มาเริ่มกันที่เรื่องนางไม้ครับ…

วันแรกที่เดินทางไปเป็นวันศุกร์ครับ วันนี้กำลังใจเต็มจริงๆครับ อารมณ์เบิกบานแต่เช้าเพราะสาวน้อยให้ตังติดตัวสามพันบาท เวลานั้นคิดในใจจะทำบุญพอมั้ยเนี้ย เธอคงเกรงว่าผมจะแวปไปแวปมาละมั้งครับ

เติมน้ำมันก็เป็นพันแล้ว เอ้าไม่เป็นไรยังพอมีซุ้มอยู่บ้าง เล็กน้อย ขับไปถึงศูนย์ก็เที่ยงครับ

ไปถึงก็ถูกชวนกินข้าวพอดีครับ แหมผู้ที่มาก่อนล่วงหน้านี่มาด้วยใจครับ ทานข้าวเสร็จระหว่าที่ผมกำลังเดินออกจากโรงครัวไปยังศาลาเก่านั้นเห็นนางไม้ราว5ตนยืนมองผมอยู่ครับ เราก็ทำเป็นเฉยๆครับ

จากนั้นก็ไปทาสี ทาไปคุยกับครูบาอาจารย์ไปครับ แต่ด้วยความแสบของผม ปกตินี่ถ้าถามอ.วิตรงๆท่านก็ตอบไม่ค่อยตรงประมาณผมตามไม่ทัน ที่ตามไม่ทันก็เพราะผมไม่เคยใช้เจโตกับครูบาอาจารย์ครับ ก็ตรองตามหลังตลอด ตรงนี้สำคัญนะจำไว้ครับทุกท่าน การใช้เจโตหรืออะไรก็แล้วแต่จะมีผลทันทีหากจิตของเรายังไม่เข้าสู่อารมณ์ของพระอริยะเจ้าทั้งสี่ขั้นแต่ดันไปทะลึ่งดูจิตอันนี้ไม่ควรครับ

คุยไปเพลินไปก็วกมาถามท่านเรื่องนางไม้ครับถามท่านว่า อ.วิ ทำไมนางไม้นี่เขาอะไรกับผมจังครับ

ท่านหัวเราะครับบอกว่าแหมเป็นธรรมดาลูกเราเคยเกี่ยวเนื่องกันมานะ แล้วมีก็คนละ. ผมบอกว่าเห็น5ครับ

อ.ท่านยิ้มครับท่านบอกงั้นก็5คนนี่เกี่ยวพันกับเรามาก่อนแต่มีเยอะกว่านั้นนะ เวลานั้นผมรู้ทันทีว่าเมีย3แม่2ครับ

ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากครับทาสีต่อไป จากนั้นคนเริ่มทยอยเดินทางมาครับ มาช่วยงานกันมาก

พอตอนเย็นเล็งๆไว้ว่าจะได้นอนที่ไหน. อ.ชนะท่านถามนอนไหนดี ผมบอกนอนไหนได้หมดครับ

ในใจคิดครับอย่าเอาเปลี่ยวๆเป็นใช้ได้ แอบกลัวเล็กๆครับ. เลยไปได้นอนกุฏิไม้ข้างศาลาใหญ่ครับแหมสงบแน่งานนี้ พอตกกลางคืนหลังทานข้าวเสร็จก็ช่วยกันจัดพานจัดนู้นนี่นั้นแยะครับจนดึก

พอได้เวลาก็เอาแหละครับไปอาบน้ำเวลานั้นราวเที่ยงคืนหรือตีหนึ่งไม่แน่ใจนักครับ อากาศเย็นสบาย

อาบน้ำเสร็จระหว่างเดินกลับที่นอน ก็เห็นนางไม้เป็นกลุ่มใหญ่จับตามองมาที่ผมครับ

แหมตื่นเต้นครับกลัวเล็กๆเริ่มกลัวใหญ่ขึ้น ที่ว่ากลัวนี่กลัวพวกเธอเล่นแห่กันมาทั้งก๊กจะหุหุ คงรับมือไม่ไหวล่ะครับ

อีตอนกลางวันน่ะเจอยังทำเนียนไม่เห็นได้ถ้่ามากลางคืน ยามวิกาลนอนคนเดียวนี่ยังไม่แน่ใจกำลังตัวเองครับ

