าไปยุ่งกับสิ่งที่มองไม่เห็นหรือกฏแห่งกรรมหรืออะไรก็แล้วแต่อันนี้ผมต้องคิดให้จงหนักจากนี้ไปเพราะหากช่วยส่งเดชนี่ไม่รอดแน่

อาการป่วยของผมเริ่มเกิดขึ้นจากการที่ผมไปดึงเอาอาการป่วยของท่านที่มาร่วมทริปเดิมทีนี่ไม่รู้ตัวว่าป่วยคิดว่าตัวเองเหนื่อย  เพราะปกติจบทริปก็จะเพลียเป็นปกติ  ความผิดปกติเริ่มขึ้นหลังจากผ่านไปราวๆอาทิตย์นึง  ผมมีอาการใจสั่นหวิวๆคล้ายรอผลสอบ  แรกๆไม่ได้คิดอะไรก็คิดว่าเออเหนื่อยเดี๋ยวก็หาย   ไปๆมาๆชักหนักขึ้นจับภาพพระไม่ได้  ขึ้นพระนิพพานไม่ได้  ใช้ญานไม่ได้  อันนี้ชักแย่ว่าเป็นอะไรแน่ก็คิดย้อนกลับไปว่าอีตอนนั้นผมพลาดอะไรไปทำไมอาการใจสั่นของคนที่ผมช่วยมันมาเกิดกับผม  วันนั้นช่วงสุดท้ายของทริปมีการแจกแผ่นซีดีและหนังสือให้กับผู้ที่ร่วมทริป  แต่ละคนทยอยกันต่อแถวเข้ามาลาผม  จำได้ว่าพอมาถึงคิวคนที่ผมดึงอาการนี่ก็นึกขึ้นได้ว่าต้องช่วย  ด้วยความที่อยากจะช่วยก็ลืมใช้คาถาอุดทวารทั้ง9ก่อนดึง  การดึงอาการป่วยนี่มันเป็นความสามารถอีกอย่างของผมที่ทำได้  ก็แค่ดึงมันออกมาเข้าไว้ในแขนแล้วปล่อยลงดินไป  อันนี้เป็นกำลังจิตบอกกันอะไรซักอย่าง  เอาเป็นว่าผมแค่นึกให้มันออกไปให้หายนั่นแหละ  ทีนี้อีตอนดึงออกมาไว้ในแขน  ก็รู้ตัวนะครับว่ามันยังออกไปไม่หมด  แต่ด้วยความที่หมดแรงก็คิดว่างั้นมึงอยู่ในแขนกูไปก่อนเดี๋ยวค่อยเอาออกไป  จากนั้นก็ดึงคนต่อไป  ตอนดึงออกนี่ยอมรับว่าหมดกำลังจริงๆมันใช้กำลังเยอะพอสมควร  ทีนี้พอจะเอาออกก็หมดแรงเสีย  กะว่ามีแรงค่อยว่ากัน

ผมใจสั่นอยู่หลายวันภาพพระก็จับไม่ได้  ก็พยายามจะเอามันออกพอตั้งจิตปั๊บใจสั่นทันที  ก็คิดว่าเออมึงสั่นได้สั่นไปช่างมัน  แต่มันไม่ใช่แค่นั้นครับ  ผมเริ่มอารมณ์แปรปรวน  โมโหง่าย  หงุดหงิด  บางครั้งซึมเศร้า  นั่งเหมอลอย  ร้องไห้  อยากตาย  เออกูเป็นอะไร  ทั้งๆที่ผมไม่ได้มีปัญหาใดๆในชีวิต  มีอยู่วันนึง  วันนั้นขับรถไปจอดในลานจอดรถของโรงหนัง  แล้วผมก็นั่งในรถเฉยๆดับเครื่องตามองตรงไปข้างหน้า  บางทีก็มองรถผ่านไปมา  แล้วร้องไห้  เออชักเพี้ยนๆก็ดูอาการตัวเองว่าทำไมมันเป็นแบบนี้ชักไม่ได้ละปล่อยไว้นานไม่ดีแน่  ทุกครั้งที่คิดได้ก็จะจับภาพพระ  แต่พระไม่มา  อันนี้หนักทำยังไงดี  ก็ขับรถกลับบ้านมาถึงบ้านผมรู้สึกว่าอยากอาเจียน  แล้วรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกำลังบังคับใจเรา  มันไม่เป็นตัวเอง   ผมโทรหาน้องที่อยู่อีกห้องนึงขอให้เอาพระมาให้ผมกำไว้หน่อย  กะว่าไม่รอดแน่  มันอึดอัดก็คิดว่าจะทิ้งร่างกายหนีไปข้างบน  แต่มันไปไม่ได้  ผมได้แต่กำพระไว้แล้ววิ่งไปอาเจียนในห้องน้ำ  มันไม่มีอะไรออกมาเลยครับนอกจากลมอ๊วกออกมาเป็นลม  น้องเห็นท่าไม่ดีบอกผมว่ามีพระหลวงปู่ปานอยู่เดี๋ยวขูดผงให้กินผสมน้ำ  ผมพยักหน้ารับ  เวลานั้นนอนที่พื้นห้องน้ำ  มือเกาะชักโครก  อ๊วกออกมามีแต่ลม  บาสกลับมาพร้อมกับน้ำที่ผสมผงอะไรบางอย่างที่อยู่กับพระหลวงปู่ปาน  น้องส่งแก้วให้ผม  ผมนึกถึงพระแล้วกินหมดแก้ว  

ไม่น่าเชื่อครับว่าไอ้ที่จะเป็นจะตายเมื่อกี้มันหายทันที  หยุดอ๊วกหายคลื้นไส้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ผมรู้สึกว่ากินไปแล้วหายเลยก็แปลกดีน้องผมก็งง  ผมก็งง  ว่าทำไมหายง่ายจัง  แต่ก็คงเป็นเพราะพุทธบารมีของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากับโพธิบารมีของหลวงปู่ปาน  แต่นั่นยังไม่จบแค่นั้น  หลังจากอาการดีขึ้นผมก็พอจะจับภาพพระได้บ้างเป็นบางครั้งแต่ก็ไม่ให้โอกาสผ่านเลยไปผมขึ้นไปถามข้างบนก็ยาวโดนยาว  แหมนะก็มันประมาท  ความประมาทมันก็ทำให้เราขาดสติ  ผมกลับลงมาพร้อมกับบทเรียนที่จากนี้ต้องไม่พลาดอีก   หลังจากนั้นก็เข้าใจไปเองว่าคงหายแล้ว  แต่พอจะเอาส่วนที่เหลือค้างออกทีไรใจสั่นทุกที  ไม่ได้สั่นตลอดเหมือนก่อนหน้านี้  จนมาถึงวันนึงผมไปต่างจังหวัดแล้วนอนโรงแรมชั้น 8 วันนั้นช่วงใกล้ค่ำ ก็ออกมาดูวิวที่ระเบียง  มันมีความคิดแบบแปลกๆอยากจะกระโดดลงมาจากระเบียงนี่สิ  อยากจะรู้ว่าตกลงไปจะเป็นยังไง  เออกูหนิก็ช่างคิดแต่มันเหมือนไม่ใช่ตัวเรา  ตรงนี้ที่น่ากลัวหลังจากกลับมาจากต่างจังหวัดผมคิดว่าต้องจัดการกับตัวเองได้แล้วปล่อยมันไว้นานเกินไป  

ผมก็ตัดสินใจไปพังงาไปหาน้าผมที่เป็นมุสลิม  การไปครั้งนี้ผมระมัดระวังพอสมควรกลัวน้าจะรู้เรื่องต่างๆของผม  น้าผมคนนี้ไม่ธรรมดาก็กลัวจะโดนส่องผมก็พยายามทรงอารมณ์ไว้  ไม่คิดฟุ้งซ่านเรียกว่าทรงฌานรึเปล่าไม่แน่ใจเอาเป็นว่าทั้งวันที่อยู่กับน้าผมรู้ลมหายใจตัวเองตลอด  ด้วยความกลัวว่าจะโดนล้วงความลับ  เพราะคนประเภทผมนี่เรียกว่าพวกตกศาสนาในหมู่มุสลิม   ผมเล่าเรื่องที่ผมดึงอาการป่วยให้น้าฟัง  แกก็พูดเหมือนข้างบนพูดกับผม  แล้วแกก็หัวเราะบอกผมว่า  บอลเวลาบอลจะเอามันออกเนี้ยจิตมันอ่อนแอไม่มีกำลัง  มันอยู่ที่ข้อศอกบอลพอไล่ออกมันก็วิ่งไปที่ใจ  เลยทำให้ใจสั่นใจฝ่อใช่มั้ยล่ะ  แหมแกพูดถูกทุกอย่างจริงๆ  น้าแกเรียกสิ่งนี้ว่าญิน  หรือว่าผีนั่นแหละ  ไอ้ตรงนี้ผมรู้อยู่แล้วว่ามันเป็นผีผู้หญิง  การไปพบน้าครั้งนี้คุ้มค่าจริงๆ  ผมไม่ได้พบแกมา6ปี  ครั้งนี้แกสอนหลายๆหลายๆอย่างกับผม  แกเอานิ้ววางบนแขนผมแล้วท่องคาถา  ผมสัมผัสได้ทันทีว่าสิ่งที่น้าท่องทำให้บางอย่างที่อยู่ในแขนผมมันเคลื่อนออกไปที่ปลายมือ  ง่ายแท้  ไอ้เราทำตั้งนานไม่ออก  น้าทำไม่ถึงนาทีหายไปเลย  แหมนะมาแล้วไม่ให้เสียเที่ยว  ผมเรียนวิชาอาคมต่างๆกลับมาเพียบ  ทั้งหมดเป็นวิชาอิสลาม  การถอนของ  การดานคุณไสยลงไข่ไก่  การแก้หุ่นฝังรูปฝังรอย  การผูกจิตดึงจิตสามีภรรยา  การซื้อที่กับผี  การทำให้ขายทีให้ได้ไวๆ  เออเยอะแท้เรียกว่ากลับมานี่เปิดสำนักได้เลย  ก่อนกลับแกบอกว่าบอลตอนนี้บอลไปไกลแล้วนะที่บอลได้นี่รักษาไว้ให้ดี  แหมไอ้เราชักเสียวว่าแกจะทักเรื่องผิดหลักศาสนารึเปล่า  แกแนะผมหลายเรื่องรวมถึงเรื่องศาสนา  ผมก็เคลิ้มๆไปทางมุสลิมเออนะ  เอาเป็นว่าไปใต้เที่ยวนี้เกินคุ้ม  ผมว่าบางทีผมโชคดีเหมือนกันที่เป็นมุสลิมมาก่อน  วิชาทางมุสลิมนี่ไม่ธรรมดา  เรียกว่าแรงใช้ได้

