สวัสดีครับ…เชื่อว่าหลายๆท่านลาพุทธภูมิกันแล้วคงจะเบื่อๆเซ็งๆชีวิตกันไม่มากก็น้อย

เป็นเรื่องปกติครับอาการเบื่อๆโลกเนี้ย. ผมนี่เบื่อๆๆๆๆอยากตายยังไงไม่รู้มีความรู้สึกว่าชีวิตจากนี้ไปจะมีเพียงพวกท่านทั้งหลาย บริวารทั้งหมดทั้งสิ้น. ผมรอพวกท่านอยู่ ไม่อยากทำธุรกิจทุกวันนี้แทบไม่ไปทำงานให้เลขาทำแทนทุกอย่าง ยกเว้นเซนต์เอกสารสำคัญ มันเบื่อครับผมว่าลูกน้องมันก็คงเบื่อผมเช่นกัน

เดือนนึงเจอหน้า2วัน ที่เหลือโทรคุย ยังมีภารกิจอีกหลายอย่างในการสร้างเพื่อพระพุทธศาสนา เพื่อพ่อ มีความรู้สึกว่าจากนี้สืบไปเมื่อหน้า. ผมจะมีเพียงพวกท่าน เหลือเพียงพวกท่านหนึ่งใน37สายของหลวงพ่อ

วันนี้ขอกระตุ้นต่อมพวกท่านอีกสักรอบ รีบมาก่อนผมเบื่อจนไม่อยากเจอหน้ามนุษย์ 

พวกเจ้าทุกตัวคนอย่าช้าที. ทั้งหลายทั้งหมดทั้งสิ้นในชมพูทวีป หากชาตินี้เกิดเป็นมนุษย์ มีสติสัมปชัญญะครบถ้วน บริบูรณ์ไปด้วยบารมีที่พึงมีสะสม. ไม่นิยมเกิดมาขี้เหม็นอีก. หากพวกเจ้าได้อ่านบทความแห่งเรา. หากพวกเจ้าได้รับการชักชวน. หากพวกเจ้าเห็นหน้าเราแล้วคุ้นเคยคล้ายรู้จักกันมาแสนนาน. เรา บุตรท่านสัพพเกษี. ขอประกาศให้พวกเจ้าทุกตัวคนที่เป็นบริวารแห่งท่านพ่อ. บริวารแห่งพระศรีอริยเมตไตร. บริวารแห่งเอกะเทวราชกุมาร หากพวกเจ้าได้รับรู้คำประกาศแห่งเราแล้วไซร์. ขอให้พวกเจ้าอดรนทนมิได้. ไม่ว่าพวกเจ้าจะอยู่แห่งใดบนโลก. ขอให้พวกเจ้าดิ้นรนมาพบเรา. ไม่ว่าด้วยทางใด เราจักคอยเจ้าทั้งหมดทั้งสิ้น. พวกเจ้าทุกตัวคนอย่าช้าที มีเวลาไม่มากแล้ว. ชาตินี้จะเป็นชาติสุดท้ายของพวกเรา. เราประสงค์ตามท่านสัพพเกษีเข้าเมืองแก้ว. เราท่านจักไม่กลับมาเกิดอีก. ให้พวกเจ้าเร่งตัดสินใจเพียงไม่ต้องการมาเกิดอีก. เราขอให้คำมั่นอีกครั้ง ว่าเราจะพาเจ้าเข้าสัมผัสกระแสะพระนิพพานด้วยข้า. ไม่ว่าพวกเจ้าอยู่ที่ใดหากเจ้าทั้งหลายเกี่ยวเนื่องกับเราจงไม่รีรอที่จะมาเจอเรา. ข้าพเจ้าขอเทวดา พรหมทั้งหมดทั้งสิ้น หากผู้ใดเกี่ยวเนื่องไม่ว่าด้วยท่านใด ขอเหล่าเทวดา พรหม ดลจิตดลใจให้มาอย่าช้าที…

9-03-2012, 04:51 P.222

น่าปลื้มใจครับไม่ว่าจะเป็นรุ่น4หรือ อโยธยาครั้งที่หนึ่ง มีหลายท่านมาเพื่อกาลนี้โดยเฉพาะขอบคุณในความตั้งใจ ความดีของท่านมีอยู่มาก. หลายประเทศครับ หลายคนถามมามากทำไมต้องเรียก9ทัพ. ทำไมต้องเรียกอโยธยา อโยธยานี่คิดว่่าจากนี้ไปจะจัดปีละ1ครั้ง ส่วน9ทัพเดิมทีตั้งใจไว้9รุ่นแล้วเปลี่ยนชื่อ แหมท่านมาบอกเอาชื่อนี้ดีแล้วก็ตามนั้น