ว่าจะสติแตกวิ่งโกยหรือเปล่า แหมก่อนหน้านี้เมื่อสมัยที่ไปเช่าบ้านนางไม้คนก่อนทำของเก่าอีตอนนั้นน่ะระยำจัด

ครับผมเชื่อว่าในประเทศนี่หรือในโลกนี้น้อยนักที่จะทะลึ่งตึงตังปนระยำหน่อยๆแบบผม

ลูกน้องครับนอนอยู่ที่บ้านหลังนี้

ชั้นบนมีสองห้อง ห้องนึงมันนอน อีกห้องนึงเป็นห้องนางไม้ ในห้องนี้เต็มไปด้วยอุปกรณ์แต่งหน้า ชุดไทยที่ผมจัดให้ตอนเจรจาครั้งแรก เดิมทีตั้งใจว่าจะมานอนบ้าง ก็ไม่เคยมาเมื่อรู้ว่านางไม้อยู่. มีอยู่วาระนึงน้าผมที่เป็นมุสลิมมีโอกาสมาก็พาแกไปดูละครับแกบอกสวยมากสวยกว่าแฟนผมตอนนั้นมากมาย แฮะๆ ผมว่าแฟนผมตอนนั้นนี่สวยกว่านางเอกละครมากนักด้วยความที่นิวรณ์ยังเกาะจิตกินใจยึดติดกับรูป ที่สวยงามและสัมผัสระหว่างเพศ

หลังจากนั้นไม่นานลูกน้องชวนไปนอนขอหวยมั่ง แต่ผมนี่ในใจคิดแหมเคยเป็นเมียมาก่อนก็ขอระลึกความเก่าแต่หนหลังขอฟันเมียเก่าที่เป็นนางไม้เสียหน่อย สวยขนาดไหนวะเอและฟันนางไม้นี่จะเป็นยังไงเออนั่นระยำและผม

วันนั้นก็ไปนอนครับนอนอย่างเดียวไม่พอนะ แก้ผ้ารอจัดเต็มอีกตะหากจะได้ไม่เสียเวลา นั่นดูครับดูผมทำแหมนึกย้อนกลับไปก็อ่อนใจกับตัวเอง มันทำไปได้นะคนเรามีแฟนสวยปานจะนางฟ้า ยังไม่พอจะมาเอานางไม้อีก

ความปรารถนามันไม่เคยพอครับ นี่แหละที่เรียกว่ากิเลสครับ. ตกลงไม่เจออะไรซักอย่างครับอดไป

เอ้าต่อนะพอทำอะไรต่างๆจัดข้าวของในกุฏิเสร็จก็กำลังจะนอนครับ เวลานั้นราวตีหนึ่งได้ครับมีความรู้สึกครับว่ามากัน3ตน มายืนอยู่ตรงทางแยกหลังศาลาใหญ่. ผมคิดครับเกิดอยู่มายืนปลายเท้าท่าจะช๊อคชัวววน้ำลายฟูมปากแน่ครับ ให้สวยแบบโคตรนางฟ้ายังไงหากมายืนปลายเท้าใส่สไบเฉียงรับรองครับ ผมไปดีแน่ครับขณะนั้นพยายามข่มตาให้หลับมันดันไม่หลับทีนี้พอไม่หลับผมก็นอนนิ่งไม่ได้ครับด้วยการที่ผมทรงอารมณ์ตลอดสมาธิมันเกิดความเป็นทิพย์มันทรงอยู่ครับมันจะรู้ตลอดเวลาว่าใครทำอะไรอยู่ตรงไหน ก็ต้องหาวิธีให้ไม่มีสมาธิจะได้ไม่เห็นก็หยิบโทรศัพท์มาแซทแหมใครมันจะมาคุยด้วยตอนนั้นตีสองคิดไปคิดมาตายแหละเราขับรถเรายังเล่นบีบีหูฟังหลวงพ่อตามองถนนสมาธิผมยังทรงฌานได้