ผมกลับกรุงเทพพร้อมกับพลังจิตที่เข็มแข็งขึ้น  มั่นใจเหมือนเดิมจิตมีกำลังมากรู้ว่าต่อไปการยุ่งกับเรื่องพวกนี้ต้องไม่ประมาทอย่างที่น้าบอก  มีเทวดาองค์นึงที่พูดเหมือนน้าในเรื่องนี้  ท่านเป็นอินทกะท่านว่าต่อจากนี้ไปหากคุณจะทำเรื่องประเภทนี้ให้นึกถึงผม  ผมจะมาช่วยแต่วันนั้นท่านพูดเยอะแถมบ่นปนดุก็ทำมึนๆใส่  แต่ก็คิดว่าต่อไปคงต้องให้ท่านช่วยดูแล   มีอีกสิ่งที่ผมต้องบอกท่านผู้อ่านคือ  พระหลวงปู่ปานศักดิ์สิทธิหนัก  เมื่อก่อนผมไม่สนใจพระเครื่องเลยจริงๆ  มาเจอกับตัวเองเลยต้องยอมรับว่าพระหลวงปู่ปานนี่ต้องมีไว้ซักองค์  แม้ราคาจะสูงแต่คุ้มแน่  กับอีกอย่างคือมีดหมอ  ผมหามาจนได้มีดหมอหลวงพ่อ  เอาแค่จับเท่านั้นแหละสัมผัสได้ว่าแรงด้วยพุทธานุภาพ  

วันนั้นผมขับรถไปรับที่ราชบุรี นัดกับคนที่เอามาขายแถวตลาดนัด ผมสำรวจมีดหมอแล้วก็คิดว่ามันดูยังไงวะแท้ไม่แท้เนี้ยก็ดึงมีดออกจากฝัก พอดึงออกมาผมขนหัวลุกมีอาการวูบวาบลมพัดแรง. มีเทวดา4องค์มายืนอยู่ผมมองท่านแต่ยังไม่ทันพูดอะไร ท่านถามผมว่า “แท้มั้ยล่ะคุณ” นั่นมั้ยเอาเข้านั่นไอ้เราก็งงๆคงแท้ล่ะมั้งจะจ่ายเงินสองหมื่นกว่านี่ได้ของปลอมมาก็โง่เต็มที มีดหลวงพ่อนี่ผมมีด้ามฤาษีด้วยนะครับแต่ด้ามฤาษีนี่ผมจับแล้วเฉยๆไม่มีความรู้สึกเหมือนด้ามงา ก็แปลกดีอันนี้ก็ขอผ่านไปเรื่องมีดหมอ

วันที่1-2มี.ค ก็คงได้พิสูจน์กันว่าทริปนี้ผีหรือผมจะอยู่รึไป วิชาไล่ญินอิสลามจะแรงสมคำร่ำลือมั้ย อาคมบทใหม่ที่เรียนมาจะถอนคุณไสยได้มั้ยต้องติดตาม วันนี้ก็ขอจบเรื่องเล่าไว้แต่เพียงเท่านี้ สวัสดี…

by admin admin ไม่มีความเห็น

ตอนที่ 59

ทริปหลวงพ่อตามกลับ ครั้งที่ 1

สวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่าน วันนี้วันที่ 13 มกราคม 2557  ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีสำหรับทริปหลวงพ่อตามกลับ ครั้งที่ 1  ช่วงผมว่าหลายๆคนคงเปลี่ยนไปนับจากนี้ไม่มากก็น้อยทริปนี้มีหลากหลายอารมณ์ครับ  หัวเราะ  ร้องไห้ มีความสุข  คิดถึง  ผมเชื่อครับว่าทุกๆท่านคุ้นเคยกันอย่างน่าแปลกใจ อันดับแรกสุดผมกราบขอบพระคุณทุกท่านที่ให้ผมได้ตอบแทนความดีที่มีต่อผม  ขอบคุณกองเสบียงที่ดูแลอาหารให้เราเป็นอย่างดี  ทุกท่านเหนื่อยแต่มีความสุข  ขอบคุณจากใจครับ

ทริปนี้เป็นทริปแรกในรอบปีเศษและเป็นทริปอย่างเป็นทางการ  โดยการนี้มีชักกี้แมนเป็นประธานรุ่นแบบไม่ต้องเลือกตั้ง  ตลอดเวลาที่ผ่านมาหลายต่อหลายท่านอยากให้ผมจัดทริป  ผมก็เฉยนะขี้เกียจ ด้วยความที่ไม่ชอบคนมาก  แถมต้องมาเหนื่อยแทบขาดใจ  แต่พอจบทริปเฉพาะกิจ ไตรตรึงษ์  ก็ทำให้เห็นว่ามีหลายคนรอคอยการกลับมาทำทริปฝึกแบบเข้มข้น  ผมจึงตัดสินใจเอาวะจัดก็จัด  โดยมีชักกี้แมนเป็นแรงผลักดัน  จึงประกาศรับสมัครกัน แหมอาทิตย์เดียวเกือบ 50 คน  เลยต้องเบรกไว้เดี๋ยวจะมากันเยอะเกินไป  เลยคิดว่ารับเท่าที่เราจะเอาอยู่  พูดถึงเรื่องนี้ก็ขอเตือนกันนะครับว่าถ้าท่านไม่แน่ใจอย่ากรอกใบสมัครมา เพราะหลายท่านนี่กรอกใบสมัครไว้แต่ติดต่อไม่ได้  ทำให้เสียโอกาสที่ผู้อื่นจะมา  แถมสร้างความปวดหัวให้ทีมงานผม   ไว้ต้องจัดระบบกันใหม่อีกครั้ง  

วันแรกผมตื่นตั้งแต่ตีสี่เพราะต้องเตรียมของหลายอย่าง  และมีนัดรับท่านที่มาจากต่างจังหวัดตอนตี5  จากนั้นก็เดินทางไปยังคลอง 15  ใช้เวลาเดินทางไปเพียง ครึ่งชั่วโมง  การนี้คณะเราใช้เวลาเดินทางน้อยมากจึงมาถึงกันไว  09.00 นี่ก็ทยอยมากันเร็วจึงได้มีการพูดคุยทำความคุ้นเคยกันก่อน  จากนั้นเริ่มฝึกกันรอบแรก  สำหรับรอบแรกนี่ผมฝึกแบบรวม  มีผลตีมากจริงๆ  มีเพียง 14 คนที่ไปไม่ได้  และคนมาครั้งแรกไปได้ก็มีมาก  แหมเบาใจครับไปไม่ได้น้อย  จบรอบแรกก็พักทานมื้อเที่ยงกัน  จากนั้นมาต่อรอบบ่าย  สำหรับรอบบ่ายนี่แยกฝึกครับ  โดยผู้ช่วยทั้ง 4 คนของผมลุยกันเต็มที่  ส่วนผมนำฝึกรวมต่อ  จบราวสี่โมงเย็น เหลือเพียง 5 คนที่ยังไปไม่ได้  สบายละคืนนี้  คงฝึกกันสนุก  มื้อเย็นวันนี้กับข้าวเอร็ดเป็นกรณีพิเศษ  แต่ละคนทานกันไม่มากคงเป็นเพราะเกรงใจกันอยู่เดี๋ยวเค้าจะมองว่าเอออีพวกนี้ตะกละมาจากไหน  ผลไม้เพียบ  แอ๊ปเปิ้ล  สาลี่  ลองกอง  ส้ม  ส่วนนึงต้องขอขอบน้ำใจคณะเราที่บริจาคทรัพย์เพื่อการกิน  แหมอานิสงค์มีมากเลี้ยงอาหารผู้ปฏิบัติเพื่อการไม่เกิด   

มาช่วงค่ำก็จัดเต็มกันต่อครับ  เวลานี้ไปได้เกือบหมดแล้วผมจึงพากระดึ๊บ แต่ก่อนกระดึ๊บก็เชิญบรรดาโจทย์เก่าแต่หนหลังมาขออโหสิกรรมกันก่อนและผมก็ขออโหสิกรรมด้วย  จริงๆไม่อยากเล่ากลัวคนเอาไปพูดแบบไม่เข้าใจก็ขอเล่าดีกว่า  คงต้องยอมรับกันตรงๆว่าคนหลายคนที่มาเป็นคนที่อธิษฐานตามผมมาแต่หนหลัง  เรื่องนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อน  เพราะเรามาเอาดีกันแต่มันติดตรงที่ว่า  คนเก่าๆของผมที่ผูกพันกันมาจะมีอาการบีบที่หัวใจ  ใจสั่น เกิดความทรมานแบบที่ไม่เข้าใจว่าเป็นอะไร  แค่มองหน้าผม  อ่านข้อความผม  หรือได้ยินเสียงผม  อาการต่างๆก็จะเกิด  ตรงนี้บางคนเป็นบางคนไม่เป็น  สำหรับคนที่เป็นส่วนใหญ่ฝึกได้แล้ว  คนที่ฝึกไม่ได้ก็ไม่เป็นอาการดังกล่าว  ทีนี้อีตอนฝึกญานนี่มีการย้อนดูอดีตชาติของตัวเองไอ้เราก็กลัวเดี๋ยวมันจะไม่อโหสิกรรมให้ก็ขอมันเสียก่อนดีกว่า   เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ใครไม่เจอกับตัวเองไม่มีวันเชื่อครับ   ผมเข้าใจดี  และอีกอย่างนึงคือเมื่อคนเหล่านี้บีบบหัวใจ  ใจสั่น  เจอผมอยากร้องไห้  จุก แน่น  อะไรต่างๆก็แล้วแต่ผมจะเป็นด้วย  ผมถึงได้เข้าใจว่ามันทรมาน  จึงต้องการให้มันคลายตัว  ก็ต้องอโหสิกรรมกันเพื่อให้คลายลง  แต่มันก็จะไม่หมดไป  เอ้ามาว่าต่อเรื่องกระดึ๊บแหมเพลินครับเอาเป็นว่ารู้กันในทริปเราก็แล้วกันว่ามันคืออะไร  แต่งานนี้เจอหลวงพ่อเต็มๆหลายคน  ร้องห่มร้องไห้กันไปให้หายคิดถึงหลวงพ่อ  คืนนี้เราเหลือ 3 คนที่ไปไม่ได้  เมื่อฝึกรวมเสร็จเป็นช่วงเก็บตกต่อ  ช่วงนี้ก็ใช้วิธีพิเศษไปสองคน  มีไปได้คนนึงอีกคนไปได้เช่นกันแต่ติดไม่เห็น  ได้แค่ความรู้สึก  ส่วนอีกท่านนี่อารมณ์ดิ่งเข้าฌานตลอด ผมเวียนผู้ช่วยผมเข้าไปแนะสลับสับเปลี่ยนกันจนเหนื่อย  ตรงนี้ขอยอมรับครับว่าผิดที่ผมเอง  สิ่งนึงคือผมต้องการดูกำลังใจผู้ช่วยกับอีกสิ่งนึงคืออยากได้คนแรกของผมที่มาฝึกในทริปแล้วไปไม่ได้  นี่คือความเลวที่ผมยังเหลืออยู่มาก  ผมเห็นว่าผู้ช่วยชักแย่แล้วจึงตัดสินใจขึ้นไปคุยกับหลวงพ่อ  ยังไม่ทันได้ถามท่านเลย  ท่านบอกพร้อมชี้นิ้วสั่งว่า ให้มันฝึกแบบคนโง่ๆ  อย่าไปช่วยมัน  คำว่าอย่าไปช่วยมันที่ท่านพูดนี่คือการชาร์จแล้วดึงนะครับ  ผมก็เลยไม่ช่วยไปช่วยอีก 2 คนแทน  จนแล้วจนรอดเหลือ หนึ่งคนที่ยังไปไม่ได้  กับอีกคนที่ไปได้แต่ไม่เห็นขึ้นๆลงๆยังจับอารมณ์ไม่ได้  สำหรับผมยังไม่กังวลครับแต่ผู้ช่วยผมนี่สิ  นั่งร้องไห้เพราะต้องการให้เขาไปได้และไม่อยากให้ผมมีคนแรกให้จดจำ  แหมต้องปลอบกันพักนึง  

