วันนี้มีเรื่องตลกปนเหลือเชื่อมาเล่าให้อ่านพอแก้เครียดครับ…

เมื่อเช้าแม่ผมโทรมาบอกว่าวันนี้ว่างไหมจะชวนเข้าบ้านเอาem ball ไปลงผมว่างนานแล้วก็ตอบตกลงครับเลยถามว่าจะไปกันยังไงแม่บอกอาโซ้นเอารถมาฝาก(อาโซ้นนี่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับพ่อครับบ้านอยู่แถวนวนครน้ำท่วมเลยฝากรถไว้กับพ่อผม)รถพ่อนี่จอดยาวครับบนสะพานที่ไหนซักแห่งแถวเลียบคลองสาม

ก็เอาผมก็พาน้องหมาใส่กรงไปด้วยเดี๋ยวอยู่จะเห่าหอน ผมใช้เส้นทางโทลเวย์ลงรังสิตและไปเข้าถนนบางขัน-มอเตอร์เวย์(หลายคนอาจไม่รู้จักเอาเป็นว่าถนนที่ผ่านหน้าวัดพระธรรมกาย)

ขับมาจนถึงคลองสามครับปากคลองนี่รถจอดกันเป็นร้อยคนย่านนนี้เขาอาศัยรถปิคอัพ สองแถวหรือไม่ก็เรือ. แม่ผมแวะหาลูกน้องที่บ้านแถวปากทางครับแหมไม่รู้ดันไปถามใครเข้าให้ดันบอกเข้าได้ๆเมื่อกี้เห็นนิสสันมาร์ซเพิ่งออกมา. เวลานั้นพ่อบอกจอดแถวนี้แหละแล้วต่อสองแถวเข้าไป. ไอ้ผมก็เอาซะหน่อยใช้ทิพจักขุญานดูทันทีว่ารถที่เอาของเขามาขับจะเข้าได้มั้ย

เออได้นี่หว่าเอาวะ…บอกพ่อกะแม่ไปได้ไม่ลึกน้ำลงเยอะแล้ว หุหุ พ่อเงียบแม่บอกเอาไงพ่อ

พ่อบอกไม่ลึกมั้ง นั้นมีเสียงสนับสนุน. ขอขยายความนิดเรื่องรถ รถคันนี้เป็นของอาที่เอามาฝากเพื่อหนีน้ำท่วมแต่ผมกำลังจะเอาไปลุยน้ำท่วม เป็นรถเก๋งโตโยต้าโซลูน่า ไอ้ผมปกติขับคันใหญ่และสูงเลยรู้สุกว่าไอ้คันนี้มันเตี้ยจัง. ไหนๆก็ไหนๆ

ผมเลยขับเข้าไปโลด แรกๆน้ำมันก็ประมาณครึ่งล้อครับได้ยินเสียงน้ำกระทบพื้นรถก็เออตื่นเต้นดีวิ่งเข้ามาได้อีกหน่อย พ่อบอกเออตรงหมู่บ้านไทยสมบูรณ์นี่ลึกนะ แม่เสริมทันที่ใช่ๆก่อนน้ำท่วมหนักไอ้ตรงนี้ท่วมก่อนเพื่อน. ผมก็ต่อเลยครับแล้วทำไมไม่บอก เงียบทั้งคู่ครับ

ถนนหน้าหมู่บ้านนี้มันต่ำจัดจากครึ่งล้อรถผมไปเป็นครึ่งล้อรถโพร์วิล พอครึ่งล้อโฟร์วิลน้ำเริ่มทะลักเข้ามาในรถครับ แม่เริ่มเหวอบอกบอลหาที่จอดเถอะแม่ว่าไม่รอดรถอาโซ้นพังแน่อาโซ้นโกรธตาย ผมก็บอกไปว่ากลับไม่ได้แต่ไปถึงไม่ถึงไม่รู้ อีตอนนั้นเริ่มใจไม่ดีแล้วครับกำหนดจิตขึ้นไปถามท่านพ่อข้างบนแหมไปไม่ได้ครับจิตไม่นิ่งคิดในใจกูซวยแล้ว เอารถเขามาพัง

ก็เริ่มภาวนานะมะพะทะ จับลมหายใจแหมทำไมอีตอนนี้มันยากจัง.

นี่ทุกคนอ่านดูผมเป็นตัวอย่างนะครับเวลาคับขันจิตไม่นิ่งหากตายตอนนี้ท่าจะแย่เห็นมั้ยครับ

พอภาวนานิ่งแป๊บนึงเอาเจอพ่อและไม่ใช่พ่อที่นั่งข้างๆนะแต่นั้งข้างบน. ก็ถามท่านพ่อว่าท่านพ่อรถจะรอดมั้ยครับ ดีที่ท่านพ่อตอบว่ารอดครับ

ที่นี้รถเริ่มเข้าจุดวิกฤษครับดันมีรถใหญ่วิ่งสวนมาผมเห็นคลื่นน้ำหน้ารถสูงมาแต่ไกลในใจคิดหรือนี่คือคลื่นสร้างความบรรลัยว่ะเนี้ย ขับซะเร็ว คลื่นก้อนนี้เต็มครับขึ้นมาบนกระโปรงหน้ารถ ใจนี่หายไปไหนไม่ทราบเวลานั้นรถดับก็จบแหมแต่ผ่านมาได้ครับแต่น้ำท่วมในรถแล้วครึ่งแข้ง

ขับมาจนถึงบิ๊กซีครับอันนี้พี่เดือนยี่คงเคยมาช็อปปิ้ง. จอดรถเสร็จแม่เอามือวักน้ำออกใหญ่โล่งใจว่ารอดมาได้ยังไง ไอ้ผมก็ปากไวครับบอกแม่ไม่ต้องเอาน้ำออกเดี๋ยวขากลับเอาออกทีเดียว ตอนนี้ทั้งพ่อและแม่โล่งอกครับแต่กังวลว่าอีตอนกลับจะรอดไหม

ระหว่างทางที่เข้ามามีบรรดาผู้ประสบภัยหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรถผมกันด้วยความเฮฮาเวลานั้นเปิดกระจกขับก็ได้ยินเสียงสรรเสริญไม่ขาดสาย. โฮน้องแน่ว่ะใจถึงจริงๆ บางคนว่าสุโค่ยไปเลยพี่. บางคนว่าฟอร์จูนเนอร์ยังอาย แหมพี่น้องคลองสามแต่ละคนลุ้นกันตัวโก่ง

หลังจากจัดการem ballในบ้านเรียบร้อย ก็กลับครับก่อนกลับถ่ายรูปบ้านไว้เป็นที่ระลึก

พอกลับมาที่รถทั้งพ่อทั้งแม่ถามผมครับเพราะคิดว่าอีตอนเข้ามามันฟลุ๊ค ถามผมจะออกได้ไหม เฮ้ยทำอย่างกะลูกเป็นหมอดู ผมบอกว่าเข้าได้ก็ต้องออกได้. แต่ใจโคตรกลัวเลยครับกลัวรถเขาพัง

ท่านผู้อ่านลองคิดสภาพดูนะครับน้ำมันสูงขนาดไฟหน้ารถเก๋งอะครับครึ่งประตูไม่รู้รอดได้ไง

