ตามลูกพ่อ
สวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่าน วันนี้วันที่ 21 พฤศจิกายน 2556 เป็นวันที่บ้านเมืองมีความวุ่นวายอีกวาระหนึ่ง บ้างก็เห็นตรงบ้างก็เห็นต่างบ้างก็มั่วๆไปกะเขาเห็นไม่เห็นไม่รู้ นั่นก็เป็นเรื่องของการเมืองในยุคที่มีม๊อบเป็นกำลัง ชาติเราเป็นหนึ่งในเรื่องนี้จริงๆ หลายข้อความในเฟซบุคหรือแม้แต่ทีวีที่บ้านก็ทำผมเพลีย ทั้งพ่อและแม่ก็แหมดูทีวีเปิดช่องม๊อบเสียงด่าลั่นบ้าน สรุปมันด่ารัฐบาลหรือด่ากูอันนี้ไม่ทราบแต่ที่ทราบคือหูมันได้ยิน ไม่ใช่แค่ได้ยินกะหูนะครับกับใจก็ได้ยิน ทุกครั้งที่ผมนั่งทานข้าวแล้วพ่อกับแม่เปิดดูม๊อบ กระแสแห่งความเกลียดชัง อารมณ์ที่มีแต่ความโกรธแค้นมันออกมากระทบใจผม แรกๆฟังไปก็คิดไปหลังๆฟังไปก็ส่องไปว่าคนพูดเป็นคนประเภทใด ทำความดีอะไรบ้าง ทำความชั่วอะไรบ้าง ก็นึกแปลกใจว่าเธอคนนี้ความดีก็ปรากฏนะบุญก็ทำแต่ทำไมใจถึงมีแต่ความชิงชัง โกรธแค้น จากนั้นก็ดูใจพ่อแม่ตัวเอง ก็พอกันฟังคนในทีวีก็มีอารมณ์เดียวกันไป
หลังๆผมก็เอาข้าวมากินบนห้องดีกว่า แหมมันเหมือนกินไปโดนด่าไปโดยที่คนโดนด่ามันไม่ได้ยินแต่เราได้ยิน หลายคนชอบด่าผมว่าผมเป็นคนประเภทไทยเฉย เฉยรึ เออคงจริงผมไม่สนสีใดไม่เอาฝ่ายใด ผมสนแค่ถึงเวลาผมไปเลือกตั้งตามกติกาที่พึงทำได้ ใครจะทำอะไรอย่างไรก็เป็นเรื่องของเขาเราทำหน้าที่เราแล้ว หมดวาระก็ไปเลือกใหม่ใครทำความเจริญให้ชาติก็เลือกใครไม่ทำก็ไม่เลือกก็แค่นั้น สุดท้ายแล้วชาติไทยก็ยังคงเป็นชาติไทยอยู่ดี ไม่มีใครเอาไปขายให้ใครได้ ไม่ต้องกู้ชาติ ที่ผ่านมาก็กู้กันมาหลายวาระ ก็เอาเป็นว่าการเมืองเป็นเรื่องวุ่นวาย มาเรื่องเราดีกว่าวุ่นวายกับใจเราก็แก้ยากพอตัว ที่ผ่านมาก็เป็นประเพณีลอยกระทง ผมลอยกระทงครั้งสุดท้ายซักสองสามปีก่อน ทุกครั้งที่ลอยกระทงจะมีความรู้สึกว่าผมเคยลอยมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน มีความรู้สึกว่าคงเคยมีความผูกพันกับกระทงกับโคมลอยมาแต่กาลก่อน หลังๆก็ไม่ค่อยจะได้ไปลอยเพราะเบื่อคนเยอะ รถติด คนมากก็ไม่ไป หลายครั้งทำให้คิดว่านี่วันเลยกระทงหรือภาวะสงคราม เสียงตูมตามไม่ขาดสาย