คืนนี้มีอีกสิ่งหนึ่งที่ผมทำคือการทำน้ำมนต์รักษาโรคเวรโรคกรรมให้กับคณะเรา  ด้วยความที่หมดแรงเลยต้องนอนทำน้ำมนต์  เชื่อว่าหลายคนคงเห็นแล้วว่าสิ่งที่ผมเล่าไว้แต่ละอย่างมันเป็นเรื่องจริงทั้งนั้น  กินเข้าไปแล้วคลื้นไส้  อ๊วก หรือเรอ ออกมา  พะอืดพะอม  เนี้ยแหละครับต้องให้เห็นกันจะๆกับตา  หายไม่หายไม่รู้แต่ที่รู้คือสิ่งไม่ดีต่างๆในตัวเรามันจะออกมาจากการขับของน้ำมนต์   ไปๆมาๆทีนี้แย่งกันกินใหญ่  เออดี  ถ้าทำขายคงขายดี  คืนแรกผ่านไปด้วยความราบรื่นครื้นเครงทุกคนที่มาสนิทกันเร็วมาก  คุยกันสนุกสนานคล้ายไม่ได้เจอกันมาหลายร้อยปี  วันนี้ผมสุขใจหลายๆอย่างที่เห็นความรักความสามัคคี  ความดีพวกท่านที่ทำมันสร้างความสุขใจให้ผมและเชื่อว่าท่านพ่อมองดูเราอยู่และท่านก็สบายใจที่ลูกหลานบริวารท่านมาพบทางกลับบ้าน

วันที่สองนี่เราตื่นกันแต่เช้า ช่วงเช้ามีกิจกรรมสาธารณะประโยชน์  แต่ติดว่าคนของเรามากแต่ไม้กวาดมี 3 อันเลยต้องเปลี่ยนแผนมาเป็นทานข้าวเสร็จก็ให้มาเล่าประสบการณ์สำหรับคนที่มาครั้งแรกแล้วฝึกได้  ช่วงนี้ผมอัดคลิปวีดีโอไว้  ก็จะเอามาลงให้เปิดฟังกัน  มีอยู่ท่านนึงที่ผมฟังแล้วมันจุกอก  แกบอกว่าแกตามอ่านเรื่องผมมาตลอดตั้งแต่ก่อนมาทำเวปเอง  แกจะมาทริปก่อนๆก็ไม่ได้มา  มาเวปใหม่ก็ตามมาตลอดไปฝึกหลายที่ก็ไม่ได้ผลตามที่ต้องการ  รอมาปีกว่าว่าเมื่อไหร่ทริปจะมีอีกครั้ง  ผมฟังแล้วจุกและเข้าใจความรู้สึกของพวกท่าน  ผมคิดว่าถ้าจะมีทริปต่อๆไปก็จะต้องดูเวลางานของผมเป็นอันดับแรก  แต่ให้สัญญาว่าจะต้องมีแน่รุ่น 2 ในเดือนกุมภาพันธ์   จบจากเล่าประสบการณ์ผมก็ให้แจกพระแล้วปล่อยให้ไปพักตามสบายส่วนผมไปช่วยอีก 2ท่านที่เหลือ  จนแล้วจนรอดก็สัมผัสพระนิพพานได้ทุกคน  มันเป็นความสุขที่มีค่ามากมายหาคำบรรยายไม่ได้   สำหรับคนสุดท้ายที่ไปได้นั้น  หลวงพ่อท่านมายืนข้างๆแล้วท่านพูดอะไรบางอย่างทำให้ผมและผู้ช่วยผมร้องไห้กันแทบแย่  หลวงพ่อมาทีไรผมร้องไห้จะเป็นจะตายทุกที  ผมรักท่านเหลือเกิน  ท่านรู้ว่าผมกำลังใจถดถอย  ท่านมองมาทางผม  บอกผมว่า  “ลูกรัก พ่อจะต้องทำให้ลูกเห็นอีกซักกี่ครั้งลูกถึงจะเชื่อพ่อ ว่าพ่อไม่ทิ้งลูกพ่อไว้  เมื่อลูกมีพ่อ พ่อจะอยู่ในใจลูกตลอดเวลา”  ผมร้องไห้แทบตายครับ  การก้มลงกราบที่เท้าท่านมันยังสูงเกินไปสำหรับผม  ผมต้องแทรกแผ่นดินลงไปแล้วกราบท่านมันถึงจะคู่ควร  ผมไม่เคยเล่าไปร้องไห้ไปนี่เป็นครั้งแรกที่ผมเล่าให้พวกท่านฟังแล้วร้องไห้ไปด้วย  มันเป็นน้ำตาแห่งความรักที่ผมมีให้กับหลวงพ่อ  ไม่มีคำไหนในโลกจะมาใช้เปรียบเทียบกับความรักความเมตตาที่หลวงพ่อมีให้กับพวกเรา  สุดท้ายเราก็ต้องปฏิบัติเองเพื่อตามท่านกลับบ้าน

มาถึงช่วงสุดท้ายก่อนการจากลาก็มีการฝึกรอบสุดท้ายและให้จำอารมณ์  ตามด้วยการลาพุทธภูมิกัน  จากนั้นก็มีการบรรเทากรรมโดยวิธีพิเศษ  ที่ว่าวิธีพิเศษนี่คือผมดึงอาการป่วยออกมาจากคนป่วย  เดี๋ยวก็รู้ว่าหายมั้ยรอเจ้าตัวมาเล่าให้อ่านก็แล้วกัน  แล้วก็ร่ำลากันก่อนกลับแจกของที่ระลึก  หลายคนมีความสุข  หมดสงสัย  หมดคำถาม  ผมกราบขอขมาพวกท่านหากมีสิ่งใดในคำพูดผมทำร้ายความรู้สึกท่าน  ทำให้ท่านไม่พอใจ  ขอให้เข้าใจว่าผมไม่มีเจตนา  และผมยินดีด้วยที่พวกท่านมีความสุขกับการมาปฏิบัติในครั้งนี้  สุดท้ายนี้ขอให้พวกท่านแสดงถึงการให้เกียรติผมโดยการเล่าประสบการณ์หรือความรู้สึกต่างๆไว้ให้คนรุ่นต่อๆไปอ่านกันครับ  วันนี้ขอจบไว้แต่เพียงเท่านี้  สวัสดี…

MV ทริปหลวงพ่อตามกลับ ครั้งที่ 1

by admin admin ไม่มีความเห็น

ตอนที่ 58

ตามคำขอ

สวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่านวันนี้วันที่ 14 ธันวาคม 2556  ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์หลังทริปไตรตรึงษ์นคร  ผมนอนพักอยู่บ้านวันนี้เป็นวันที่ 6 แล้ว เหนื่อยจริงๆพลังชีวิตลดลงไปมาก ต้องหยุดภารกิจการงานต่างๆสั่งลูกน้องหยุดเช่นกัน แต่ใจสุขครับหลายท่านในกรุ๊ปไลน์คุยกันสนุกสนานเฮฮาคล้ายคนบ้าไม่เจอกันมาสิบชาติ  ทุกวันนี้ร่วมพันข้อความใครไม่เปิดอ่านวันนึงนี่ตาเหลือกอ่านย้อนหลังกัน   วันๆไม่ต้องทำไรแล้วหัวเราะกับโทรศัพท์  นั่งยิ้มคนเดียว ขำคนเดียว  คนอื่นเห็นก็คงคิดว่าไอ้นี่เป็นเยอะ  คงติดแชทวันๆนอนจับแต่มือถือ    มีครบตั้งแต่วัยรุ่นยัน สว. ฮาทุกวันครับ  

หลายท่านเรียกร้องกันมามากอยากให้จัดทริปอีกครั้ง  ซึ่งผมก็คิดว่ามันเหนื่อยและกินเวลาในส่วนของงานผมพอจบทริปมักไปไหนไม่รอด  น้องๆหลายคนขอให้มีมีทติ้งบ้าง  เจอกันบ้างจะได้ช่วยซ้ำ  ผมก็บอกตลอดว่าขี้เกียจ  เหนื่อย  อีกทั้งชีวิตส่วนตัวจะหายไป  ภาระหน้าที่มีมาก  ผมก็แนะว่าไปสายลมดิไปลองทดสอบตัวเองดู  มันบอกว่าไม่มันส์  กูก็งง มึงไปกรรมฐานจะเอาอะไรมามันส์วะ  มันบอกพี่บอลสอนมันส์กว่า  เออดูมันว่า  อย่าเรียกว่าผมสอนกรรมฐานเลยผมไม่ได้สอนนะ  เขาเรียกว่ามาพบปะพูดคุยเรื่องธรรมะก็แล้วกันแถมด้วยแนะนำมโนมยิทธิ   เพราะวิธีการแนะไม่เหมือนใครแต่ผลที่ได้เท่ากัน