ไอ้การนอนเฉยๆนี่หยิบโทรศัพท์มาเล่นไม่สามารถทำให้ผมขาดจากการทรงสมาธิได้ครับ

ผมเลยเอาวะสถานที่นี้พระท่านคลุมหมดก็เลยใช้มโนมยิทธิหมดเรื่องกันคงต้องคุยกันหน่อยวามีธุระปะปังอะไรตอนนั้นผมออกไปด้วยมโนมยิทธิครับแต่เจอนางไม้รออยู่สองตนไม่รู้อีกตนไปไหนเธอทั้งสองพาผมเดินไปทางทะเลสาบครับพอไปถึงทะเลสาป ก็มาหยุดครับเธอหยุดเดินขณะนั้นผมเห็นนาคขึ้นมายืนกลางทะเลสาป7ตนครับมาบอกนางไม้ว่าขอตัวผมไปก่อนได้มั้ย. เอาแล้วกู ใครเป็นใครบ้างล่ะเนี้ยแห่กันมามีการแย่งตัวเกิดขึ้นครับนาคมา7นางไม้สองไม่มีกองหนุน เธอเลยให้ผมไปกับนาคก่อนครับจากนั้นกลับมาราวตีสามครึ่งครับ นางไม้มารับที่ทะเลสาป

แต่ผมมีความรู้สึกว่าเริ่มเหนื่อยเลยขอตัวก่อนครับสงสัยงอนครับ ทำลมกรรโชกแรง หากใครไปบวชหากสัมผัสได้จะรู้เลยครับอยู่ดีๆทำไมลมพัดแรงจัง. แหมผมคิดนะเธอจะพาผมไปไหนหรือจะพาไปปู้ยี่ปู้ยำก็อยากจะรู้ก่อนจะได้เตรียมตัวน่ะ แต่เจโตใช้กับนางไม้ไม่ได้ผมไม่รู้ใจเธอครับหรือใช้กับผีไม่ได้อันนี้ไม่ทราบนะ พอเธอไปได้สักพักผมนอนไม่หลับแหละก็ไปเดินจงกรมตรงข้างศาลาเก่า ตอนนี้แหละครับเห็นนางไม้เป็นร้อยเลยครับนั่งห้อยขาบ้างยืนบ้างมองผมอยู่บนหลังคาศาลาเก่า ผมก็ไม่สนแหละครับอยากมองมองไปอย่ามาให้เห็นจะๆกะตาก็เป็นใช้ได้เดินอยู่แปบนึงรถแม่ครัวก็ขับเข้ามา สบายและผมมีเพื่อนและจากนั้นไม่นานอ.วิท่านเดินมาเข้าห้องน้ำ ตอนแรกจะกลับไปลองนอนดูก็รออ.วิครับพอท่านออกมาก็เดินไปโรงครัวผมก็จงกลมรอ จากนั้นท่านเดินกลับมาตรงผมบอกลองดูซิว่าใครอยู่ตรงพระพุทธกัสสปแล้วท่านก็เดินไป. ผมนี่ก็สงสัยครับใครว่ะไม่เห็นมีเลยเกินไปดู เห็นลุงคนนึงกำลังก้มกราบพระพุทธกัสสป เหมือนจะเห็นด้วยตาเนื้อตกใจครับเลยเพ่งดูใหม่แหมแกหันมามองครับ ผมขนลุกซู่ครับเลยเพ่งดูอีกทีไม่มีและครับกลายเป็นรูปปั้นเต่า ก็สงสัยครับหรือเราตาฝาดเลยใช่มโนมยิทธิดูอ้าวจริงนี่หว่า เลยเดินกลับครับ

สักพักนึงอ.ชนะก็เปิดเสียงตามสาย สรุปไม่ต้องนอนกัน นี่เพียงแค่คืนแรกนะครับไปเที่ยวเมืองนาคมาคืนที่สองนี่ท่าจะหนียากล่ะมั้งตอนเช้าก็ช่วยงานตามปกติเจออ.วิท่านบอกเป็นยังไงล่ะ ผมบอกนางไม่มากวนครับท่านหัวเราะครับ

แต่ไม่พูดอะไรและก็ขำต่อ เล่มผมงง เวลานี้สมองอึนมากเบลอๆเอ๋อๆ สมองไม่แล่น ก็มานั้งจัดดอกไม้ครับเพื่อบวงสรวงเช้านี้ วันนี้เลยถามอ.ว่าจะทำยังไงไม่ให้เห็นหรือถ้านางไม้มาชวนแล้วไม่ไป อ.ท่านบอกก็เฉยซิลูกไม่รู้ไม่ชี้