มีวัยเด็กยันวัยชรามาลอยกระทงกันมาก เห็นหน้าตาแต่ละคนยิ้มแย้มแจ่มใส ไอ้เราก็พลอยยิ้มแย้มแจ่มใสไปด้วย แต่คนเศร้าก็มีไม่ใช่ไม่มี วันนี้ก็นิ้วขาดมือหายไปหลายคนก็เป็นที่จดจำกันไป ดีที่ผมนิ้วยังครบเพราะเป็นคนไม่คบกับประทัด กระจับ อะไรต่างๆ แต่เมื่อสมัยเด็กก็ไม่เบา เอาหมดไอ้ประเภทมีเสียงดังดีมากนี่ชอบ ซื้อมาเล่นทีนึงเป็นเดือนยังไม่หมด จุดใส่หมาบ้างคนบ้างสนุกสนานแหมโตมานี่ใครมาจุดใกล้ๆนะอยากจะเอามือบ๊องหูให้อื้อแทนประทัด มันก็แปลกดี อีตอนเด็กกับตอนโตเหลืออีตอนแกนี่คงดีขึ้น เพราะหูตึงไม่ได้ยินเท่าไหร่ ช่วงนี้ก็ใกล้จะสิ้นปีไปทุกที ปีหนึ่งผ่านไปไวจริงๆ ปีนี้ก็เป็นอีกปีที่เจอความทุกข์มากพอสมควร นั่นมั้ยมันไม่ได้เข้าเรื่องซะที พอพล่ามก็ยาวไปเรื่อย บ่นไปเรื่อย หวังว่าท่านผู้อ่านคงจะรำคาญน้อยลงหรือยังไง มาเข้าเรื่องซะที
ช่วงเดือนนี้ผมก็มีโอกาสไปหลายจังหวัดเหลือเกิน เหนือยันอีสาน แต่ที่ไปเยอะคงเป็นอีสาน มันเป็นเขตที่ไม่อยากจะไปเพราะอะไรรู้มั้ย ก็เพราะรถมากขับเร็วไม่ค่อยได้ เวลากลับกรุงเทพก็รถมากแถวๆมวกเหล็กไปจนถึงสระบุรี ถนนก็ไม่ค่อยดี แต่ก็ต้องไปเพราะงานมันมีแถวนั้น ก็มีโอกาสได้พบกับน้องๆแถวๆขอนแก่น ที่ได้พบก็เพราะน้องผมไปบรรยายสรรพคุณเอาไว้กับบรรดาคณะวัยโจ๋เกรียนแห่งขอนแก่น แหมน่าชื่นใจตรงเด็กสมัยนี้ใฝ่ดีมีมาก มันก็คงอยากจะลองหรือยังไงอันนี้ไม่ทราบ ไอ้นี่มันทำได้อย่างที่มันโม้ไว้มั้ย อะไรประมาณนี้มั้ง การไปของผมที่นั้นมีหลายวาระด้วยกันมีหลายท่านอยากให้ผมสอนมโนมยิทธิให้ อยากให้ฝึกนู้นนี่แนะนั้น ไอ้เราก็ไม่ค่อยจะได้เรื่องก็คิดว่าเรามันก็ยังไม่พ้นปากนรกจะสอนอะไรกับเขาได้ ผมก็เลี่ยงนะบอกตรงๆว่าเลี่ยงที่จะสอนใครต่อใครมาโดยตลอด เหตุผลเดียวเลยคือขี้เกียจ อีกอย่างที่อื่นเขาก็มีให้ฝึกทำไมไม่ไปจะให้กูมาฝึกให้ก็ไม่เอาดีกว่า เห็นมั้ยว่าผมมันเป็นคนไม่เอาใครขี้เกียจ เบื่อคนหมู่มาก มากคนก็มากเรื่อง ที่สำคัญรำคาญคนประเภทปากหมา ยังไม่ทันจะรู้ว่าเขาเอาดีกันยังไงแต่ปากก็เห่าไปเสียก็มีมาก
แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนหลายครั้งที่ผ่านมา ก่อนหน้านี้ผมใช้ LINE เป็นเครื่องมือติดต่อสื่อสารกับหลายๆท่านก็มีโอกาสได้คุยกับน้องท่านนึง ต้องยอมรับกันตรงๆว่าหลังๆผมคุยกับใครไม่เคยสนใจจะดูคนๆนั้น น้องท่านนี้ผมก็ไม่ได้ส่องอะไร จนผมมาทำธุระที่หนองคาย ขากลับเด็กเกรียนขอนแก่นก็เชิญทานข้าวเย็น เรียกทานเพราะไปเอายัดห่าดีกว่า น้องๆนัดยัดห่ากันที่ร้านไวน์ แหมอะไรจะดีปานนี้ก็ขอย้อนไปก่อนหน้านี้นิดนึง ระหว่างกลับจากหนองคายมาขอนแก่น ผมก็รู้แล้วว่าผมต้องฝึกมโนมยิทธิให้เด็กสองคนนี้ ผมจึงดูสองคนนี้โดยใช้กำลังของสมาธิที่มีน้อยนิดของผม มันจะถูกหรือไม่ถูกก็ไม่ทราบอุปาทานหรือไม่อุปาทานก็ไม่รู้ สิ่งที่รู้คือสองคนนี้ไปได้แน่เพราะบารมีมากพอสมควร ของเก่าที่เขาพึงมีบารมีก็มากพอสมควร ผมไม่ถามพระเพราะถ้าถามก็ไม่สมควร มันเป็นหน้าที่ๆผมพึงจะคิดทำได้โดยไม่ต้องถามท่าน ก็เห็นควรว่าวันนี้คงต้องฝึกสองคนนี้ตามกำลังบารมีของตนเอง ครั้นจะมาดึงไปแบบง่ายๆผลเสียก็มีมาก เพราะคนที่ได้อะไรมาง่ายๆมักเนรคุณเจ้าของวิชา หาได้มีความเพียรมุ่งมั่นหมั่นตัดสังโยชน์ไม่ ยังผิดศีล ทิ้งฌานสมาบัติที่ตนพึงมี แรกๆนี่อยากกันนัก อยากไปเห็นว่าเป็นยังไง อยากไปดู อยากชัด ก็ขอบอกว่าชัดไม่ชัดอยู่ที่ความสะอาดของจิต
หลังๆมานี่อะไรที่มีผลทำให้คนรักษาศีลได้แม้เพียงข้อเดียวผมก็ทำ อะไรที่จะทำให้วัยรุ่นวัยเกรียนวัยกวนตีนมาไหว้พระสวดมนต์ นั่งสมาธิได้ผมก็ทำ แม้ได้ผลเพียงน้อยนิดแต่ก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลยหลายคนบอกทำไปทำไมไม่ได้มรรคได้ผล ก็เพราะคนอย่างนี้คิดแบบนี้ไง มันถึงวนเวียนอยู่แบบนี้ การที่คนจะได้ดีไม่ใช่ว่าเกิดมาแล้วดีเลยอันนี้ไม่มี มันต้องเพียรทำดีไปทีละเล็กละน้อยสะสมไป อ้าวเผลอนอกเรื่องไปอีกแล้ว ก็ขออภัยไม่ได้ด่าใครแต่ใครจะรับไว้พิจารณาอันนี้ไม่ว่าตามพอใจ
มาถึงขอนแก่นกันต่อไปดีกว่า พอขับรถมาถึงขอนแก่นผมก็หาที่พักแบบที่พอจะฝึกลิงสองตัวได้ถนัด ก็มาได้ห้องใหญ่หน่อยก็ดีเลย จากนั้นก็ไปนั่งดูเขาจิบไวน์กัน ไอ้เราก็กินไปคุยกับพ่อลิงสองตัวไปไม่ได้ส่องใครแบบจริงจังมานานก็เอาซะหน่อยครับ ดูมันแบบเจาะลึกถึงเหตุที่ลงมาเกิดเพราะอะไร ปัจจุบันมีนิสัยใจคอแบบไหน มีความคิดอย่างไร แต่การใช้เจโตครั้งนี้พลาดไปนิดนึงตรงที่ทำให้น้องมันรู้สึกอึดอัดหายใจไม่เต็มปอด เออกูก็ต้องขออภัยที่ทำให้มึงรู้ตัว แต่มันเป็นการดีที่กูจะสงเคราะห์ได้ก็อย่าว่ากัน ก็เลยบอกว่านี่แหละเขาเรียกการส่องในแบบของกู