จู่ๆก็มีแรงบันดาลใจแอดไลน์ผมเข้ามา  ก็ขอบอกว่าตั้งแต่แนะนำกรรมฐานมาไม่เคยเจอใครกล้าอย่างหมอนี่แล้ว  ถามคำถามที่โลกตะลึง  ผมจึงเรียกมันชักกี้แมน   หลายคนติดใจลีลาการสนทนากับชักกี้  เล่นเอาฮาเยี่ยวเล็ด  ผมไม่ได้ฮาแบบนี้มานานมาก  ยิ่งน้องผมนี่เรียกว่าถูกอกถูกใจกะชักกี้เป็นยิ่งนักบอกว่า พี่บอลถ้าจัดทริปคราวหน้าเอาชักกี้มานะอยากเจอ  นั่นมั้ยแหมมาคุยแป๊บเดียวเป็นคนดังในกรุ๊ปไลน์ทันที  ผมจึงไม่รีรอขอแจ้งให้ทราบโดยทั่วกันว่า  ทริปต่อไปจะมีขึ้นเดือนมกราคมใช้ชื่อว่า  ทริปหลวงพ่อตามกลับครั้งที่ 1 ตอน ตามชักกี้กลับบ้าน  แหมฮากันสะบัด  คิดว่าทริปนี้จะจัดที่ กรุงเทพหรือปริมณฑล  อาจปทุมธานี  ไม่ก็นครปฐม  คงต้องประสานขอใช้สถานที่ก่อนแล้วจะแจ้งให้ทราบภายหลัง   เรื่องสถานที่นี่มีความคิดว่าอนาคตข้างหน้าผมจะหาที่จัดสร้างเสียเอง  เป็นที่ของพวกเราที่จะมาเจอกัน   อันนี้ขอดูก่อนเล็งๆไว้แถวนครนายก  กาญจนบุรี  เอาแบบริมน้ำตก  พื้นที่น่าจะซัก5ไร่  ต้นไม้เยอะๆ  ใครจะบริจาคหากมีที่เหลือๆก็บอก  แหมเพ้อเจ้อได้อีก  ทำคล้ายๆรีสอร์ท  แต่เอาไว้จัดทริปคงจะดี  คงต้องหาเงินซักห้าล้านในการทำ   

มาว่ากันเรื่องทริปหลวงพ่อตามกลับครั้งที่ 1 จะมีขึ้นวันที่ 11-12 มกราคม  2557  ทริปนี้จัดเต็มเช่นเดิม  ใครที่ยังไม่ได้ต้นเดือนไปลองฝึกที่สายลมก่อนนะ  แล้วค่อยมาเพราะอย่างน้อยหากท่านฝึกที่สายลมได้  มาทริปก็จะสนุกมากขึ้นเพราะถ้าคนที่มาได้กันหมดแล้ว  มันส์แน่นอน  เราจะไม่เสียเวลามาไล่เก็บตก  มาถึงก็ลุยกันเลย  ช่วงเวลาการฝึกและกำหนดการ

 วันที่ 11 มกราคม  2556

  นัดรวมพล  8.30 น.  สถานที่จะแจ้งให้ทราบอีกครั้ง

                 10.30     ลงทะเบียน

                 11.00     ปฐมนิเทศน์

                 12.00     ทานอาหาร

                 13.00     เริ่มฝึกรอบแรก

                 15.00     พักทานของว่าง

                 15.45     เริ่มฝึกรอบที่ 2 แบบแบ่งกลุ่ม

                 18.00     พักทานอาหาร

                 19.00     เริ่มฝึกรอบที่ 3

                 20.30     พักทานของว่าง  อาบน้ำ

                 21.30     เริ่มฝึกรอบที่ 4  ญาน 8  เก็บตก

                 23.30     พักผ่อน

                 24.00     เก็บตกคนที่ยังไม่ได้ด้วยวิธีพิเศษ

วันที่  12  มกราคม  2556

                 07.30     ทานอาหาร

                 08.30     เริ่มฝึกรอบที่ 1  เก็บตก

                 10.30     พักทานของว่าง

                 11.00     เริ่มฝึกรอบที่ 2

                 12.30     พักทานอาหาร

                 13.30     เริ่มฝึกรอบที่ 3

                 15.30     พักทานของว่าง

                 16.00     ปัจฉิมนิเทศน์

                 16.45     แจกของที่ระลึก

                 17.30     เดินทางกลับ

ใบสมัคร   http://www.manomayitthi.com/index.php?mo=54&opt=view_entry&form_id=4486

กำหนดการต่างๆในทริปคร่าวๆ  เสื้อผ้าแต่งตามแต่ใจเน้นสุภาพ  ใส่สบายนั่งสบาย  อย่าใส่ชุดขาวมาเพราะกูไม่ชอบ   เรามาพิสูจน์กันว่าไม่ต้องชุดขาวก็ฝึกได้  มันอยู่ที่ใจ   ก่อนมา 3 วันท่านต้องภาวนา นะมะพะทะ จนคล่อง  จับภาพพระให้ได้  ที่เหลือหน้าที่ผม  ท่านทำอย่างที่แนะนำไว้  อย่ากังวลว่าจะไม่ได้  เพราะถ้ากังวลท่านจะไม่ได้  ต้องชิวๆสบายๆ  เชื่อมั่นในหลวงพ่อ  ที่เหลือผมจัดเอง   ผมจะพยายามแนะท่านให้ได้ครบถ้วนภายในสองวันแต่ท่านต้องไม่ทิ้ง  กลับไปต่อที่บ้านเองได้ 

ผมต้องการคนที่ตั้งใจจริงๆเพราะคนมามากอาจทำผู้อื่นฝึกไม่เต็มที่  ไม่เคยได้มาก่อนไม่เป็นไรไม่ใช่ปัญหา  แต่มาต้องตั้งใจมาเราต้องการไม่มาเกิดก็ต้องศึกษามาบ้างว่าต้องทำแบบไหนปฏิบัติตัวอย่างไร  ตัวท่านเข้าถึงไตรสรณคมน์หรือยัง  นิพพิทาญานท่านหน่ายจริงๆหรือแค่เบื่ออาชีพเบื่อทำมาหากิน  ท่านเข้าถึงอารมณ์ของการไม่เกิดแล้วจริงๆหรือเปล่า  คิดให้ดีๆก่อนจะมาฝึกนะครับ  ทั้งหมดที่เราฝึกจะเป็นจุดเริ่มต้นให้คุณพัฒนาตนจนเป็นอริยบุคคล  หากมันหนักเกินไปสำหรับคนเลวมากๆก็เอาศีลอย่างน้อยสามข้อเอาให้ทรงตัว  ที่เหลือค่อยๆทำไปนะผมว่าท่านทั้งหลายที่มาฝึกเป็นพวกมีบารมีสูงพอจะเข้านิพพานกันได้ทั้งหมดในชาตินี้  เชื่อว่าท่านจะต้องทรงศีลได้เป็นอย่างดีนะ  ผมยังจำคำที่หลวงน้าหมอพูดกับผมได้เป็นอย่างดีว่า “อาตมายินดีกับโยมด้วยอาตมาไม่เคยเห็นคณะไหนที่มีวัยรุ่นมาฝึกกรรมฐานมากเท่าคณะโยม”  วัยรุ่นพวกนี้บารมีสูงทั้งนั้น  เหล้าไม่ดื่ม เพื่อนเที่ยวไม่คบ  ว่างก็หาที่ปฏิบัติพระกรรมฐาน  ผมรู้ว่าท่านพ่อท่านสุขใจ  ท่านเบาใจที่เห็นลูกหลานเอาดี  ท่านมองดูพวกเราทุกคน  แม้เพียงเผลอทำผิดไปบ้างท่านก็ยังยิ้มให้  เพราะท่านรู้ว่าลูกหลานจะเผลอไม่นาน  เมื่ออกุศลคลายตัวลูกหลานท่านจะมุ่งมั่นตั้งใจ    ผมได้แต่แนะเท่านั้นแม้แต่ตัวผมเองก็ยังเลวอยู่  ยังชั่วอยู่มากอันนี้ผมรู้ตัว  เมื่อเราไม่ถึงนิพพานเพียงใดก็ยังขึ้นชื่อว่ายังโง่อยู่  ยังเลวอยู่   

สุดท้ายนี้ผมวิงวอนให้ท่านที่ได้มโนมยิทธิแล้ว  จงทำตนให้เข้าเขตพระอริยบุคคลให้จงได้  ให้ท่านพ่ออุ่นใจว่าเราจะไม่ไปอบายภูมิกันอีก  เรามีที่ไปจุดเดียวคือพระนิพพานเท่านนั้น  เป้าหมายเราอยู่ที่นั่นไปให้ถึงให้จงได้  แล้วพบกันในทริป หลวงพ่อตามกลับครั้งที่ 1 ตอนตามชักกี้กลับบ้าน  วันที่ 11-12 มกราคม  2557  สวัสดี….

by admin admin ไม่มีความเห็น

ตอนที่ 57

ทริปไตรตรึงษ์

สวัสดีครับ วันนี้ 8 ธันวาคม  2556   จบด้วยความเรียบร้อยในทริป ไตรตรึงษ์  จ.กำแพงเพชร  ก่อนอื่นขอกราบขอบพระคุณพระอาจารย์ จิรวัฒน์เป็นอย่างสูงที่เมตตาให้คณะเราเข้าพักภายในสำนักและให้การดูแลอย่างดีมิขาดตกบกพร่อง  อาหารการกินท่านดูแลเป็นอย่างดี   มีคณะจากเชียงใหม่เดินทางไปล่วงหน้าตั้งแต่วันที่ 6 ธันวาคม  2556  พระอาจารย์ท่านก็จัดที่พักให้เป็นอย่างดี  ที่ว่าอย่างดีนี่คือท่านให้คณะผมที่มาจากเชียงใหม่นอนในห้องพักท่านแทนส่วนท่านย้ายของท่านออกไปนอนจุดอื่น ไม่มีคำอธิบายใดครับพูดได้เพียงกราบขอบพระคุณพระอาจารย์เป็นอย่างสูงสำหรับความเมตตาปราณี  ไม่ว่าจะเป็นใครมาจากไหนท่านเต็มที่จริงๆ  ผมในฐานะตัวแทนคณะหลวงพ่อตามกลับและมโนมยิทธิขอกราบขอบพระคุณพระอาจารย์และคณะที่เมตตาดูแลคณะเราด้วยความเต็มใจครับ