ผมก็เออง่ายดีไม่น่าโง่เลย. มาคืนที่สองนี่นางไม้สงสัยจะหงุดหงิดหรืออะไรมิทราบได้ครับแสดงฤทธิ์แบบที่ผมสัมผัสถทธิ์ได้เป็นครั้งแรกครับ

วันเสาร์ผมเข้านอนราวเที่ยงคืน เธอมาหาสีรอบครับ ผมก็ไม่สนใจนะพยายามเอาจิตจับลมไปสอดเสือกออกไป เธอก็เล่าลมพัดแรงก่อนครับ วันนี้มาสองตนครับ ทำลมพัดผมไม่สนก็จัดหนักขึ้นครับ หมาหอนกันเกรียวกราว เสียงหอนโหยหวนมากครับคือมันเห็นพี่แน่หอนแบบนี้ชัวเห็นผีครับ ผมชักเสียวๆ ก็ไม่สนใจครับ ทีนี้เธอเดินวนรอบกุฎิครับปึงปังๆ แหมชักกลัวมานิดๆและที่กลัวนี่ กลัวเธอเปิดประตูครับแหมถ้าเปิดประตูได้ก็หาสุเหร่าครับฝังได้เลยน้ำลายฟูมปากชัวว ผมก็ยังเฉยนะตอนนั้นแชทกะมเหสีอยู่ก็เล่าให้เธอฟัง

สงสัยจะไม่ไหวแล้วมั้งครับทีนี้เล่นเอาอะไรไม่รู้เทลงหลังคากุฏิครับเสียงคล้ายฝนตก ตอนนั้นราวตีสามครึ่งได้ครับก็ชักรำคาญ เลยใช้มโนมยิทธิออกไปเกือบเต็มกำลังครับ เธอเห็นผมหงุดหงิดมั้งครับ เธอบอกว่าตั้งใจจะพาท่านไปเที่ยวแถวๆนี้จ้าววค่าาา แหม เสียงเล่นซะระทวย ครับเสียงเพราะจับใจครับ ผมก็ถามชื่อครับ เธอว่าเธอชื่อภัสสรกับเขมอับสรครับ จากนั้นก็ไปเที่ยวเมืองโบราณแถวๆนั้น

สรุปชวนผมไประลึกความหลัง นู้นตั้งแต่สมัยพุทธกาลครับ ไปดูเมืองที่นั้นสมัยนั้นก็เจริญเหมือนกันครับ จากนั้นเธอมาส่งตอนไหนไม่ทราบตอนเช้าเลยใช้ญาน8ดูว่าไปไหนมาบ้าง เช้านี่เพลียจริงๆครับไม่ได้หลับได้นอนแต่ยังสู้ไหว

วันอาทิตย์นี่ ไม่มีฝึกมโนมยิทธิครับพอดีว่าพระท่านสงเคราะห์ยาวครับ น้องๆบางคนเริ่มมาทักทายและสอบถามกันมากขึ้นครับ ก็เลยรวมตัวกันสงเคราะห์นอกรอบเวลา18.00 น. ก็มากันหลายคนครับจากนั้นก็จัดไปครับสงเคราะห์ชุดแรกจบ ก็ต่อญาน8ให้พระสนมเป็นการส่วนตัว จากนั้นหมดเรี่ยวหมดแรงครับ เดินแทบไม่ไหว ออ อย่าคิดลึกนะที่ว่าสงเราะห์พิเศษนี่จัดเต็มกำลังจริงๆครับ ดูอดีตชาติกันจนแทบจะครบ ไอ้ผมก็ไม่ได้ดูมาก่อนเวลาฝึกก็ถามส่งเดชไปแต่คำตอบถูกมั้ยไม่รู้ครับก็ต้องไปดูคำตอบด้วย เวลาไปก็พิเศษหน่อยครับปกติชิวก็ไปครึ่งกำลัง แต่คราวนี้ไปแบบเกือบเต็มกำลัง ราวๆ85%ได้ครับก็จะสั่นบ้าง เหนื่อยบ้างเพราะคำตอบต้องถูกไม่อย่างนั้นโทษจะมีมากครับ