ขากลับนี่หนักครับใจผมคิดอย่างเดียวครับท่านพ่อช่วยด้วยๆๆอย่าให้ดับนะครับ

พอมาถึงจุดที่น้ำลึกสุดความซวยรออยู่เบื้องหน้าครับมีรถสิบล้อขับสวนมา4คัน อีตอนตื้นๆไม่มาดันมาสวนตอนลึก ไม่วายไอ้หกล้อขนส่งผู้ประสบภัยคนยืนเต็มท้ายรถพร้อมใจกับหยิบมือถือถ่ายความฉิบหายรถผมอีก กรรม เข้าไปนี่ยิ่งกว่าตัวประหลาดครับ คนมองกันเป็นร้อยๆคนส่วนใครไม่ได้มองไอ้คนที่มองมันจะสะกิดให้มองรถผม. เวลานี้ในรถเต็มไปด้วยความตึงเครียด ผมเลยเอาฮาแก้เครียด บอกแม่ว่า… แม่บอกอาโซ้นนะอย่าขายรถให้ใครเราเอาไว้ใช้ตอนน้ำท่วม. ฮากันไปครับ จากนั้นเริ่มฮาไม่ออก พอมาถึงจุดลึกสุดตอนนี้มิดไฟหน้ารถครับแถวมีคลื่นลูกใหญ่มาจากรถที่วิ่งสวนมา คลื่นนี่สูงเลยกระโปรงหน้ารถสาดใส่กระจกขึ้นหลังคา โอยใจไปอยู่ตาตุ่มเหลืออีกสามคันครับ แม่ผมโบกมือยิกๆผมบอกแม่โบกอย่างงี้เดี๋ยวมันคิดว่าเรียกให้มันขับเร็วจะยุ่ง ก็ฮากันต่อครับ. ผมกำหนดจิตให้ท่านพ่อมาช่วยให้รอดตรงนี้ไปให้ได้ ท่านพยักหน้ารับครับ ตอนนี้คันที่สองพาคลื่นมาอีกทีนี้หนักกว่าลูกแรกแบบเต็มกระจกขึ้นหลังคา. ตอนนี้คนแถวนั้นออกมาดูผมกับเพียบทั้งถ่ายรูปอัดคลิปเอาเข้าไป.

ทั้งแม่ทั้งผมทั้งพ่อนั่งแช่น้ำครับนั้งขับรถน้ำเข้ามาจะถึงหัวเข่า พ่อเอาถังขยะตักน้ำออกจากรถแม่กะผมฮากันไปสุดท้ายรอดออกมาจนได้ครับแหมคนแถวนั้นถามออกมาจากตรงไหนไม่มีใครเชื่อครับว่าจะออกมาได้

ผมบอกแม่ว่าไหนไอ้คนที่บอกนิสสันมาร์ซเพิ่งออกมาเอ้าฮากันต่อครับขำกลิ้ง แม่บอกอาโซ้นรู้ว่าเอารถมันมาลุยน้ำลึกขนาดนี้สงสัยเป็นลมอุตส่าห์ขับรถหนีน้ำไปฝากไว้ชลบุรีแต่ดันเอารถมันมาลุยน้ำ5555

มีเวลา2วันทำให้พรมหายเปียกครับ…

วันนี้สิ่งที่ผมได้จากเหตุนี้ก็คือการที่เราวิตกหรือกลัวนั้นมันทำให้สติหายไปชั่วขณะจากอารมณ์ที่ทรงเป็นปกติเอาเข้าจริงก็เตลิดได้เหมือนกันจากที่ต้องการขึ้นข้างบนกำหนดปุ๊บไปปั๊บนี่วันนี้คับขันจิตไม่นิ่งมันขึ้นไม่ได้ครับต้องดึงจิตกลับมาไว้ที่ปลายจมูกกับคำภาวนาซึ่งผมไม่ได้ทำแบบนี้นานแล้ว. ท่านผู้อ่านพิจารณานะครับหากเราเจอเหตุที่พึงทำเราตายก่อนเวลาอันควรนี่จิตสุดท้ายท่านจะนึกถึงนิพพานมั้ยครับ ส่วนผมหากวันนี้เกิดหัวใจหยุดเต้นคงไปเป็นปลา55555…

วันนี้ก็มีเรื่องเล่าแต่เพียงเท่านี้ ขอบุญที่ข้าพเจ้าบำเพ็ญแต่อดีตจวบจนปัจจุบันจงสำเร็จแด่ท่านผู้อ่านและท่ายผู้มีพระคุณด้วยเทอญ…ราตรีสวัสดิ์

12-11-2011, 11:18 PM