ครั้งนี้ผมตัดสินใจเดินทางคืนวันที่ 6 ธันวาคม เพราะต้องการพักผ่อนให้เพียงพอก็ออกจากบ้านราวสามทุ่ม  ไปถึงกำแพงเพชร ราวเที่ยงคืนเศษที่ๆผมไปพักเป็นรีสอร์ทครับ  ก็เปิดสองห้อง  ห้องแรกน้องผมก็นอนกะเมีย  ไอ้เราก็แอบดูเห็นผีอยู่ในนั้นเลยบอกให้มันนอนห้องนี้ไป  ส่วนผมไปนอนอีกห้องที่อยู่ตรงกันข้าม  มีผมกับคุณโต้งและคุณโชคผมบอกกับสองคนนี้ว่าเดี๋ยวดูเถอะมันเจอผีหลอกแน่    ในห้องมีเตียงใหญ่สองเตียงผมก็นอนคนเดียว  สองหนุ่มนั่นก็นอนด้วยกัน  ราวตีสองเศษผมได้ยินเสียงคล้ายสปริงที่นอนดังเป็นจังหวะก็คิดในใจเสียงอะไรวะ  ดังพอสมควรเลยนะครับหรือว่าไอ้สองคนนั่นมันกินตับกัน  เออชักสงสัยเลยหันมามอง  แหมแทบช๊อค ผีเด็กผู้หญิงมันยืนอยู่บนที่นอนของสองหนุ่มนั่นกระโดดขึ้นๆลงๆบนที่นอน แขนแนบลำตัวก้มหน้า   เอ้ามึงจะโดดทำไมไอ้ผมก็เพี้ยนๆตามประสาผม  แทนที่จะนอนต่อก็ไม่นอน  ผมนอนดูอีผีเด็กนี่มันกระโดดครับตั้งแต่ตีสองเศษไปจนถึงตีสี่ครึ่ง  คิดในใจว่าอยากโดดมึงโดดไปอย่าหยุดนะ  กูจะดูมึงโดดไปเรื่อยๆ ดูว่ามันจะเหนื่อยมั้ย  กลายเป็นเราเหนื่อยกว่าเลยนอนดีกว่าเชิญมึงโดดต่อไปเถอะ  กลายเป็นว่าที่มากะจะนอนพักได้มากหน่อยกลับกลายเป็นนอนไปสามชั่วไมงได้  เช้ามาน้องผมมาเล่าว่าผีมายืนข้างๆมีเสียงหายใจใส่หู  แหมกูหนักกว่าเยอะ

เช้าก็เดินทางเข้ามายังสำนักครับมีคนมาร่วมงานกันมาก  หลังจากร่วมเทปูนหล่อพระเสร็จราวเที่ยง  ช่วงนี้ผมเห็นว่างในศาลายังไม่มีกิจกรรมใดๆจนกว่าจะสี่โมงเย็นจึงได้ไปสอบถามพลวงพี่ว่าจะสะดวกมั้ยถ้าผมจะขอซักรอบก่อน  เพราะผมเล็งแล้วว่าเต็มกำลังช่วงเย็นคงยากกัน  หลวงพี่ท่านบอกเอาเลยเต็มที่  ผมจึงรวมพลชาวคณะเราและยังมีผู้อื่นให้ความสนใจกันมากมาร่วมฝึกกับคณะเรา  ร่วมร้อยคน  ครั้นเราจะฝึกแบบเป็นกลุ่มเล็กๆก็คงไม่ไหว  งั้นเอาฝึกหมู่เลยแล้วกัน  ผมถามใครเคยได้มโนมยิทธิบาง แหมแทบช๊อคยกมือกันไม่ถึงห้าคน   เออกูตายแน่แต่ก็เอาวะชวนคุยไปเรื่อยๆก่อนเพราะคณะผมยังมาไม่ถึงอีกคันนึง  ไว้เริ่มบ่ายก็แล้วกันผมก็เล่านู้นเล่านี่สร้างกำลังใจไปเรื่อย  พอบ่ายโมงคณะเรามาครบก็เริ่มเลยครับ  รอบแรกไปได้มากพอสมควรแต่ผมก็ไม่รู้คณะผมได้กี่คนเพราะฝึกรวมกัน  รอบแรกนี่ราวๆบ่ายสามโมง  มีหลายคนเห็นหลวงพ่อท่านมายืนดูขณะเราฝึกกัน  ก็ทำให้หลายท่านมีกำลังใจกันมากยิ่งขึ้น  ส่วนใครไม่ได้ผมก็กะว่าจะเก็บต่อตอนเย็น

มาช่วงเย็นมีพิธีพุทธาภิเษกคณะเราก็กำลังใจดีมากบริจาคทานด้วยการให้เลือดยุง   ก็อดทนกันดีมากบางท่านที่ได้มโนมยิทธิแล้วผมก็แนะให้ไปอาบน้ำ  พอเสร็จพิธีหลวงพี่มาบอกว่าบอลเราว่าฝึกครึ่งกำลังจะเหมาะกว่าซึ่งตรงนี้ผมเห็นด้วยครับเพราะคนที่มาก็มีมากเอาแค่ครึ่งกำลังยังยากเลยถ้าเต็มนี่คงนั่งหลับกันหมด   พอได้เวลาแหมคนมากันเยอะเช่นเดิมครั้นผมจะฝึกรวมผู้ที่ได้แล้วก็จะไม่ได้ประโยชน์เพราะรอญาน8  กับท่องเที่ยว  ผมเลยแบ่งกลุ่มออกใครได้แล้วใครยังไม่ได้จากนั้นก็แบ่งกลุ่มย่อยกัน   ใช้เวลาไปเกือบสองชั่วโมงก็มีฝึกได้เพิ่มมากขึ้นหลายคน  จากนั้นผมก็ให้พักทานข้าวต้มแล้วมาลุยกันต่อ  เวลานี้ได้กันมากแล้วก็ดีใจ  เหลือคนไม่ได้อีกหลายคนรวมทั้งน้องชายแท้ๆของผมก็ยังไม่ได้   เห็นมั้ยพวกท่านได้กันผมช่วยท่านก่อนน้องผมด้วยซ้ำไป  ทีนี้เอายังไงดีล่ะก็คิดว่าพรุ่งนี้ค่อยเก็บตกอีกรอบ  หลังจากพักทานข้าวต้ม  เข้าห้องน้ำกันเสร็จ  ผมก็ฝึกแบบรวมอีกครั้งแต่ครั้งนี้ฝึกให้ท่านเห็นชัดขึ้น   ตรงนี้หลายคนเห็นชัดขึ้นมากก็เป็นที่พอใจ  ต่อด้วยญาน8เล็กน้อยเพราะหลายท่านเริ่มง่วงนอน  

เวลาล่วงเลยมาถึงห้าทุ่มผมก็ให้ทุกท่านเตรียมรับยันต์เกราะเพชรกัน  ก็ต้องขอบอกว่าใครจะว่าอะไรเรื่องนี้เป็นเรื่องของท่านเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องของผม  ผมให้ทุกท่านนั่งภาวนาไปไม่ต้องสนใจอะไรใดๆทั้งสิ้น  ช่วงนี้ผมก็เข้าสมาธิเต็มอัตตราที่จะทำได้จากนั้นก็ขอบารมีพระท่านสงเคราะห์  ตรงนี้ใช้เวลาราวสิบนาที  เมื่อพระท่านบอกเสร็จแล้วผมก็กราบขอบพระคุณท่าน  หลายคนสัมผัสการรับยันต์ได้เป็นอย่างดีแม้แต่คนที่ยังไม่ได้มโนมยิทธิอย่างน้องผมมันสัมผัสได้เต็มๆ  หลายคนคันหน้าผากยุบยิบตามหน้าตามตัว  ผมตรวจดูแล้วก็เป็นผลดีมากจากการรับยันต์ครั้งนี้จากนั้นก็ต่อด้วยการแจกหนังสือหลวงปู่ปานและพระคำข้าว  พูดคุยกันตามสมควรก็แยกย้ายไปนอน

วันรุ่งขึ้นช่วงเช้าทางสำนักมีทอดผ้าป่า  ผมนัดให้คนที่ยังไม่ได้วันนี้เหลือไม่กี่คนแล้ว  รวมถึงน้องผมด้วยส่วนเมียมันได้ก่อนมันอีก  เออดีว่ะเมียไม่รู้เรื่องแต่ได้ก่อนมันเสียอีก  เช้าวันสุดท้ายนี้ก็ต้องเอาให้เต็มที่มีความกังวลบ้างเพราะเห็นใจคนที่มาแต่ติดเรื่องเล็กๆน้อยๆ  ก็ต้องคอยช่วยแก้อารมณ์ตั้งอารมณ์กันบ้าง  แต่จนแล้วจนรอดเราทุกคนก็ได้กันเกือบหมดมีอีกราวห้าคนยังไม่ได้  พอกิจของสำนักเสร็จผมก็เริ่มลุยต่อตอนเที่ยง  เรียกรวมพลเก็บตกคนที่เหลือ  ส่วนคนที่ได้แล้วผมก็นำไปสถานที่ต่างๆให้ญาน8บ้าง  แต่ติดตรงต้องเร่งรัดเพราะเกรงว่าจะเย็นแล้วจะกลับบ้านกันดึก  จึงต้องเร่งรัดการฝึกตรงนี้ต้องขออภัยจริงๆเรามีเวลาน้อยอีกทั้งผมก็แรงหมดเพราะใช้พลังงานไปมากกับน้องตัวเองบ้างกับหลายท่านบ้าง   หลายคนอาจสงสัยว่ามันจะรู้สึกยังไงก็เอาเป็นว่าเดี๋ยวให้คนที่โดนชาร์จมาเล่า  คือบางทีต้องไล่ความฟุ้งซ่านสงสัยออกไปบ้างไม่อย่างนั้นฝึกไม่ได้  

และแล้วคนที่ไม่ได้ก็ไปได้หมดทุกคน  นี่แหละครับบารมีพ่อเรา  หลวงพ่อไม่ทิ้งลูกหลานจริงๆ  ทุกคนที่มาไปกันได้หมดอีกครั้งนึงตรงนี้เป็นสิ่งที่ยืนยันความรักความเมตตาของหลวงพ่อที่มีแก่พวกเรา  หลวงพ่อท่านมายืนใกล้ผมครับ  ผมวูบวาบข้างซ้ายก็ดู  ท่านมายืนยิ้มแต่ไม่ได้มองผม  ผมต้องให้ท่านยืนต่อไปถ้ามองท่านผมร้องไห้แน่เพราะจุกลำคอตื้นตันใจ  ท่านมาทีไรเป็นแบบนี้ตลอด   ช่วงนี้จะเป็นช่วงสุดท้ายที่ฝากให้พวกท่านรักษาสิ่งที่ได้มาไว้จากนั้น  ผมให้ทุกคนนั่งคุกเข่าพนมมือ  ผมกล่าวขออโหสิกรรมจากพวกท่านทุกคนหากผมเคยกระทำการให้ขุ่นเคือง  โกรธแค้น  เสียใจ  ทุกข์ใจ  ทุกท่านก็น่ารักอโหสิกรรมให้หมด  หรือยังไงหมดหรือเปล่าไม่รู้  จากนั้นต่อด้วยการลาพุทธภูมิ  ช่วงนี้เร้าใจเป็นช่วงที่ใครต่อใครต่างเสียดายกันทั้งสิ้น  

หลังจากนั้นก็ลากันแยกย้ายกันกลับบ้าน  ทริปนี้ผมเห็นหลายท่านมีความสุข ผมก็มีความสุขเช่นเดียวกับท่าน  ผมบอกแล้วว่าพวกเราถ้าเอาจริงไม่มีใครทำไม่ได้  คำว่าทำไม่ได้ไม่มีในเรา  ผมยอมเหนื่อยอดทนเพื่อให้ท่านจดจำอารมณ์พระนิพพาน  เชื่อว่าหลายคนที่มานับจากนี้จะถือศีลดีขึ้นแน่นอน  มีทั้งเสียง  หัวเราะ  ร้องไห้  ครบเรามีความสุขกันทุกท่าน  ผมขอขอบใจในทุกสิ่งที่ท่านนำมาฝากผม  ทั้งขนม  แบรนด์  ช๊อคโกแลต  และอื่นๆอีกมาก

สุดท้ายนี้ขอให้ท่านที่ไปมาร่วมเล่าประสบการณ์ในทริปและเรื่องราวความประทับใจต่างๆกันได้เลยครับ  สำหรับวันนี้ขอลาก่อน  สวัสดี….