สอนผิดๆถูกตอบส่งเดชส่งคุณ ไปนี่ไม่ได้ แล้วสอนแบบเจาะลึกไปจนถึงชื่อบุคคลในอดีต อันนี่ยิ่งเหนื่อยครับ เพราะใช้กำลังตัวเองทั้งหมด เกรงใจพระครับ แหมเดินไม่เป็นเลยครับ จากนั้นก็ไปนั่งพักแป๊บนึง มีน้องๆมาขอฝึกเพิ่มครับ ตอนนั้นราวห้าทุ่มเศษแล้วครับ

หิวก็หิว แต่ศีลแปดต้องเอาให้ได้ อ.วิถามครับไหวไหมผมก็สบายมากครับ กำลังใจผมสุดๆขอบอก เมื่อพี่น้องเราต้องการให้ผมสงเคราะห์ยังไงผมก็ต้องสงเคราะห์ครับ แต่กาลก่อนพวกเค้าร่วมรบต่อสู้เพื่อปกป้องประเทศ ระวังภัยและพร้อมตามแทนผมได้ มีรึผมจะไม่สงเคราะห์ พวกเขา ก็จัดเต็มกันไป

ประมาณตี3ได้ครับนางไม้ขึ้นมาตามครับผมก็เฉยน่ะ เพราะสงเคราะห์ลูกหลานอยู่ เธอคงหงุดหงิดครับ มาเขย่าประตู ก็หลายรอบก็เชิญเข้ามาคุย เธอบอกครับว่าวันนี้มาหาท่านมาขอบคุณท่านสำหรับบุญที่ท่านทำ แหมเธอได้โมทนาบุญครับกายสว่างมากขึ้นแต่ชุดไม่เปลี่ยนครับ เธอบอกอีกว่าพรุ่งนี้ท่านก็กลับแล้ว ต้องการพาท่านไปดูบางสถานที่ ผมก็บอกไปครับว่าเดี๋ยวค่อยว่ากันนะพวกเขากำลังสนุกกับการเล่าเรื่องอดีตพร้อมฝึกญาน8ไปในตัว

ในช่วงท้ายของการฝึกและเล่าเรื่องราวต่างๆผมให้ทุกคนกำหนดดูอดีตชาติของตัวเองแต่ละคนก็แปลกดีครับคนที่ไม่ได้มโนมยิทธิก็ดูกะเค้าได้เหมือนกันครับ ไม่ได้มโนมยิทธิแต่ได้ญาน8 เออเอากะมัน เวลานั้นก็ใกล้ตี5 แต่ทุกคนยังมีความสุขครับที่ได้ร่วมฝึกและดูเรื่องราวต่างๆ และช็อทสุดท้าย ก็ให้ดูอดีตชาติของผมครับ ทุกท่านในที่นั้นเลยเข้าใจแล้วว่าทำไมเราถึงต้องมาสงเคราะห์กันอีกวาระ

พอตี5ก็ได้เวลาสวดมนต์เช้าครับเลยแยกย้ายไปทำภารกิจส่วนตัว แต่ผมนี่ไปนอนครับ หมดสภาพ ตื่นมาอีกทีเจ็ดโมงครับ แหมต้องหัดเดินกันใหม่ หมดสภาพแต่ก็เต็มใจครับและดีใจที่ทุกท่านได้มโนมยิทธิแถมญาน8 บอกตรงๆผมหายเหนื่อยทุกครั้งครับที่ฝึกมโนมยิทธิให้ทุกคนเวลาแต่ละคนไปกราบหลวงพ่อข้างบนผมปลื้มใจ เห็นหลวงพ่อท่านยิ้ม โอบกอดลูกหลานท่าน ลูบหัว ผมต้องกลั้นน้ำตาทุกครั้ง อยากปล่อยโฮจริงๆ เห็นหลวงพ่อท่านดีใจลูกหลานขึ้นมาได้ เห็นทุกคนที่ขึ้นไปดีใจ ผมก็ดีใจครับ

เอ้าพอกลับมาแม่นางไม้สุดสวยก็มารอครับผมก็เออเอาไปไหนก็ไปผมก็ใช้มโนมยิทธิไปกับเธอตามเรื่องตามราว พาไปไหนไปหมดครับพอกลับมาไม่รู้ไปไหนมาบ้างก็ใช้ญาน8ดูครับ

เรื่องนางไม้ก็ขอจบไว้แต่เพียงเท่านี้ครับ

06-12-2011, 11:26 PM