ผมปรารถนาให้ท่านที่มาได้หลายอย่างกลับไปไม่ใช่มาเพื่อลองมาดูว่าเค้าทำอะไรกันผมมั่นใจครับว่่าท่านจะได้กลับไปไม่มากก็น้อย. อีกอย่างที่อยากบอก ผมยังเลวอยู่มาก ไม่ใช่ผู้ปราศจากกิเลส ไม่ใช่ผู้วิเศษ การสอนในแบบของผมต่างจากชาวบ้าน. มันเป็นจริตของผมเองหลายท่านที่ยังไม่เคยมาก็ไตร่ตรองก่อน ผมหามีความสำรวมไม่.บ้าๆบอๆ มาแล้วท่านอาจงงๆ และหนีกลับเหมือนรุ่น3 ที่ขาดการอ่านเรื่องราวความเป็นมาของผม เข้าใจว่าไม่ตรงจริต ถูกชักชวนมา พวกอยากสงบ นั่งเพื่อสงบ อย่ามาเพราะท่านจะไม่สงบ. มันมีแต่สนุก เพลิดเพลิน. แต่ได้สัมผัสของจริงที่เรียกว่าพระนิพพาน. พวกที่มาก็มาแล้วมาอีก พวกนี้มีความเกี่ยวพัน ทุกท่านที่มามีความเกี่ยวเนื่องด้วยทั้งสิ้น. ท่านทั้งหลายคือผู้ทรงความดี. มีนิพพานเป็นเป้าหมาย บารมีท่านพอสมควรแก่นิพพาน. ท่านพ่อไม่ทิ้งพวกท่าน ท่านพ่อให้คำมั่นไว้ท่านทำให้เห็นในทุกรุ่นที่มา. หากจิตท่านทรงศีลบริสุทธิ อารมณ์ใจเป็นทิพย์ ท่านจะทราบว่่าพ่ออยู่กับเราตลอดเวลา. ผมทำเท่าที่ทำได้ ทำเพื่อพ่อ. ผมยอมทุกอย่าง. ขอเพียงท่านตัดสินใจให้เด็ดขาด. หลายคนยังสงสัยครับว่ามาฝึกแล้วเข้าพระนิพพานได้เลยรึ. ผมกล้ายืนยันตามท่านพ่อว่าจะเป็นตามนั้น ผมก็อยากบอกท่านนะครับว่า พ่อเราไม่ธรรมดาท่านรักลูกท่านหลานท่าน ท่านฝากเทวดา พรหม ไว้ให้จดจำลูกหล่นท่านไว้ จิตสุดท้ายก่อนท่านตาย เวลานั้นท่านลืมผมไปนานแล้ว เทวดาพรหมทั้งหลายจะมาหาท่าน มาบอกท่านให้นึกถึงอารมณ์พระนิพพานที่ท่านเคยสัมผัสได้ ให้ท่านนึกถึงอารมณ์พระนิพพาน. ท่านเห็นมั้ยพ่อไม่ทิ้งเรา. พ่อเหนื่อยแต่พ่อก็ทำ พ่อตามแต่พ่อก็ล่อเสียหนัก พ่อเมตตาแต่พ่อก็ดุบ้าง แต่สิ่งที่พ่อไม่เคยเปลี่ยนคือ พ่อรักพวกเรา พ่อรักเราครับ พ่อไม่ทิ้งเรา หลายครั้งผมเสียน้ำตาเพราะท่าน ท่านมามองลูกท่าน ยืนยิ้ม ผมเห็นแค่นี้ก็น้ำตาร่วง. หลายครั้งผมมองหาท่านเวลาที่ผมจะดึงจิตพวกท่านที่มาฝึก ท่านจะอยู่ข้างๆตลอด. บอกผมว่าคนนี้ต้องทำยังไง คนนั้นเป็นยังไง หลายครั้งเห็นท่านกอดลูกท่านผมนี่แทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่. ดีใจปลื้มใจไปด้วย. คำว่ารักยังน้อยไปสำหรับพ่อ แต่พ่อครับไม่มีคำไหนอีกแล้วที่จะดีและมีค่าไปกว่านี้อีก ขอให้พวกท่านตั้งใจรักษาความดีตรงนี้ไว้

อโยธยาครั้งที่1นี้จะเข็มข้น. และสนุก คล้ายงานรวมญาติ คนที่มาในอโยธยาจะเป็นผู้เกี่ยวเนื่องในยุคนั้น. เรามาเพื่อตามพ่อกลับบ้าน เรามาเพื่อเรียนรู้ทางกลับบ้าน. ผมและท่านจะไม่กลับมาเกิดอีก. จงตัดสินใจไว้แบบนี้นะ. เราจะไม่กลับมาเกิดอีก. ร่างกายไม่ใช่ของเรา อีกอย่างนะพวกพม่ารามัญทั้งหลายที่มาเกิดในแผ่นดินสยามประเทศในชาติปัจจุบัน ชาตินี้เราได้ชื่อว่าเป็นคนไทย. ผมอโหสิกรรมให้ทั้งหมดทั้งสิ้น ชาตินี้ไม่มีการแบ่งพรรคแบ่งพวกอีกแล้วหากท่านเคารพพระพุทธเจ้าและรักพ่อเยี่ยงผม ท่านมาได้ครับ ผมไม่ติดใจแค้นเคืองเรื่องเก่าแต่หนหลัง เราจะตามท่านพ่อกลับบ้านกันครับ

แล้วพบกันครับในศึกอโยธยาศรีรามเทพนคร