MV ทริปไตรตรึงษ์

by admin admin ไม่มีความเห็น

ตอนที่ 56

ขอจัดเต็ม

สวัสดีครับ วันนี้วันที่ 5 ธันวาคม 2556  เนื่องในวันเฉลิมพระชนมพรรษาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว  ข้าพระพุทธเจ้าขออ้างคุณพระรัตนตรัย  อันมีพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์  พระปัจเจกพระพุทธเจ้า  พระธรรม  พระอริยเจ้าทุกๆพระองค์  มีพระราชพรหมยานเป็นที่สุด ขอบารมีแห่งพระพุทธเจ้าคุ้มครองพระมหาธรรมราชามหาราชเจ้า  แห่งปวงชนชาวไทยทรงสุขสวัสดิ์พระเกษมสำราษ มีพระพลานามัยแข็งแรงสมบูรณ์ยิ่งยืนนาน  ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน  ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ  ข้าพพุทธเจ้า คณะผู้จัดทำและสมาชิกเวปมโนมยิทธิ

ผมก็ขอให้ท่านผู้อ่านร่วมถวายพระพรพระองค์กันครับ  สำหรับผมนั้นทุกครั้งที่ดูหนังในโรงภาพยนต์  เมื่อต้องยืนถวายความเคารพและจงรักภักดี  ผมไม่ได้แค่ยืนแต่ผมทรงภาพพระจนใสเป็นประกายแพรวพราว   แล้วนึกถึงความดีทั้งหมดที่ผมเคยทำมา อธิฐานขอให้พระองค์ทรงมีพระพลานามัยแข็งแรงสมบูรณ์ตลอดครับไม่เคยไม่มีครั้งไหนที่ไม่ทำ   และอยากให้ทุกท่านทำแบบผมก็จะดีมากหากทำได้ทุกวันนะ  

วันนี้เป็นวันมหามงคลก็ขอเขียนนู้นนิดนี่หน่อย  เหลือเวลาอีก 2 วันก็จะเป็นอีกวันมหาบุญใหญ่  หล่อสมเด็จองค์ปฐม ที่ กำแพงเพชร  ก็ของบอกที่มาที่ไปกันซักนิด  ผมได้รับการติดต่อจากพระอาจารย์จิรวัฒน์  เจ้าสำนักธุดงคสถานสู่แสงธรรม จ.กำแพงเพชร  ผมเรียกท่านว่าหลวงพี่  หลายท่านอาจเรียกพระอาจารย์  คงไม่เป็นไรนะ  เอาเป็นว่าหลวงพี่ท่านชวนผมไปร่วมงานหล่อพระ  แหมความจริงลืมไปว่าตรงกับเต็มกำลังวัดท่าซุงเสียด้วยแต่รับปากท่านไปก่อนโดยลืมว่าตรงกับงานท่าซุง  แต่ก็ไม่เป็นไร  รับปากพระท่านไปแล้วก็ต้องไป  สนทนาไปๆมาๆก็รับปากว่าจะช่วยท่านเรื่องปัจจัยในการสร้างพระเสียด้วยเลย  เพราะปัจจัยยังขาดอยู่มาก  เป็นที่น่ายินดีที่ท่านทั้งหลายร่วมทำบุญกันมากจนเกินความคาดหมาย   ด้วยกิจนี้มีการฝึกมโนมยิทธิเต็มกำลังที่สำนัก  ไอ้ผมก็บอกคณะผมว่ามีฝึกมโนมยิทธินะทุกท่านนี่เตรียมไปกันมากจนเกินความคาดหมาย    กลายเป็นผมก็คงต้องมาสงเคราะห์ท่านที่มาด้วยความไม่ตั้งใจแต่เต็มใจ    มีหลายท่านบินมาจากต่างประเทศเพื่อมาให้ผมฝึกมโนมยิทธิให้  แหมท่านกำลังใจเต็มเสียขนาดนี้ผมก็ต้องจัดหนักให้   ก็เลยมีคนมาร่วมงานหล่อพระกับฝึกมโนมยิทธิที่ผมไม่ได้สอนใครมานาน   ก็เอาอยากเจอผมก็มาจัดให้  อยากให้สอนก็เอาจัดหนัก  แปลกนะที่อื่นเขาสอนกันเยอะแยะไม่ไปยอมลงทุนค่าเครื่องบินมาครึ่งโลกมาหาผม  เออเอาดีๆ  อย่างนี้ต้องจะไม่ให้จัดหนักได้อย่างไร  

เรียกได้ว่าครั้งนี้เป็นทริปย่อยๆได้เลย  ก็ขอใช้ชื่อทริปนี้ว่า  ไตรตรึงษ์นคร   เป็นทริปเฉพาะกิจก็แล้วกันนะ  ครั้งต่อไปมีหรือไม่ก็เป็นเรื่องของอนาคต  เพราะมีงานมากกับเดินทางบ่อยไม่ค่อยว่าง   ครั้งนี้มีหลายท่านมาจากต่างประเทศ  หลายท่านมาจากเชียงใหม่  ต่างคนต่างมา  ผมก็บ้าๆบอๆเหมือนเดิมแต่เพื่อพวกท่าน  ผมให้คำมั่นว่าจะสงเคราะห์ให้ถึงขนาด  ใครได้แล้วจะชัดเจนยิ่งขึ้น  ใครยังไม่ได้ก็ฝึกมันจนกว่าจะได้  ไม่ได้ไม่เลิก  ผมจะใช้ทุกอย่างที่มีช่วยท่าน  ขออย่างเดียวให้ท่านรักและเคารพในพระพุทธเจ้า  หลวงพ่อพระราชพรหมยาน  และพระนิพพาน  ผมช่วยเต็มที่  ก่อนไปผมบอกหลายท่านในกรุ๊ปไลน์ว่าจับภาพพระให้ใส  ภาวนาให้ได้  ที่เหลือผมจัดให้  ทุกคนให้ความร่วมมือดีมาก  พยายามกันสุดๆหรือเปล่าอันนี้ไม่ทราบ  บอกไปแล้วอย่ามาแค่ลองเล่นๆ    ถ้าเล่นๆอย่ามาเสียเวลาคนอื่นเขา

เมื่อวันก่อนผมมีกิจที่เชียงใหม่เลยขึ้นไปสำรวจที่สำนักเรื่องที่หลับที่นอน  จะว่าไปแล้วก็ดูไปงั้น  เพราะอะไรนะรึ  ก็เพราะคงไม่ได้นอนกันแน่  ทุกครั้งที่มีทริปก็ไม่ได้นอน  เออแต่ไม่แน่ครั้งนี้เป็นแบบเฉพาะกิจ   อาจไม่เต็มที่แต่หลวงพี่ก็บอกเอาให้เต็มที่ท่านอนุญาตผมก็มิขัดศรัทธาล่อยันรุ่งก็แล้วกันไม่ได้ไม่เลิก  แหมรู้สึกคึกๆพิกล  สงสัยห่างไปนาน  หรือว่าไง  สอนมั่วๆไปก็แล้วกันนะ  เออ มั่วมาเราก็มั่วไป ไปๆมาๆก็คงได้กันบ้างไม่น้อยก็มาก    มีหลายคนอยากมาแต่ก็ติดภารกิจก็ไม่เป็นไรท่านไปฝึกที่ไหนก็ได้เขาสอนกันเยอะแยะ  โอกาสหน้าค่อยว่ากันใหม่     ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงปีหน้าก็อาจจะได้พบกันบ่อยยิ่งขึ้นครับ  แต่จะดีมากถ้าท่านไปฝึกที่วัดหรือซอยสายลมนะ   ส่วนท่านที่ได้แล้วฝึกญาน8ต่อ ผมแนะนำให้ไปศูนย์พุทธศรัทธา สระบุรี จะดีมาก

สำหรับกำหนดการก็เข้าไปดูหน้าประกาศนะครับ  แต่ในส่วนของผมที่จะฝึกก็จะเป็น มโนมยิทธิเต็มกำลัง  เออว่าแต่มันคงจะไปกันยากหน่อยก็ไม่เป็นไร  ค่อยเก็บตกครึ่งกำลังกันทีหลังนะ  ส่วนใครที่ไม่ได้ทั้งครึ่งทั้งเต็มก็ไม่เป็นไร  เอาครึ่งเสียก่อนนะ  เราจะรับยันต์เกราะเพชรกันในวันนั้นด้วย  หากเวลามีมากพอก็จะเชิญอับดุลมาคุย  ถามอะไรอับดุลรู้หมดแต่ถูกไม่ถูกอีกเรื่องนึงห้ามถามเรื่องการเมืองเป็นใช้ได้  ก็ขอดูก่อนว่าเวลาจะเอื้ออำนวยมั้ยนะ  ตรงนี้อยู่ที่พวกท่าน  หากเตรียมตัวมาดีก็เหนื่อยน้อยหน่อย  คนอื่นก็ได้ประโยชน์มาก  ก็ขอให้ตั้งใจจับภาพพระ  และคำภาวนาเอาให้คล่อง  สำหรับท่านที่มาร่วมกิจนี้ให้เตรียมเครื่องนอน หมอนผ้าห่ม  เสื้อกันหนาวมาให้พร้อม  อาหารการกินทางสำนักมีให้มิขาด   แบรนด์ไม่ต้องเอามาเพราะมีเจ้าภาพแล้ว  และบอกตรงๆว่าผมไม่ชอบกิน  แต่กินเพราะต้องบำรุงร่างกายในขณะฝึกท่านอดหลับอดนอน  แต่หากใครมีน้ำใจก็จัดน้ำดื่มต่างๆ น้ำอัดลม ขนม  นม  เนยมาเพื่อสาธารณะก็จะดีมาก  เออว่าแต่เนยไม่ต้องก็ได้  ขนม น้ำ  ก็คงพอนะ