จากนั้นผมก็ดูน้องอีกคน ต้องขอบอกว่าคนนี้ไม่ธรรมดา เป็นหนึ่งในอาเซียนอีกคนที่โดนชุดใหญ่ ระหว่างที่ผมกำลังยัดพิซซ่าด้วยความเอร็ด ก็รู้สึกขนลุกวาบๆข้างเดียว เงยหน้ามาอ้าวเอาแล้วไง เจอใครไม่ขอบอก เอาเป็นว่าเป็นผีก็แล้วกัน มาบอกว่านี่ดูมันทำสิดูมันอยู่ดีไม่ว่าดีมันหาเรื่องลงนรก มันจะเอาดีได้ยังไง แต่สายตาที่มองก็มองด้วยความเมตตาจริงๆ เออรวมความว่ายาว ส่วนตัวมันนั่งไม่รู้เรื่อง ผมก็รับปากผีไปว่าผมจะดึงกลับมาให้มันดีตามกำลังที่พอจะทำได้ จากนั้นก็ส่องดูต่ออีกพักนึงว่าหนึ่งในอาเซียนคนนี้เป็นใครมาอย่างไร ได้ความพอสมควรก็ชวนกันเข้าโรงแรม
มาถึงโรงแรมที่พักก็จัดแจงพานครู ก็เปิดเสียงหลวงพ่อในยูทูป สวดมนต์ สมาทานเสร็จก็ให้ฟังคำแนะนำจากหลวงพ่อ ระหว่างนั้นผมก็ดูกำลังใจทั้งสองคนนี้ก็คิดว่างานนี้ไม่ยากเกินไป แล้วก็ปล่อยให้นั่งสมาธิสักสิบนาทีเศษๆ พอได้ที่ก็เริ่มการฝึก รายละเอียดไม่ขอเล่า ผลที่ได้ก็สามารถสัมผัสได้ว่า สวรรค์มีจริง เทวดามีจริง นิพพานมีจริง และหลวงพ่อรักลูกหลานจริงไม่เคยมีครั้งใดที่ผมพาใครไปกราบท่านแล้วท่านไม่ยิ้มไม่กอดลูกท่าน ครั้งนี้ท่านมองลูกท่านที่ยังไม่เอาดีเท่าที่ควร สายตาที่ท่านมองเปี่ยมไปด้วยเมตตา ท่านกอดลูกท่านเราเห็นก็ปีติชื่นใจไม่ว่าลูกๆทั้งหลายจะไม่ได้เรื่องได้ราววิ่งหานรกเพียงใด ความห่วงใยที่ท่านมีให้ไม่คลายไปไกลจากใจเรา ท่านพูดอะไรนี่เจ้านี่ไม่ได้ยินซักอย่าง ครั้นเราจะบอกทั้งหมดก็คงไม่ดี เพราะง่ายเกินไป ต้องฝึกฝนและขึ้นมาบ่อยๆ เมื่อจิตเบาจิตละเอียดก็จะสัมผัสได้
นี่เป็นอีกวาระหนึ่งที่ผมอิ่มเอิบ ดีใจที่น้องๆได้กราบท่านพ่อ พวกเขามีความเกี่ยวเนื่องกับท่านพ่อและผม การฝึกมโนมยิทธิแบบครึ่งกำลังไม่ใช่เรื่องยาก สิ่งที่ยากคือการรักษาสิ่งที่ได้มา มโนมยิทธิเป็นเครื่องพิสูจน์ นรก สวรรค์ พรหม นิพพาน และไม่ใช่ว่าได้แล้วจะเข้านิพพานได้ ท่านต้องเป็นผู้ที่มีศีลบริสุทธิ์ เคารพในพระรัตนตรัยด้วยความจริงใจ ให้คิดทุกวันนะว่าเราต้องตายเราอาจตายวันนี้ก็เป็นได้ และที่สำคัญมีพระนิพพานเป็นที่สุด ยากมั้ยล่ะ เพียงเท่านี้คิดว่าคงไม่ยากจนเกินกำลังเกินความสามารถ สิ่งเดียวที่ท่านต้องการคือลูกหลานท่านพ้นจากอบายภูมิ มันหนักนะไปแล้วก็หนักเอาการ แค่เป็นมนุษย์ได้นี่ก็หนักพอแล้วทุกข์กันมั้ยล่ะ มันหาความสุขยากยิ่งแค่ในแต่ละวัน การหากินก็ยากลำบาก ภาระหน้าที่ต่างๆล้วนแต่เป็นของหนักทั้งสิ้น แต่ไม่ว่าเราจะทุกข์กับการเกิดเพียงใด ขอให้ท่านหนักแน่นไว้ว่าชาตินี้จะเป็นชาติสุดท้ายของเรา มันจะเป็นวาระสุดท้ายที่เราท่านจะไม่กลับมาเป็นมนุษย์โลก เทวโลก พรหมโลก ทั้งสามโลกนี้เรามิปรารถนา เราต้องการนิพพานเป็นที่สุด ขอให้ท่านรักษาความดีที่พึงมี พยายามปฏิบัติเพื่อพระโสดาบันให้ได้ นิพพานก็ไม่ได้ไกลเกินกำลัง ที่บารมีพวกท่านพึงมี ทุกคนล้วนแต่มีบารมีกันทั้งสิ้น รู้มั้ยทำไม
ก็เพราะคนที่ไม่มีบารมีจะไม่มีใครคิดเรื่องนิพพาน เอาแค่สวรรค์ยังไม่คิด ฉะนั้นพวกท่านทั้งหลายล้วนแล้วแต่มีบารมี จงตั้งใจทำในสิ่งที่ตนต้องการ ผมก็ไม่ใช่คนดีอะไร ยังเลวอยู่ ยังไม่แน่ว่าจะไปเที่ยวนรกอีกเมื่อไหร่ สุดท้ายนี้ก็ขอให้ท่านทั้งหลายจงตั้งใจ หมั่นปฏิบัติ หมั่นระงับ หมั่นละไปทีละน้อยไม่ต้องเคร่งเครียดจนเกินพอดี มีโอกาสเราคงได้พบกัน ก็ขอบอกหลายๆท่านที่เข้ามาอ่านกันสักนิดนะครับว่า ผมไม่เอาเรื่องแก้กรรม ขอเถอะครับ ไปหาคนที่เขามีอาชีพแก้กรรมจะดีกว่ามั้ง เพราะผมบอกวิธีแก้ให้แล้วผมมีผลกระทบจากกรรมของท่าน ก็ไม่เอาดีกว่า ไม่ใช่ใจดำไม่เมตตาสงเคราะห์นะ ผมสงเคราะห์มามากพอสมควรแล้ว โดนผลกระทบก็มากพอสมควร กรรมมันแก้ได้ก็ต้องได้รับการอโหสิกรรม แต่มันไม่ง่ายเพราะมีโจทย์มากก็ทำสังฆทานบ่อยๆ ปล่อยปลาที่อยู่ตามตลาดสด สร้างพระ ทอดกฐิน แล้วให้เจ้ากรรมนายเวรมาโมทนาบุญก็จะดีขึ้นนะครับ
อยากติดต่อผมก็คงให้เบอร์โทรไม่ได้ ไม่ใช่หยิ่ง แต่หลายๆท่านมักเอาปัญหามาปรึกษาผม จนกลายเป็นปัญหาผมไปด้วย ผมก็ทุกข์ไม่น้อยกว่าท่าน แต่ผมยอมรับทุกข์เหล่านั้นแล้วอยู่กับมันแต่ไม่ให้มันมาอยู่ในจิต เดี๋ยวนี้ผมจึงยอมรับกฏแห่งกรรม ยอมรับนะแต่ไม่ยอมแพ้ ทำบุญหนีเรื่อยๆ ไปนิพพานเมื่อไหร่ก็จบเรื่องกัน อีกไม่นานหรอกครับ ทุกท่านสามารถคุยกับผมได้ทางไลน์ ID NAKHUNKRIT เมื่อแอดมาแล้วพิมพ์ว่า หลวงพ่อตามกลับ เราคุยกันเรื่องปฏิบัติแล้วก็เรื่องฮาๆที่เล่าในนี้ไม่ได้ มีสาระบ้างไร้สาระบ้าง สำหรับวันนี้ก็ขอจบเรื่องเล่าไว้ก่อน พบกันใหม่เดือนหน้า สวัสดี….