สุดท้ายนี้ขอขอบน้ำใจท่านที่ให้ความไว้วางใจ  ให้ผมเป็นผู้แนะนำการปฏิบัติพระกรรมฐานในการนี้  กำลังใจท่านหนักแน่นดีมาก  มาจากต่างประเทศเพื่อการนี้โดยเฉพาะ  บางคนหยุดงานทิ้งเรียนเพื่อมาพบผม  ส่วนผมก็จะพยายามใช้กำลังกาย  กำลังสติปัญญา  เพื่อสงเคราะห์ทุกท่านที่มาในครั้งนี้    กินให้อิ่มนอนให้หลับพักผ่อนให้เต็มที่  เราจะลุยกันเต็มที่ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้  เราจะไม่ท้อหากยังมีลมหายใจ  เราจะไม่ถอยหากยังมีพระศาสนา  มาพิสูจน์พระนิพพานกันครับ  สวัสดี…

by admin admin ไม่มีความเห็น

ตอนที่ 55

ตามลูกพ่อ

สวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่าน วันนี้วันที่ 21 พฤศจิกายน  2556  เป็นวันที่บ้านเมืองมีความวุ่นวายอีกวาระหนึ่ง  บ้างก็เห็นตรงบ้างก็เห็นต่างบ้างก็มั่วๆไปกะเขาเห็นไม่เห็นไม่รู้  นั่นก็เป็นเรื่องของการเมืองในยุคที่มีม๊อบเป็นกำลัง  ชาติเราเป็นหนึ่งในเรื่องนี้จริงๆ  หลายข้อความในเฟซบุคหรือแม้แต่ทีวีที่บ้านก็ทำผมเพลีย  ทั้งพ่อและแม่ก็แหมดูทีวีเปิดช่องม๊อบเสียงด่าลั่นบ้าน  สรุปมันด่ารัฐบาลหรือด่ากูอันนี้ไม่ทราบแต่ที่ทราบคือหูมันได้ยิน  ไม่ใช่แค่ได้ยินกะหูนะครับกับใจก็ได้ยิน  ทุกครั้งที่ผมนั่งทานข้าวแล้วพ่อกับแม่เปิดดูม๊อบ  กระแสแห่งความเกลียดชัง อารมณ์ที่มีแต่ความโกรธแค้นมันออกมากระทบใจผม  แรกๆฟังไปก็คิดไปหลังๆฟังไปก็ส่องไปว่าคนพูดเป็นคนประเภทใด ทำความดีอะไรบ้าง  ทำความชั่วอะไรบ้าง  ก็นึกแปลกใจว่าเธอคนนี้ความดีก็ปรากฏนะบุญก็ทำแต่ทำไมใจถึงมีแต่ความชิงชัง  โกรธแค้น  จากนั้นก็ดูใจพ่อแม่ตัวเอง ก็พอกันฟังคนในทีวีก็มีอารมณ์เดียวกันไป  

หลังๆผมก็เอาข้าวมากินบนห้องดีกว่า  แหมมันเหมือนกินไปโดนด่าไปโดยที่คนโดนด่ามันไม่ได้ยินแต่เราได้ยิน  หลายคนชอบด่าผมว่าผมเป็นคนประเภทไทยเฉย  เฉยรึ เออคงจริงผมไม่สนสีใดไม่เอาฝ่ายใด ผมสนแค่ถึงเวลาผมไปเลือกตั้งตามกติกาที่พึงทำได้  ใครจะทำอะไรอย่างไรก็เป็นเรื่องของเขาเราทำหน้าที่เราแล้ว  หมดวาระก็ไปเลือกใหม่ใครทำความเจริญให้ชาติก็เลือกใครไม่ทำก็ไม่เลือกก็แค่นั้น  สุดท้ายแล้วชาติไทยก็ยังคงเป็นชาติไทยอยู่ดี  ไม่มีใครเอาไปขายให้ใครได้  ไม่ต้องกู้ชาติ  ที่ผ่านมาก็กู้กันมาหลายวาระ  ก็เอาเป็นว่าการเมืองเป็นเรื่องวุ่นวาย  มาเรื่องเราดีกว่าวุ่นวายกับใจเราก็แก้ยากพอตัว  ที่ผ่านมาก็เป็นประเพณีลอยกระทง   ผมลอยกระทงครั้งสุดท้ายซักสองสามปีก่อน  ทุกครั้งที่ลอยกระทงจะมีความรู้สึกว่าผมเคยลอยมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน   มีความรู้สึกว่าคงเคยมีความผูกพันกับกระทงกับโคมลอยมาแต่กาลก่อน  หลังๆก็ไม่ค่อยจะได้ไปลอยเพราะเบื่อคนเยอะ  รถติด คนมากก็ไม่ไป  หลายครั้งทำให้คิดว่านี่วันเลยกระทงหรือภาวะสงคราม เสียงตูมตามไม่ขาดสาย  

มีวัยเด็กยันวัยชรามาลอยกระทงกันมาก  เห็นหน้าตาแต่ละคนยิ้มแย้มแจ่มใส  ไอ้เราก็พลอยยิ้มแย้มแจ่มใสไปด้วย  แต่คนเศร้าก็มีไม่ใช่ไม่มี  วันนี้ก็นิ้วขาดมือหายไปหลายคนก็เป็นที่จดจำกันไป  ดีที่ผมนิ้วยังครบเพราะเป็นคนไม่คบกับประทัด  กระจับ อะไรต่างๆ  แต่เมื่อสมัยเด็กก็ไม่เบา  เอาหมดไอ้ประเภทมีเสียงดังดีมากนี่ชอบ  ซื้อมาเล่นทีนึงเป็นเดือนยังไม่หมด  จุดใส่หมาบ้างคนบ้างสนุกสนานแหมโตมานี่ใครมาจุดใกล้ๆนะอยากจะเอามือบ๊องหูให้อื้อแทนประทัด  มันก็แปลกดี  อีตอนเด็กกับตอนโตเหลืออีตอนแกนี่คงดีขึ้น  เพราะหูตึงไม่ได้ยินเท่าไหร่   ช่วงนี้ก็ใกล้จะสิ้นปีไปทุกที ปีหนึ่งผ่านไปไวจริงๆ  ปีนี้ก็เป็นอีกปีที่เจอความทุกข์มากพอสมควร  นั่นมั้ยมันไม่ได้เข้าเรื่องซะที  พอพล่ามก็ยาวไปเรื่อย  บ่นไปเรื่อย  หวังว่าท่านผู้อ่านคงจะรำคาญน้อยลงหรือยังไง  มาเข้าเรื่องซะที

ช่วงเดือนนี้ผมก็มีโอกาสไปหลายจังหวัดเหลือเกิน  เหนือยันอีสาน  แต่ที่ไปเยอะคงเป็นอีสาน  มันเป็นเขตที่ไม่อยากจะไปเพราะอะไรรู้มั้ย  ก็เพราะรถมากขับเร็วไม่ค่อยได้  เวลากลับกรุงเทพก็รถมากแถวๆมวกเหล็กไปจนถึงสระบุรี  ถนนก็ไม่ค่อยดี  แต่ก็ต้องไปเพราะงานมันมีแถวนั้น  ก็มีโอกาสได้พบกับน้องๆแถวๆขอนแก่น  ที่ได้พบก็เพราะน้องผมไปบรรยายสรรพคุณเอาไว้กับบรรดาคณะวัยโจ๋เกรียนแห่งขอนแก่น  แหมน่าชื่นใจตรงเด็กสมัยนี้ใฝ่ดีมีมาก  มันก็คงอยากจะลองหรือยังไงอันนี้ไม่ทราบ  ไอ้นี่มันทำได้อย่างที่มันโม้ไว้มั้ย  อะไรประมาณนี้มั้ง  การไปของผมที่นั้นมีหลายวาระด้วยกันมีหลายท่านอยากให้ผมสอนมโนมยิทธิให้  อยากให้ฝึกนู้นนี่แนะนั้น  ไอ้เราก็ไม่ค่อยจะได้เรื่องก็คิดว่าเรามันก็ยังไม่พ้นปากนรกจะสอนอะไรกับเขาได้  ผมก็เลี่ยงนะบอกตรงๆว่าเลี่ยงที่จะสอนใครต่อใครมาโดยตลอด  เหตุผลเดียวเลยคือขี้เกียจ  อีกอย่างที่อื่นเขาก็มีให้ฝึกทำไมไม่ไปจะให้กูมาฝึกให้ก็ไม่เอาดีกว่า   เห็นมั้ยว่าผมมันเป็นคนไม่เอาใครขี้เกียจ  เบื่อคนหมู่มาก  มากคนก็มากเรื่อง  ที่สำคัญรำคาญคนประเภทปากหมา   ยังไม่ทันจะรู้ว่าเขาเอาดีกันยังไงแต่ปากก็เห่าไปเสียก็มีมาก  

แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนหลายครั้งที่ผ่านมา  ก่อนหน้านี้ผมใช้ LINE เป็นเครื่องมือติดต่อสื่อสารกับหลายๆท่านก็มีโอกาสได้คุยกับน้องท่านนึง  ต้องยอมรับกันตรงๆว่าหลังๆผมคุยกับใครไม่เคยสนใจจะดูคนๆนั้น  น้องท่านนี้ผมก็ไม่ได้ส่องอะไร  จนผมมาทำธุระที่หนองคาย  ขากลับเด็กเกรียนขอนแก่นก็เชิญทานข้าวเย็น  เรียกทานเพราะไปเอายัดห่าดีกว่า  น้องๆนัดยัดห่ากันที่ร้านไวน์  แหมอะไรจะดีปานนี้ก็ขอย้อนไปก่อนหน้านี้นิดนึง  ระหว่างกลับจากหนองคายมาขอนแก่น  ผมก็รู้แล้วว่าผมต้องฝึกมโนมยิทธิให้เด็กสองคนนี้  ผมจึงดูสองคนนี้โดยใช้กำลังของสมาธิที่มีน้อยนิดของผม  มันจะถูกหรือไม่ถูกก็ไม่ทราบอุปาทานหรือไม่อุปาทานก็ไม่รู้  สิ่งที่รู้คือสองคนนี้ไปได้แน่เพราะบารมีมากพอสมควร  ของเก่าที่เขาพึงมีบารมีก็มากพอสมควร  ผมไม่ถามพระเพราะถ้าถามก็ไม่สมควร  มันเป็นหน้าที่ๆผมพึงจะคิดทำได้โดยไม่ต้องถามท่าน  ก็เห็นควรว่าวันนี้คงต้องฝึกสองคนนี้ตามกำลังบารมีของตนเอง  ครั้นจะมาดึงไปแบบง่ายๆผลเสียก็มีมาก  เพราะคนที่ได้อะไรมาง่ายๆมักเนรคุณเจ้าของวิชา  หาได้มีความเพียรมุ่งมั่นหมั่นตัดสังโยชน์ไม่  ยังผิดศีล  ทิ้งฌานสมาบัติที่ตนพึงมี  แรกๆนี่อยากกันนัก  อยากไปเห็นว่าเป็นยังไง  อยากไปดู  อยากชัด  ก็ขอบอกว่าชัดไม่ชัดอยู่ที่ความสะอาดของจิต  

หลังๆมานี่อะไรที่มีผลทำให้คนรักษาศีลได้แม้เพียงข้อเดียวผมก็ทำ  อะไรที่จะทำให้วัยรุ่นวัยเกรียนวัยกวนตีนมาไหว้พระสวดมนต์  นั่งสมาธิได้ผมก็ทำ  แม้ได้ผลเพียงน้อยนิดแต่ก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลยหลายคนบอกทำไปทำไมไม่ได้มรรคได้ผล  ก็เพราะคนอย่างนี้คิดแบบนี้ไง  มันถึงวนเวียนอยู่แบบนี้ การที่คนจะได้ดีไม่ใช่ว่าเกิดมาแล้วดีเลยอันนี้ไม่มี  มันต้องเพียรทำดีไปทีละเล็กละน้อยสะสมไป  อ้าวเผลอนอกเรื่องไปอีกแล้ว  ก็ขออภัยไม่ได้ด่าใครแต่ใครจะรับไว้พิจารณาอันนี้ไม่ว่าตามพอใจ  

มาถึงขอนแก่นกันต่อไปดีกว่า  พอขับรถมาถึงขอนแก่นผมก็หาที่พักแบบที่พอจะฝึกลิงสองตัวได้ถนัด ก็มาได้ห้องใหญ่หน่อยก็ดีเลย  จากนั้นก็ไปนั่งดูเขาจิบไวน์กัน  ไอ้เราก็กินไปคุยกับพ่อลิงสองตัวไปไม่ได้ส่องใครแบบจริงจังมานานก็เอาซะหน่อยครับ  ดูมันแบบเจาะลึกถึงเหตุที่ลงมาเกิดเพราะอะไร  ปัจจุบันมีนิสัยใจคอแบบไหน  มีความคิดอย่างไร  แต่การใช้เจโตครั้งนี้พลาดไปนิดนึงตรงที่ทำให้น้องมันรู้สึกอึดอัดหายใจไม่เต็มปอด  เออกูก็ต้องขออภัยที่ทำให้มึงรู้ตัว  แต่มันเป็นการดีที่กูจะสงเคราะห์ได้ก็อย่าว่ากัน   ก็เลยบอกว่านี่แหละเขาเรียกการส่องในแบบของกู   จากนั้นผมก็ดูน้องอีกคน  ต้องขอบอกว่าคนนี้ไม่ธรรมดา  เป็นหนึ่งในอาเซียนอีกคนที่โดนชุดใหญ่  ระหว่างที่ผมกำลังยัดพิซซ่าด้วยความเอร็ด  ก็รู้สึกขนลุกวาบๆข้างเดียว  เงยหน้ามาอ้าวเอาแล้วไง  เจอใครไม่ขอบอก  เอาเป็นว่าเป็นผีก็แล้วกัน  มาบอกว่านี่ดูมันทำสิดูมันอยู่ดีไม่ว่าดีมันหาเรื่องลงนรก  มันจะเอาดีได้ยังไง แต่สายตาที่มองก็มองด้วยความเมตตาจริงๆ เออรวมความว่ายาว  ส่วนตัวมันนั่งไม่รู้เรื่อง  ผมก็รับปากผีไปว่าผมจะดึงกลับมาให้มันดีตามกำลังที่พอจะทำได้  จากนั้นก็ส่องดูต่ออีกพักนึงว่าหนึ่งในอาเซียนคนนี้เป็นใครมาอย่างไร  ได้ความพอสมควรก็ชวนกันเข้าโรงแรม

มาถึงโรงแรมที่พักก็จัดแจงพานครู  ก็เปิดเสียงหลวงพ่อในยูทูป  สวดมนต์ สมาทานเสร็จก็ให้ฟังคำแนะนำจากหลวงพ่อ  ระหว่างนั้นผมก็ดูกำลังใจทั้งสองคนนี้ก็คิดว่างานนี้ไม่ยากเกินไป  แล้วก็ปล่อยให้นั่งสมาธิสักสิบนาทีเศษๆ  พอได้ที่ก็เริ่มการฝึก  รายละเอียดไม่ขอเล่า ผลที่ได้ก็สามารถสัมผัสได้ว่า สวรรค์มีจริง  เทวดามีจริง นิพพานมีจริง  และหลวงพ่อรักลูกหลานจริงไม่เคยมีครั้งใดที่ผมพาใครไปกราบท่านแล้วท่านไม่ยิ้มไม่กอดลูกท่าน  ครั้งนี้ท่านมองลูกท่านที่ยังไม่เอาดีเท่าที่ควร  สายตาที่ท่านมองเปี่ยมไปด้วยเมตตา ท่านกอดลูกท่านเราเห็นก็ปีติชื่นใจไม่ว่าลูกๆทั้งหลายจะไม่ได้เรื่องได้ราววิ่งหานรกเพียงใด  ความห่วงใยที่ท่านมีให้ไม่คลายไปไกลจากใจเรา  ท่านพูดอะไรนี่เจ้านี่ไม่ได้ยินซักอย่าง  ครั้นเราจะบอกทั้งหมดก็คงไม่ดี  เพราะง่ายเกินไป  ต้องฝึกฝนและขึ้นมาบ่อยๆ   เมื่อจิตเบาจิตละเอียดก็จะสัมผัสได้

นี่เป็นอีกวาระหนึ่งที่ผมอิ่มเอิบ  ดีใจที่น้องๆได้กราบท่านพ่อ  พวกเขามีความเกี่ยวเนื่องกับท่านพ่อและผม  การฝึกมโนมยิทธิแบบครึ่งกำลังไม่ใช่เรื่องยาก  สิ่งที่ยากคือการรักษาสิ่งที่ได้มา  มโนมยิทธิเป็นเครื่องพิสูจน์ นรก สวรรค์ พรหม นิพพาน  และไม่ใช่ว่าได้แล้วจะเข้านิพพานได้  ท่านต้องเป็นผู้ที่มีศีลบริสุทธิ์  เคารพในพระรัตนตรัยด้วยความจริงใจ  ให้คิดทุกวันนะว่าเราต้องตายเราอาจตายวันนี้ก็เป็นได้  และที่สำคัญมีพระนิพพานเป็นที่สุด  ยากมั้ยล่ะ  เพียงเท่านี้คิดว่าคงไม่ยากจนเกินกำลังเกินความสามารถ  สิ่งเดียวที่ท่านต้องการคือลูกหลานท่านพ้นจากอบายภูมิ  มันหนักนะไปแล้วก็หนักเอาการ  แค่เป็นมนุษย์ได้นี่ก็หนักพอแล้วทุกข์กันมั้ยล่ะ  มันหาความสุขยากยิ่งแค่ในแต่ละวัน   การหากินก็ยากลำบาก  ภาระหน้าที่ต่างๆล้วนแต่เป็นของหนักทั้งสิ้น  แต่ไม่ว่าเราจะทุกข์กับการเกิดเพียงใด  ขอให้ท่านหนักแน่นไว้ว่าชาตินี้จะเป็นชาติสุดท้ายของเรา  มันจะเป็นวาระสุดท้ายที่เราท่านจะไม่กลับมาเป็นมนุษย์โลก  เทวโลก พรหมโลก  ทั้งสามโลกนี้เรามิปรารถนา  เราต้องการนิพพานเป็นที่สุด  ขอให้ท่านรักษาความดีที่พึงมี  พยายามปฏิบัติเพื่อพระโสดาบันให้ได้  นิพพานก็ไม่ได้ไกลเกินกำลัง  ที่บารมีพวกท่านพึงมี  ทุกคนล้วนแต่มีบารมีกันทั้งสิ้น  รู้มั้ยทำไม

 ก็เพราะคนที่ไม่มีบารมีจะไม่มีใครคิดเรื่องนิพพาน  เอาแค่สวรรค์ยังไม่คิด  ฉะนั้นพวกท่านทั้งหลายล้วนแล้วแต่มีบารมี  จงตั้งใจทำในสิ่งที่ตนต้องการ  ผมก็ไม่ใช่คนดีอะไร  ยังเลวอยู่ ยังไม่แน่ว่าจะไปเที่ยวนรกอีกเมื่อไหร่  สุดท้ายนี้ก็ขอให้ท่านทั้งหลายจงตั้งใจ  หมั่นปฏิบัติ  หมั่นระงับ  หมั่นละไปทีละน้อยไม่ต้องเคร่งเครียดจนเกินพอดี  มีโอกาสเราคงได้พบกัน   ก็ขอบอกหลายๆท่านที่เข้ามาอ่านกันสักนิดนะครับว่า  ผมไม่เอาเรื่องแก้กรรม  ขอเถอะครับ ไปหาคนที่เขามีอาชีพแก้กรรมจะดีกว่ามั้ง  เพราะผมบอกวิธีแก้ให้แล้วผมมีผลกระทบจากกรรมของท่าน  ก็ไม่เอาดีกว่า  ไม่ใช่ใจดำไม่เมตตาสงเคราะห์นะ  ผมสงเคราะห์มามากพอสมควรแล้ว  โดนผลกระทบก็มากพอสมควร  กรรมมันแก้ได้ก็ต้องได้รับการอโหสิกรรม  แต่มันไม่ง่ายเพราะมีโจทย์มากก็ทำสังฆทานบ่อยๆ ปล่อยปลาที่อยู่ตามตลาดสด  สร้างพระ  ทอดกฐิน  แล้วให้เจ้ากรรมนายเวรมาโมทนาบุญก็จะดีขึ้นนะครับ  

อยากติดต่อผมก็คงให้เบอร์โทรไม่ได้  ไม่ใช่หยิ่ง แต่หลายๆท่านมักเอาปัญหามาปรึกษาผม  จนกลายเป็นปัญหาผมไปด้วย  ผมก็ทุกข์ไม่น้อยกว่าท่าน  แต่ผมยอมรับทุกข์เหล่านั้นแล้วอยู่กับมันแต่ไม่ให้มันมาอยู่ในจิต  เดี๋ยวนี้ผมจึงยอมรับกฏแห่งกรรม  ยอมรับนะแต่ไม่ยอมแพ้  ทำบุญหนีเรื่อยๆ  ไปนิพพานเมื่อไหร่ก็จบเรื่องกัน  อีกไม่นานหรอกครับ  ทุกท่านสามารถคุยกับผมได้ทางไลน์ ID NAKHUNKRIT  เมื่อแอดมาแล้วพิมพ์ว่า หลวงพ่อตามกลับ  เราคุยกันเรื่องปฏิบัติแล้วก็เรื่องฮาๆที่เล่าในนี้ไม่ได้  มีสาระบ้างไร้สาระบ้าง  สำหรับวันนี้ก็ขอจบเรื่องเล่าไว้ก่อน  พบกันใหม่เดือนหน้า สวัสดี….

Top